Πως ο Χίτλερ εκκαθάριζε τους ''ενοχλητικούς'' συνεργάτες του
Από το βιβλίο H Γερμανία αψηφά της συνθήκες 1919-1939, Καθημερινή 2009
Ο Χίτλερ (1937) επιθυμούσε έναν πόλεμο τον οποίο δεν ήθελαν οι στρατηγοί Βέρνερ φον Μπλόμπεργκ, υπουργός πολέμου, και Βέρνερ φον Φριτς, αρχηγός του στρατού. Για να τους εξαναγκάσουν σε παραίτηση, στελέχη του κόμματος μεθόδευσαν δύο σκάνδαλα. Ο φον Μπλόμπεργκ είχε χηρέψει πριν από επτά χρόνια και παντρεύτηκε την γραμματέα του. Ο αρχηγός της αστυνομίας του Βερολίνου, φον Χέλντορφ, έλαβε πληροφορία που διέρευσε από τα SS και διαβεβαίωνε ότι η γραμματέας ήταν πρώην ιερόδουλη, θαμώνας νυχτερινών κέντρων, και ότι η μητέρα της διατηρούσε οίκο ανοχής. Η πληροφορία έφτασε στους στρατηγούς, οι οποίοι αισθάνθηκαν προσβεβλημένοι. Ο φον Μπλόμπεργκ δεν ήθελε να ακυρώσει τον γάμο, και έτσι παύθηκε και παραιτήθηκε από τον στρατό.... Η παγίδα που στήθηκε στον φον Φριτς ήταν ακόμη πιο σκανδαλώδης. Επρόκειτο για αριστροκράτη, που δεν έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια στους ναζί, γι'αυτό και τα SS τον κατηγόρησαν, ψευδώς, ως ομοφυλόφυλο. Όταν ο Χίτλερ τον ρώτησε σχετικά, παρουσία του Γκέριγκ, ο στρατηγός ορκίστηκε στο λόγο της τιμής του ότι η κατηγορία ήταν ψευδής. Τότε μπήκε στο γραφείο ένας γνωστός εκβιαστής, που επανέλαβε την κατηγορία. Ο φον Φριτς παύθηκε και οδηγήθηκε στην έδρα της Γκεστάπο.
Το κρυφοναζιστικό δοσιλογικό ψευδοπολυκομματικό καθεστώς της 4ης Οκτωβρίου υιοθετεί τις Χιτλερικές μεθόδους
Όπως τότε έτσι και σήμερα το φασιστικό παρακράτος εκκαθαρίζει με επιλεκτικά ή και σκηνοθετημένα ''σκάνδαλα'' (Βουλγαράκης, Παυλίδης, Ρουσόπουλος κοκ) όποιον ηθελημένα ή άθελα αντιστέκεται στην σοσιαλοφασιστική προπαγάνδα.
Έτσι και στην περίπτωση του Παπαθανασίου που με στοιχεία τεκμηριώνει την συνειδητή ενοχή του ΠΑΣΟΚ στην αύξηση του ελλείμματος:
Ο πρώην υπουργός Οικονομίας υποστηρίζει πως τα απολογιστικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «συνειδητά φούσκωσε» το έλλειμμα του 2009 κατά 10 δισ. ευρώ, ενώ η Eurostat στην αναθεώρησή της επέβαλε να περιληφθούν στο έλλειμμα στοιχεία, που ήταν μεν γνωστά, αλλά ουδέποτε μέχρι τώρα είχαν προσμετρηθεί σε αυτό, όπως τα αποτελέσματα των ΔΕΚΟ. «Η πραγματικότητα είναι, ότι η κυβέρνηση ξόδεψε συνειδητά αυτά τα 10 δισ. στο τελευταίο τρίμηνο του 2009. Στόχος της ήταν να αυξήσει το έλλειμμα στο12,7% του ΑΕΠ, να κατηγορήσει τη ΝΔ και ταυτόχρονα να διευκολύνει την προσπάθεια μείωσής του την επόμενη χρονιά. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από το γεγονός, ότι τον Οκτώβριο, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε την εκτίμηση για έλλειμμα 12,7% στο τέλος του χρόνου, συμπεριέλαβε δαπάνες τις οποίες τελικά δεν έκανε», αναφέρεται στο σχετικό κείμενο. Τεκμηριώνοντας τη θέση του ότι η κυβέρνηση «φούσκωσε» το έλλειμμα του 2009, ο κ. Παπαθανασίου επικαλείται τα εξής στοιχεία: - Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 προχώρησε σε επιστροφές φόρων ύψους 1,5 δισ. ευρώ, ενώ τις πάγωσε από τον Ιανουάριο. Ακόμη και στο πρώτο εννεάμηνο του 2010 και ενώ προηγήθηκαν έντονες διαμαρτυρίες από το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου, οι επιστροφές φόρων υπολείπονταν κατά 200 εκατ. ευρώ περίπου, σε σχέση με το 2009. - Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 και μάλιστα τις τελευταίες ημέρες του έτους, πλήρωσε 1,2 δισ. ευρώ για χρέη νοσοκομείων, χωρίς να κάνει την αναγκαία διαπραγμάτευση με τους προμηθευτές για να περιορίσει την οφειλή. - Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 αύξησε τις δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα κατά 0,7 δισ. ευρώ. - Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 δαπάνησε 0,5 δισ. ευρώ για την πρώτη δόση του επιδόματος αλληλεγγύης. -Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 μετέθεσε για το 2010 την είσπραξη του ΕΤΑΚ που αναλογούσε στο 2009, ύψους 0,6 δισ. ευρώ. - Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 αύξησε κατά 0,2 δισ. τις δαπάνες για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, σε σχέση με τις ήδη αυξημένες προβλέψεις του Προγράμματος Σταθερότητας. Την ίδια στιγμή, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν, ότι στο 9μηνο Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου του 2010 περιέκοψε τις πληρωμές για το ΠΔΕ κατά 30,3% σε σχέση με το 2009, προκειμένου να εμφανίσει ότι το έλλειμμα μειώθηκε. - Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 κατήργησε τις ρυθμίσεις για τους ημιυπαίθριους (που επανέφερε αργότερα), την επιβολή φόρου στα λαχεία, το ξυστό και τα σκάφη αναψυχής (που επίσης επανέφερε αργότερα) χάνοντας έτσι έσοδα 2,2 δισ. ευρώ. - Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 αύξησε τις δαπάνες για οδοιπορικά, τις λειτουργικές δαπάνες και προμήθειες του Δημοσίου κατά 0,7 δισ. ευρώ επιπλέον των δαπανών που θα έκανε αν διατηρούσε το ρυθμό του πρώτου 9μήνου. - Η κυβέρνηση, το τελευταίο τρίμηνο του 2009 και ενώ κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία για δήθεν κατάρρευση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, έχασε κυριολεκτικά κάθε έλεγχο στα έσοδα. - Η υστέρηση εσόδων στο 9μηνο Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου 2009 σε σχέση με το 2008 ήταν 1,1 δισ. ευρώ. Επίσης, απαντώντας στην κριτική της κυβέρνησης ότι η Νέα Δημοκρατία δήλωσε δύο ημέρες πριν τις εκλογές στην ΕΕ ότι το έλλειμμα του 2009 θα ήταν 6%, ενώ υπήρχε από τον Ιούλιο του ίδιου έτους επιστολή της Κομισιόν που ανέφερε ότι το έλλειμμα έβαινε προς διψήφιο ποσοστό, ο κ. Παπαθανασίου δήλωσε ότι η σχετική επιστολή έχει κατατεθεί επανειλημμένα στη Βουλή ως «ντοκουμέντο» για λόγους εντυπωσιασμού, αλλά στερείται ουσίας, καθώς βασιζόταν σε στοιχεία του πρώτου τριμήνου 2009. «Ο στόχος του 6% ήταν φιλόδοξος, αλλά όχι ανέφικτος. Και παράλληλα έδινε μήνυμα αυστηρότητας και όχι χαλάρωσης, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Είχαμε δηλώσει επίσης προεκλογικά ότι το έλλειμμα, λόγω της επιδείνωσης της διεθνούς κρίσης, και εάν δεν λαμβάνονταν τα απαιτούμενα μέτρα, μπορεί να έφθανε στο 8% του ΑΕΠ, ή περίπου στα 20 δισ. ευρώ», σημειώνει ο κ. Παπαθανασίου. Όπως τονίζει, «η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν αναγνωρίζει τα λάθη της, αλλά επιχειρεί να αποπροσανατολίσει τον ελληνικό λαό υποβάλλοντας πρόταση για σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Επιδιώκει να στρέψει την προσοχή μακριά από τις ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις που έδωσε, αλλά και από το γεγονός ότι άργησε απελπιστικά να λάβει μέτρα για τον περιορισμό του ελλείμματος».
Το κρυφοναζιστικό καθεστώς της 4ης Οκτωβρίου αντί να απαντήσει επίσης με στοιχεία, ως κρυφοναζιστικό που είναι, αφήνει την επομένη των δηλώσεων Παπαθανασίου να ''διαρρεύσουν'' ''φήμες'' για εμπλοκή του Παπαθανασίου στο σκάνδαλο Siemens, για ύποπτες και καλά ενοικιάσεις και ποιος ξέρει τι άλλο. Δεν αποκλείεται ''φήμες'' που θα αναπαραχθούν από τα καθεστωτικά ΜΜΕ να τον βγάλουν μέχρι και ''παιδεραστή''...
Το ''μήνυμα'' σαφές από τους κρυφοναζί λακέδες του Κρεμλίνου και του Πεκίνου: ''μην αποκαλύπτεται την Γκεμπελική μας προπαγάνδα γιατί....''
Ο Χιτλερικός εκβιασμός είναι προφανής εναντίον του Παπαθανασίου και όχι μόνο, το έχουν εξάλλου κάνει κατ'επανάληψη δεκάδες φορές με διάφορα ''σκάνδαλα'' που ''τεκμηριώνονται'' στην συνείδηση της υπνωτισμένης μάζας, λόγω της ''περιρρέουσας'' ατμόσφαιρας που δημιουργούν τα παπαγαλάκια του καθεστώτος. Η μέθοδος κοινή: σκοτώνουμε ηθικά και πολιτικά τον φορέα της άποψης που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με επιχειρήματα.
Επί του προκειμένου είτε οι καταγγελίες αυτές εναντίων του Παπαθανασίου έχουν βάση οπότε το καθεστώς προστάτευε συνειδητά ''εγκληματίες'', είτε δεν ισχύουν οι καταγγελίες οπότε το καθεστώς χρησιμοποιεί Χιτλερικής εμπνεύσεως ''συκοφαντίες'' για να κρύψει την πραγματικότητα.
Στην πραγματικότητα βέβαια το καθεστώς της 4ης Οκτωβρίου είναι απ'όλα... και Δοσιλογικό και Χιτλερικό και Προστάτης εγκληματιών
Στις 22 Νοεμβρίου ο ΄΄σοβαρός΄΄ τηλεοπτικός δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης, έγραψε ένα άρθρο για το μεταναστευτικό. Δεν θα γίνει συνολική κριτική στο άρθρο. Μία και μόνο πρόταση είναι αρκετή για να τεκμηριωθεί η έντεχνη διαστροφή της πραγματικότητας, με σκοπό την αποπληροφόρηση παρά την πληροφόρηση του αναγνώστη, μία τακτική που χρησιμοποιείται συστηματικά από τους ΄΄σοβαρούς΄΄ δημοσιογράφους που έχει το καθεστώς για αυτή την δουλειά.
Γράφει ο κ. Θεοδωράκης:
΄΄Και αντί στα κόμματα και βεβαίως πρώτα από όλα στη κυβέρνηση να σημάνει συναγερμός με το απλό ερώτημα «τι κάνουμε με αυτούς τους 43.000 ανθρώπους» όλοι σφυρίζουν αδιάφορα. Οι μισοί εξαντλούν το ενδιαφέρον τους στους 10 Ιρανούς που ζητάνε πολιτικό άσυλο στα Προπύλαια και οι άλλοι μισοί ψάχνουν τρόπους να εμποδίσουν τους μουσουλμάνους να προσεύχονται σε ανοιχτούς χώρους.΄΄
Ο κύριος Θεοδωράκης 53 μέρες μετά την έναρξη της διαμαρτυρίας των 50 (και όχι 10) Ιρανών πολιτικών προσφύγων, 38 μέρες μετά την έναρξη της απεργίας πείνας και μόλις 5 μέρες μετά την επιτυχή κατάληξη του αγώνα τους, που οφείλεται μόνο στην διεθνή κατακραυγή και όχι φυσικά στην ΄΄ευαισθησία΄΄ του φιλοισλαμοναζιστή Παπανδρέου, βρήκε να κάνει αυτή την αναφορά πολλαπλής διαστροφής της πραγματικότητας.
Διαστροφή 1η Ο κύριος Θεοδωράκης υπονοεί ότι τάχα μου οι μισοί από τα κόμματα και την κυβέρνηση ασχολούνται με τους Ιρανούς πολιτικούς πρόσφυγες.
Η πραγματικότητα είναι ότι όλο το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ αδράνησαν προκλητικά, και συνειδητά στις κραυγές αγωνίας των ανθρώπων αυτών, μόνο και μόνο επειδή το κρυφοφασιστικό Ελληνικό πολιτικό σύστημα και τα παπαγαλάκια του, εκτελούσαν τις εντολές του ισλαμοναζί Αχμαντινετζάντ, όπως αυτές προφανώς δόθηκαν στην συνάντηση του Παπανδρέου με τον Αχμαντινετζάντ στις 22 Σεπτεμβρίου και του αρχηγού της Ιρανικής αστυνομίας με τον αρχηγό της Ελληνικής αστυνομίας στις 14 Οκτωβρίου. Κανένα κανάλι δεν έδειξε ποτέ το δράμα των Ιρανών Πολιτικών προσφύγων που αναγκάστηκαν να ράψουν τα στόματα τους για να καταγγείλουν αυτό το τρομακτικό πέπλο σιωπής, και μόνο η διεθνής κατακραυγή, που και αυτή την κράτησαν κρυφή από τον λαό τα κανάλια και το γεγονός ότι δύο απεργοί πείνας ήταν ένα βήμα πριν το θάνατο, ανάγκασε το κρυφοφασιστικό καθεστώς Παπανδρέου να αναγκαστεί, για να μην εκτεθεί διεθνώς, να δώσει το πολιτικό άσυλοd
Διαστροφή 2η Ο κύριος Θεοδωράκης, προσπαθεί να κρύψει την τερατώδη στενή συμμαχία του Ελληνικού καθεστώτος με το πιο δικτατορικό καθεστώς του πλανήτη, και να αποτρέψει την συμπαράσταση των Ελλήνων πολιτών στον αγώνα τους δια της μετατροπής των 10 όπως λέει Ιρανών προσφύγων ως τάχα μου ποσοτικό κλάσμα των 43.000 ΄΄προσφύγων χωρίς χαρτιά΄΄. Έτσι με αυτό το γκεμπελικό τρικ ο πολιτικός πρόσφυγας βαφτίζεται οικονομικός και έτσι αυτομάτως εξαφανίζονται όλες οι δυσάρεστες για το καθεστώς ιδιαιτερότητες, καθώς οι ενοχλητικές αλήθειες που χαρακτηρίζουν την ύπαρξη των συγκεκριμένων πολιτικών μεταναστών, εξαφανίζονται με την διάλυση τους σε ένα απείρως μεγαλύτερου όγκου διάλειμα που κάνει αδύνατη την ανίχνευση τους. Κάποιος θα πρέπει να θυμίσει στον κ. Θεοδωράκη ότι επί Χούντας, οι Έλληνες που πήγαιναν στην Ευρώπη αντιμετωπίζονταν ως πολιτικοί και όχι οικονομικοί πρόσφυγες και μάλιστα είχαν την αμέριστη συμπαράσταση από τα ΜΜΕ και τους λαούς των χωρών τις Ευρώπης που κατέβαιναν μαζί τους στις πορείες. Βέβαια αυτές οι χώρες ήταν δημοκρατικές όχι σαν την Ελλάδα που είναι κρυφοφασιστική και ανοικτός σύμμαχος όλων των σιχαμένων φασισμών του πλανήτη. Ο κ. Θεοδωράκης με την συνασπισμαίας λογικής γραφή του, είναι προφανώς θαυμαστής του ΄΄μεγάλου΄΄ ΄΄αριστερού΄΄, ΄΄ακαδημαϊκού΄΄, ΄΄επαναστάτη΄΄ και ΄΄ποιητή΄΄ Τάσου Κουράκη, ο οποίος στην ποιητική του συλλογή "Η λίμνη Βικτορία " γράφει:
΄΄Ζητώ μιαν άλλη αριθμητική όπου /να μπορούν να αθροίζονται τα /μήλα, οι βροχές, και το χαμόγελο
μιαν άλλη ανατομία που να /περιγράφει όχι μόνο τα χέρια αλλά /τα φτερά της ψυχής και τα /μάτια του ονείρου
Και μιαν οικονομία που να /υπολογίζει μαζί με τα ομόλογα /τα δάκρυα, το στεναγμό και την απόγνωση ,
όπου στα βιβλιάρια να προβλέπονται /όχι μόνο κωδικοί αναλήψεων αλλά /και κωδικοί καταθέσεων των δειλινών, των Χριστουγέννων και των χτύπων της καρδιάς΄΄
Όπως λοιπόν ο κ. Κουράκης και οι λοιποί συνασπισμένοι αθροίζουν τα ΄΄μήλα, τις βροχές και τα χαμόγελα΄΄ και πολλαπλασιάζουν τα ΄΄ομόλογα΄΄ με την ΄΄απόγνωση΄΄ για να βγάλουν τις γνωστές τους εξωγήινες οικονομικές θεωρίες, έτσι και ο κ. Θεοδωράκης διαιρεί τους κατατρεγμένους από τον Ισλαμοναζιστή Αχμαντινετζάντ, Ιρανούς Πολιτικούς πρόσφυγες, με τους Οικονομικούς Πρόσφυγες για να βγάλει και αυτός το εκτός πραγματικότητας αποτέλεσμα που βολεύει το καθεστώς
Ο κ Θεοδωράκης, ως τηλεοπτικός δημοσιογράφος που είναι, ήταν συνειδητά αδρανής και συνένοχος για όσα πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι, καθώς αγνόησε επιδεικτικά τις εκκλήσεις που έκαναν στα ΜΜΕ για να ακουστεί η φωνή τους. Για την ακρίβεια οι πολιτικές συνέπειες από την διαστροφή της πραγματικότητας που προκαλούν αυτά που γράφουν και λένε και περισσότερο αυτά που δεν γράφουν και δεν λένε οι ΄΄σοβαροί΄΄ δημοσιογράφοι, είναι χειρότερες και από αυτές του πιο αντιδραστικού ναζιστήd Καθώς λίγοι θα αποδεχθούν την άποψη ενός αντιδραστικού, αντίθετα οι φαινομενικά ΄΄σοβαροί΄΄ διαμορφωτές της κοινής γνώμης έχουν πολύ μεγαλύτερη επιρροή, και όταν η επιρροή τους είναι στην κατεύθυνση της διαστροφής της πραγματικότητας, τότε αυξάνει και η πιθανότητα μαζικής αποδοχής αντιδραστικών και ανορθολογικών ερμηνειώνd Καμία ναζιστικού περιεχομένου ιδεολογία δεν μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς την διαστροφή της πραγματικότητας που προκαλούν οι ΄΄καθωσπρέπει΄΄ ΄΄σοβαροί΄΄ διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Φυσικά δεν έχουμε και μεγάλες απαιτήσεις από τους ΄΄σοβαρούς΄΄ δημοσιογράφους τύπου Θεοδωράκη. Γνωρίζουμε ότι στην Ελληνική ψευτοδημοκρατία με τον κρυφό φασισμό που ασκεί στην πληροφόρηση το καθεστώς, η Ελευθερία του τύπου, όπως ανακοινώθηκε και από την πρόσφατη έκθεση, είναι τελευταία στην Ευρώπη και πίσω από χώρες όπως η Τανζανία και η Παπούα Νέα Γουινέα.
Γνωρίζουμε ότι είμαστε σε μία χώρα που ακόμη και πρώην δήμαρχοι δεν βρίσκουν μία εφημερίδα για να δημοσιεύσουν καταγγελίες για διαφθορά σε καθεστωτικό δήμο με δήμαρχο έναν υπόδικο
Δυστυχώς ως αποτέλεσμα της αποπληροφόρησης δεκαετιών που έχει υποστεί ο Ελληνικός λαός, υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν γνωρίζουν σε ποια χώρα βρίσκονται. Όπως αναλύει και ο πρώην πράκτορας της KGB Yuri Bezmenov που αυτομόλησε στην Δύση το 1970, ΄΄η αποπληροφόρηση ή ιδεολογική υπονόμευση είναι μία αργή διαδικασία που βασικό στόχο έχει να αλλάξει η αντίληψη μίας κοινωνίας για την πραγματικότητα και κανείς να μην έχει την δυνατότητα να έρχεται σε λογικά συμπεράσματα για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους, την οικογένεια τους, την κοινότητα τους και την χώρα τους. Είναι μια μεγάλη διαδικασία πλύσης εγκεφάλου που εκδηλώνεται πολύ αργά σε μια κοινωνία για δεκαετίες και χωρίζεται σε τέσσερα βασικά στάδια΄΄
Μία τέτοια μακρά πλύση εγκεφάλου έχει υποστεί και ο Ελληνικός λαός εδώ και χρόνια από τα Συριζοκνιτοπασοκικά πρακτορεία του Κρεμλίνου, τις φυλλάδες και τα κανάλια που χρησιμοποιεί, με πρωτεργάτη τον Ρώσο αρχισαμποταριστή πράκτορα Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ενώ κατάστρεφε την οικονομία της χώρας, με τα δανεικά έδινε την ακριβώς αντίθετη εικόνα της πραγματικότητας στον λαό. Έτσι έχουν φτιάξει ένα λαό που σε πείσμα κάθε ορθολογισμού πιστεύει ότι τις τιμές τις καθορίζουν οι Εβραίοι και όχι η προσφορά ζήτηση (βλ αίτημα Χρυσοχοϊδη για μείωση των τιμών κατά 30%), ότι για την καταστροφή της χώρας μας φταίει η ΕΕ και η Γερμανία και όχι η καταστροφή της παραγωγικής βάσης της χώρας από τους σαμποταριστές ψευτοπροοδευτικούς, ότι οι Εβραίοι είναι αυτοί που κατάστρεψαν την χώρα για να την αγοράσουν φτηνά και ας είναι Άραβες και Κινέζοι αυτοί που το κάνουν τελικά, ότι ΄΄άπειρα πλούτη έχει συσσωρεύσει η πλουτοκρατία΄΄ και όποιο άλλο φαντασιακό ιδεολόγημα κατάλληλο για ένα λαό που προορίζεται να προσδεθεί ως άβουλη κτηνώδη μάζα στο άρμα ενός ναζιστικού άξονα.
Αυτό που μπορούμε μόνο να κάνουμε είναι να δουλέψουμε για την από-αποπληροφόρηση του λαού. Για αυτό επί του προκειμένου θα θέσουμε υπόψη του κυρίου Θεοδωράκη και των λοιπών αναγνωστών την πραγματικότητα που αφορά τον αγώνα των Ιρανών πολιτικών προσφύγων:
Η συγκλονιστική μάχη των Ιρανών προσφύγων ενάντια στον Ιρανικό φασισμό και τον Ελληνικό κρυφοφασισμό
Από την 1 Σεπτέμβρη μέχρι τις 17 Νοέμβρη και κάτω από ένα φρικτό καθεστωτικό πέπλο σιωπής έλαβε χώρα στα Προπύλαια μία συγκλονιστική μάχη απέναντι στην πιο κτηνώδη φασιστική δικτατορία του πλανήτη, αυτή του Ιράν και του στενότερου της σύμμαχου στον δυτικό κόσμο που δεν είναι άλλος από το κρυφοφασιστικό ψευδοπολυκομματικό καθεστώς Παπανδρέου σια, που είχε ως αποτέλεσμα την μεγαλύτερη νίκη της δημοκρατίας σε αυτή την χώρα από το 1974.
Το βάρος της μάχης αυτής το σήκωσαν κυρίως οι πενήντα περίπου ιρανοί πολιτικοί πρόσφυγες που έφυγαν από το Ιράν και ήρθαν στην Ελλάδα για να γλυτώσουν τα βασανιστήρια και τις κρεμάλες του ισλαμοναζιστή Αχμαντινετζάντ, και οι οποίοι αγανακτισμένοι από την αδιαφορία των αρχών να μην τους αναγνωρίζουν ως πολιτικούς πρόσφυγες με συνέπεια την ανά πάσα στιγμή πιθανή απέλαση στους δημίους τους, ξεκίνησαν μία ειρηνική διαμαρτυρία με αίτημα την χορήγηση πολιτικού ασύλου, που σε όλες τις Δυτικές αστικές δημοκρατίες δίδεται με συνοπτικές διαδικασίες στους Ιρανούς Δημοκράτες όπως διδόταν και στους Έλληνες Δημοκράτες κατά την περίοδο της χούντας.
Οι Ιρανοί αγωνιστές πίστευαν ότι βρίσκονται στο έδαφος μιας δημοκρατικής χώρας, μέλους της Ενωμένης Ευρώπης, στην οποία θα μπορούσαν να βρουν καταφύγιο από το φασιστικό τρομοκρατικό κατατρεγμό. Με έκπληξη αλλά και με οργή, διαπίστωσαν τελικά πως η Ελλάδα είναι ένα δεύτερο, «λεπτό» και καλλωπισμένο Ιράν μέσα στην Ευρώπη. Είδαν τον Γ. Παπανδρέου να σφίγγει εγκάρδια το χέρι του ισλαμοναζιστή Αχμαντινετζάντ στη Νέα Υόρκη στις 22 του Σεπτέμβρη, είδαν ένα πέπλο σιωπής να καλύπτει κάθε τους κίνηση και έκκληση, έγιναν αποδέκτες ιταμών προτάσεων από μέρους των ελληνικών κρατικών αρχών για ανανεώσεις αδειών παραμονής για μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς καμία αναγνώρισή τους ως δημοκρατών αγωνιστών που κινδυνεύει η ζωή τους, γενικά βίωσαν την απαξίωση του δημοκρατικού και αντιφασιστικού τους αγώνα και φρονήματος. Έτσι, οι μισοί περίπου απ' αυτούς πήραν την απόφαση να ξεκινήσουν απεργία πείνας ράβοντας τα στόματά τους, να ασκήσουν δηλαδή βία στον εαυτό τους για να ακουστεί η φωνή τους. Ράβοντας τα στόματα τους οι Ιρανοί πολιτικοί πρόσφυγες είναι οι πρώτοι κάτοικοι αυτής εδώ της χώρας που έχουν την τιμή αποκαλύπτουν και να καταγγέλλουν με τον πόνο τους τον κρυμμένο φασισμό της, την περίτεχνη αλλά τρομακτική στην ουσία της κατάργηση της ελευθερίας του λόγου που επιβάλλεται από τις ηγεσίες των 6 κοινοβουλευτικών κομμάτων πάνω σε όλο τον ελληνικό λαό.
Το ότι οι ιρανοί απεργοί πείνας βρίσκονται απέναντι σε έναν φασισμό φανερώνεται και συμβολικά από το ότι την ίδια μέρα, 14 του Οκτώβρη, που ξεκινούσε η απεργία πείνας, ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας Οικονόμου συναντούσε τον Ιρανό υπαρχηγό της αστυνομίας, δηλαδή της αστυνομίας των βασανιστηρίων, στην Αθήνα, και μάλιστα με πρώτο θέμα συζήτησης το ζήτημα «της μετανάστευσης». Στο βαθμό που Έλληνες μετανάστες στο Ιράν δεν υπάρχουν και οι οικονομικοί μετανάστες από το Ιράν στη χώρα μας είναι σχετικά λίγοι, όλοι καταλαβαίνουν πως οι συνομιλίες αφορούσαν το μέλλον των Ιρανών αντιφασιστών πολιτικών προσφύγων. Η φωτογραφία που αποτυπώνει τη θερμότητα της συνάντησης των δυο αρχηγών και την παραλαβή ενός δώρου του Ιρανού αρχιβασανιστή από τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. πρέπει να μείνει χαραγμένη και να στιγματιστεί στο μυαλό και στην καρδιά κάθε δημοκράτη και αντιφασίστα. Κι αυτό κυρίως για να καταλάβει με τι καθεστώς έχουμε να κάνουμε όχι στο φασιστικό Ιράν, αλλά στη δήθεν δημοκρατική Ελλάδα. Αλήθεια ποιος αρχηγός αστυνομίας δημοκρατικής χώρας, έσφιξε κατά την διάρκεια της δικιάς μας δικτατορίας τα χέρι του Μπάμπαλη;
Η φωτογραφία αυτής της συνάντησης, μαζί με εκείνη της χειραψίας Παπανδρέου - Αχμαντινετζάντ και μία που απεικονίζει τον αρχιναζιστή, υμνητή του Χίτλερ, Κώστα Πλεύρη και τον πρώην αρχιχρυσαυγίτη Δ. Ζαφειρόπουλο σε εκδήλωση της Πρεσβείας του Ιράν στη χώρα μας στις 3 Σεπτεμβρίου, οι απεργοί πείνας τις εξέθεσαν στα Προπύλαια σε μεγέθυνση από την Επιτροπή Ιρανών Πολιτικών Προσφύγων στην Ελλάδα. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, πέρασαν, υπέγραψαν και συμπαραστάθηκαν στους Ιρανούς απεργούς πείνας. Όλα αυτά είναι φυσικό να συγκινούν και να οργίζουν παράλληλα κάθε δημοκρατικό άνθρωπο. Δε συγκινούνε όμως καθόλου τους αποκτηνωμένους σοσιαλφασίστες των 6 ηγεσιών των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Αυτοί, σαν τσιράκια του Άξονα Μόσχας - Πεκίνου - Τεχεράνης και κάθε φασισμού επί γης, αρκεί αυτός να είναι αντιδυτικός, έχουν επιβάλλει μέσω του διακομματικού τους συντονισμού μια συνομωσία της σιωπής, την οποία και έχουν επιβάλλει στα ελεγχόμενα και εξαρτώμενα από το κράτος ιδιωτικά και κρατικά τηλεοπτικά κανάλια που διαμορφώνουνε και τη συνείδηση του μέσου ανθρώπου σε εποχές γενικής ύφεσης της πολιτικοποίησης, ειδικά σε ό,τι αφορά τα διεθνή ζητήματα.
Διακομματική στήριξη στον Ισλαμοναζί Αχμαντινετζάντ
Το καθεστωτικά κτήνη και περισσότερο από όλους οι ψευτοαριστεροί πληρωμένοι γκεμπελίσκοι τηςKGB, σιωπούν εκκωφαντικά στο δράμα των Ιρανών δημοκρατών, και πουλάνε την άμεση και έμμεση στήριξη στον Αχμαντινετζάντ ως τάχα μου αντιιμπεριαλιστική, ενώ στην πραγματικότητα είναι τα ίδια όργανα του πιο επικίνδυνου ιμπεριαλισμού, αυτού του Ρωσοκινεζοσιιτικού νεοναζιστικού άξονα, στον οποίο αφού κατάστρεψαν την χώρα την πουλάνε τσακισμένη ως αποικία. Αυτοί οι δήθεν φίλοι των μεταναστών, το παίζουν φίλοι μόνο για να υποστηρίξουν προβοκατόρικα αντιδραστικές συμπεριφορές (όπως η αντιδραστική διαδήλωση για το Κοράνι που διοργάνωσαν πριν δύο χρόνια) τέτοιες που να ενδυναμώνουν τον Χρυσαυγίτικο εθνορατσισμό (όπως έχουν κάνει στον Άγιο Παντελεήμονα). Φυσικά Χρυσαυγίτες και ψευτοαριστεροί είναι στην πραγματικότητα σύμμαχοι, υποστηρίζουν με την ίδια θέρμη τον Αχμαντινετζάντ καθώς λακέδες του ίδιου ιμπεριαλισμού είναι όλοι τους. Έχει δε ενδιαφέρον ότι οι Χρυσαυγίτες που έχουν κάνει σημαία τους τον αγώνα εναντίων των μουσουλμάνων μεταναστών, είναι προσκεκλημένοι σε γεύμα του θεοκρατικού Ιρανικού Ισλαμιστικού θεοκρατικού καθεστώτος, αποδεικνύοντας ότι ο αντιμουσουλμανισμός τους είναι περιστασιακός, καθαρά για προπαγανδιστικούς λόγους παίρνουν την πάσα που της δίνει το καθεστώς από την επιτηδευμένα δημιουργημένη χαοτική κατάσταση με τους μετανάστες στην Αθήνα για να αναπτυχθούν πολιτικά, και το ότι η πραγματική τους ιδεολογία είναι ο αντισημιτισμός. Αυτό το αντιλαμβάνονται φυσικά και οι ίδιοι οι Ιρανοί ισλαμοναζί και για αυτό δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραβλέπουν την αντιμουσουλμανική ρητορεία των Χρυσαυγιτών. Τους ενώνει βλέπεται ο αντισημιτισμός. Φυσικά εκτός από τους Χρυσαυγίτες, τους ψευτοαριστερούς και τον Παπανδρέου, ιδιαίτερη αγάπη στο Ισλαμοφασιστικό Ιράν έχει και ο Λαϊκά Ορθόδοξος Καρατζαφέρης. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η Α1 της 30/10, ο Καρατζαφέρης σε συνάντηση με τον Πρέσβη του Ιράν κ. Mehdi Honardoost, στα γραφεία του ΛΑΟΣ, δήλωσε: «Το Ιράν είναι εις το επίκεντρο της Διεθνούς σκηνής. Όλοι γνωρίζουμε ότι δημιουργείται μια αποπνιχτική ατμόσφαιρα γύρω από αυτή τη χώρα. Το θέμα είναι πως μέσα από διάλογο και εποικοδομητικές σκέψεις και σχέσεις θα μπορέσουμε να ανοίξουμε τον κόσμο σε αυτό που μερικοί θεωρούν ως αποκρουστικό Ιράν. Δεν πρέπει να φοβόμαστε το Ιράν, πρέπει να φοβόμαστε εκείνους που έχουνε φόβους και επαυξάνουν σε σχέση με το Ιράν».
Δεν πρέπει κατά τον Καρατζαφέρη ο ελληνικός λαός να φοβάται τη στυγνή δικτατορία του Ιράν, αλλά όσους στέκονται απέναντί της! Η στήριξη όπως μπορεί να καταλάβει κανένας στο Ισλαμοφασιστικό καθεστώς του Ιράν είναι καθολική από όλα τα ψευδοκόμματα του καθεστώτος. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι όταν το 2008 τα ψευτοΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και Σία είχαν κάνει σύνθημα τους το «Κάτω τα χέρια από το Ιράν», επειδή ΗΠΑ και Ισραήλ είχαν απειλήσει το Ιράν για την άρνηση του να σταματήσει την παραγωγή πυρηνικών όπλων, δεν βρήκαν ούτε μία λέξη συμπαράστασης στο δημοκρατικό κίνημα του Ιράν, και δεν μπήκαν στον κόπο να κάνουν ούτε ένα διαχωρισμό από το στυγνό φασιστικό καθεστώς του Αχμαντινετζάντ.
Συμπαράσταση στους Ιρανούς Πολιτικούς Πρόσφυγες εντός και εκτός συνόρων
Το καθεστώς είχε καταφέρει με τον φασιστικό έλεγχο των ΜΜΕ να κρύψει τον αγώνα των Ιρανών Δημοκρατών στα Προπύλαια από την μεγάλη μάζα του Ελληνικού λαού και να εμποδίσει ένα μαζικό κίνημα συμπαράστασης που θα ήταν η φυσική συνέπεια μίας τέτοιας διαμαρτυρίας σε κάθε δημοκρατική χώρα. Εκτός από μεμονωμένους δημοκράτες δίπλα στους Ιρανούς αγωνιστές βρέθηκαν με συνέπεια μόνο η ΟΑΚΚΕ, ενώ ενεργή συμπαράσταση είχε και το διαδικτυακό Πολιτικό Καφενείο.
Κάθε δράση των Ιρανών προσφύγων είχε μηδενική τηλεοπτική κάλυψη από το καθεστώς, ενώ ακόμη και οι αναφορές στον τύπο ήταν περιορισμένες, έως παραπλανητικές. Χαρακτηριστικά η συνέντευξη τύπου στην 1η Νοεμβρίου που έδωσαν οι Ιρανοί πρόσφυγες και οι συμπαραστάτες τους,πνίγηκε σε γενικές γραμμές και από τα έντυπα ΜΜΕ. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ) δημοσίευσε δυο λόγια από τη συνέντευξη, μεταδίδοντας πως πλην φυσικά του εκπροσώπου των Ιρανών πολιτικών προσφύγων, μίλησαν μονάχα οι εκπρόσωποι της Κίνησης «Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή» και της «Ένωσης Μεταναστών Εργατών». Η παρέμβαση της ΟΑΚΚΕ εξαφανίστηκε και στο μικρό κομμάτι που αφιέρωσε στο γεγονός η «Ελευθεροτυπία». Το καθεστώς νόμισε ότι με τέτοια τερτίπια θα σπείρει την απογοήτευση όχι μονάχα στους Ιρανούς αντιφασίστες, αλλά και στις γραμμές της δημοκρατίας και του αντιφασισμού στη χώρα μας.
Παρά το κτηνώδες τοίχος ενημέρωσης που επέβαλε το καθεστώς στο εσωτερικό, δημιουργήθηκε μέσω διαδικτύου ένα παγκόσμιο κίνημα συμπαράστασης στους Ιρανούς Δημοκράτες. Διαδηλώσεις υπέρ των Ιρανών δημοκρατών έγιναν έξω από τις Ελληνικές πρεσβείες και προξενεία σε όλο τον κόσμο
Οι αποτυχημένες προσπάθειες του καθεστώτος να κάμψουν το ηθικό των Ιρανών
Το ΣΕΚ, όχι ανοιχτά-κομματικά αλλά σαν «Κίνηση - Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή», φάνηκε να κάνει δραστήριες κινήσεις υπέρ των Ιρανών. Όμως οι όποιες κινήσεις του έγιναν σε μια καταστροφική για τον αγώνα τους γραμμή, ότι η κυβέρνηση δεν τους δίνει άσυλο για να μην υποχρεωθεί τάχα στη συνέχεια να δώσει άσυλο στους 40.000 μετανάστες που έχουν κάνει αίτηση για να πάρουν πολιτικό άσυλο. Αυτή είναι σε τελική ανάλυση μια μερική εφαρμογή του αιτήματος της μονιμοποίησης των εκατοντάδων χιλιάδων οικονομικών μεταναστών σύμφωνα με την υπεραντιδραστική γραμμή των «ανοιχτών συνόρων». Αν οι Ιρανοί πολιτικοί πρόσφυγες έβαζαν το αίτημά τους έτσι στον ελληνικό λαό θα οδηγούνταν σε απόλυτη πολιτική απομόνωση μέσα στις μάζες, σε μια στιγμή που η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό με προβοκατόρικο τρόπο για να ενισχύσει τους ρατσιστοφασίστες. Οι Ιρανοί απεργοί όμως ξεκαθάρισαν αρκετά νωρίς το ζήτημα και πρόβαλαν με την γνωστή πια αφίσα τους σαν την βασική πλευρά της πάλης τους για πολιτικό άσυλο την πάλη ενάντια στον ιρανικό φασιστικό καθεστώς και, ακόμα πιο πολύ, την πάλη ενάντια στην υποστήριξη που δίνει το ελληνικό κράτος στο φασιστικό αυτό καθεστώς
Εκτός από την προβοκατόρικη στάση του ΣΕΚ το καθεστώς και η Ιρανική πρεσβεία, προσπάθησαν με μία σειρά από προβοκάτσιες να δυσφημίσουν τον αγώνα τους και να κάψουν το ηθικό τους, κάτι που ποτέ δεν πέτυχαν. Δεν είναι τυχαίο πως αντιδράσανε στη στημένη προβοκάτσια που τους έγινε τις πρώτες μέρες της απεργίας τους με σκοπό να συνδεθούνε με τρομοκρατικές ομάδες. Έγινε δηλαδή ένα ύποπτο τηλεφώνημα στο Ελληνικό Προξενείο του Λος Άντζελες από δήθεν υποστηρικτή τους που απειλούσε με «δυναμικές» ενέργειες σε βάρος ελληνικών πρεσβειών. Η Επιτροπή Ιρανών Πολιτικών Προσφύγων στην Ελλάδα απάντησε αμέσως πως ο αγώνας τους είναι ειρηνικός και δημοκρατικός και δεν μπορεί να περιλαμβάνει μια βία που θα τους απομόνωνε από τον ελληνικό λαό.
Βλέποντας τα αυτά λοιπόν, η κυβέρνηση στα τέλη του Οκτώβρη, μέσω των εκπροσώπων του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη προσπάθησε με τον ποιο χυδαίο τρόπο να διασπάσει τους Ιρανούς Δημοκράτες και πρότεινε να δώσει πολιτικό άσυλο στις δύο πιο προβεβλημένες μορφές του αγώνα τους, κάτι που φυσικά απορρίπτεται από τους δύο Ιρανούς,οι οποίοι δηλώνουν΄΄όλοι ή κανένας΄΄ .Τέτοιοι άνθρωποι, τέτοιοι αγωνιστές δε μοιάζουνε με τους σοσιαλφασίστες μπαγαμπόντηδες, ψεύτες και υποκριτές.
Την 17η μέρα της απεργίας πείνας η Μαντάνα, η απεργός με το ραμμένο στόμα, εμβληματική μορφή του αγώνα, και πολύ αδυνατισμένη από την πολυήμερη απεργία, δέχτηκε τραμπούκικη επίθεση την 1η του Νοέμβρη το βράδυ και τραυματίστηκε έξω από το σπίτι της από ροπαλοφόρους τραμπούκους που ήταν ανεβασμένοι σε μηχανή. Μόνο κτήνη θα το κάνανε αυτό και μόνο ένα κτηνώδες κρυφοδικτατορικό καθεστώς θα ήθελε και θα μπορούσε να κρύψει και αυτή την κτηνωδία από τα τηλεοπτικά κανάλια, ώστε αυτή να μην γίνει γνωστή στην πλατιά μάζα.
Η νίκη των Ιρανών απέναντι στο κρυφοφασιστικό καθεστώς του Παπανδρέου και της λοιπής συμμορίας
Το βράδυ Τρίτη προς Τετάρτη 17 του Νοέμβρη μετά από 33 μέρες απεργίας πείνας και 78 μέρες διαμαρτυρίας στα Προπύλαια, η κυβέρνηση παραχώρησε πολιτικό άσυλο σε όλους τους ιρανούς πολιτικούς πρόσφυγες, 50 συνολικά, μαζί με τα παιδιά τους.
Πρόκειται για μια μεγάλη δημοκρατική νίκη των ιρανών αντιφασιστών και των ελλήνων συναγωνιστών τους που τόλμησαν να αντιπαρατεθούν ως το τέλος τόσο στο ίδιο το ιρανικό καθεστώς όσο και στους έλληνες φίλους του. Αποδεικνύεται ότι η ρωσόδουλη και γι αυτό φιλοιρανική διακομματική καμαρίλα που διοικεί τη χώρα μας δεν είναι ακόμα σε θέση να επιβάλλει τη θέλησή της όταν οι αντιστάσεις στην πολιτική της εκδηλώνονται ανοιχτά και με πείσμα.
Πραγματικά η υγεία των απεργών περνούσε την τελευταία εβδομάδα σε μια ακόμα πιο δραματική φάση και οι απεργοί μπαινόβγαιναν στα νοσοκομεία με τα ραμμένα στόματά τους πρησμένα από τις μολύνσεις και με προβλήματα σε διάφορα όργανα, όπως τα νεφρά. Μερικοί υποχρεώθηκαν να σπάσουν τα ράμματα και άλλοι να σταματήσουν την απεργία πείνας αλλά 7 συνέχιζαν ακόμα πολύ αδυνατισμένοι. Η κυβέρνηση έπαιρνε πολύ μεγάλα ρίσκα υποστηρίζοντας με τόσο σθένος ένα από τα πιο απεχθή καθεστώτα του κόσμου. Αυτό φαινόταν πεντακάθαρα γιατί οι απεργοί πείνας είχαν βάλει για τα καλά στο κεντρικό στόχαστρο της απεργίας τους τις ένοχες σχέσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου και συνολικά του επίσημου ελληνικού πολιτικού κόσμου με το φασιστικό καθεστώς του Ιράν
Το κύριο ρίσκο της κυβέρνησης ήταν στο διπλωματικό επίπεδο αφού στο εσωτερικό είχε σε μεγάλο βαθμό ελέγξει χοντρικά τις αντιδράσεις του μέσα από τον έλεγχο της ηγεσίας των 6 κομμάτων, οπότε και των τηλεοπτικών καναλιών. Η απεργία πείνας των ιρανών όμως είχε γίνει πολύ γνωστή χάρη στην καλή δουλειά που έκανε η Επιτροπή των Ιρανών Πολιτικών Προσφύγων στο ίντερνετ, και είχε ιδιαίτερα συγκινήσει τις κοινότητες των ιρανών προσφύγων και μεταναστών στο εξωτερικό. Έτσι αυτοί είχαν αρχίσει να διαδηλώνουν έξω από τις ελληνικές πρεσβείες και προξενεία στη Γερμανία, στη Σουηδία και στις ΗΠΑ ενώ άρχισαν να ζητούν κι από τις κυβερνήσεις τους να ασκήσουν πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση. Αυτή η διαρκής και σαφής πολιτική έκθεση της κυβέρνησης Παπανδρέου στην κατηγορία ότι είναι σύμμαχος, και μάλιστα δραστήριος, του ιρανικού φασισμού δυσκόλευε τις κινήσεις της σε μια στιγμή που ο πρωθυπουργός εγκαινίαζε τη νέα φάση της πολιτικής επίθεσης του στη Γερμανία για τη διάσπαση της ΕΕ για λογαριασμό των ρώσων αφεντικών του. Το να αναδεικνύονται οι στενοί δεσμοί του Παπανδρέου με τον Αχμαντινετζάντ την ώρα που τόσο πολύ ο πρώτος χρειαζόταν τη συμμαχία με τις αντι-Αχμαντινετζάντ κυβερνήσεις της Γαλλίας και των ΗΠΑ για να απομονώσει στην ΕΕ την επίσης αντι-Αχμαντινετζάντ κυβέρνηση Μέρκελ ήταν ότι χειρότερο για αυτόν τον επαγγελματία διπρόσωπο, γιο διπρόσωπου.
Έτσι κατάντησαν τα κτήνη του κρυφοφασιστικού ψευδοπολυκομματικού καθεστώτος τους Ιρανούς Δημοκράτες, μέχρι να τους δώσουν το πολιτικό άσυλο, κάτι που έκαναν όχι φυσικά γιατί τους έπιασε ο ανθρωπισμός τους, τα κτήνη δεν έχουν ανθρωπισμό, αλλά γιατί είχε εκτεθεί επικίνδυνα στο εξωτερικό η πραγματική τερατώδης φύση του καθεστώτος.
Ο γενικός γραμματέας της ΟΑΚΚΕ Ηλίας Ζαφειρόπουλος με τους Ιρανούς πολιτικούς πρόσφυγες στην γιορτή νίκης που διοργάνωσαν στα Προπύλαια
