ΒΑΤΟΠΕΔΙ:Η ΡΩΣΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΔΗΘΕΝ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΠΟΥ Η ΙΔΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

ΒΑΤΟΠΕΔΙ:Η ΡΩΣΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΔΗΘΕΝ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΠΟΥ Η ΙΔΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Η κυβέρνηση με επικεφαλής το ΛΑΟΣ υποκλίνεται στο νέο αφεντικό. Η ρωσόδουλη ψευτοαριστερά κάνει πως αντιστέκεται για να μαζέψει τους δυσαρεστημένους

Η προφυλάκιση του Εφραίμ είναι μία προβοκατόρικη πάσα που έδωσαν οι έλληνες ρωσόδουλοι στο Κρεμλίνο για να απλώσει για τα καλά τα βρωμόχερά του πάνω στο Άγιο Όρος. Οι αριστοτέχνες της προβοκάτσιας καγκεμπίτες ιμπεριαλιστές αξιοποίησαν στο έπακρο τις υπηρεσίες που τους πρόσφεραν οι υποτακτικοί τους στην Ελλάδα σε όλο το κοινοβουλευτικό φάσμα με το κατασκευασμένο σκάνδαλο του Βατοπεδίου.


Στην αρχή στήθηκε στον τοίχο με ψεύτικες κατηγορίες ο επικεφαλής της μονής Εφραίμ που ενοχλούσε τη Μόσχα γιατί είχε πολύ στενές σχέσεις, όπως όλες σχεδόν οι μονές, με τον Βαρθολομαίο και αντιστεκόταν στις τσαρικές διεκδικήσεις του πατριαρχείου Μόσχας πάνω στη σκήτη του Αγίου Ανδρέα που ανήκει στο Βατοπέδι. Για δύο χρόνια από το 2008-2010 η Μόσχα ήταν απολύτως ικανοποιημένη από τις κινήσεις του ελληνικού κράτους ενάντια στον Εφραίμ και στο Βατοπέδι για αυτό και δεν έβγαλε άχνα όταν αυτούς τους ξέσκιζε και τους συκοφαντούσε σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό καθεστώς και τα ΜΜΕ με πρώτους τους αρχιρωσόδουλους του ΣΥΝ. Και όχι μόνο ήταν ικανοποιημένη. Σύμφωνα με ένα από τα τελευταία όψιμα «αναθεωρητικά» του σκανδάλου ντοκιμαντέρ του Σκάϊ, αναφέρεται πως πριν ο Σανιδάς παραγγείλει εισαγγελική έρευνα για το Βατοπέδι τον Σεπτέμβρη του 2008 είχε συναντηθεί το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου με τον Γενικό Εισαγγελέα της Ρωσίας στο Άγιο Όρος όπως το παραδέχτηκε ο ίδιος ο Σανιδάς.
Μόνο αφού ο Εφραίμ φορτώθηκε με όλες τις ηθικές και ποινικές κατηγορίες και κλήθηκε σε απολογία την άνοιξη του 2010, η Μόσχα του πρόσφερε προστασία με τα αντίστοιχα ανταλλάγματα. Ήδη το Φανάρι του Βαρθολομαίου εγκαταλελειμμένο το ίδιο από την ρωσόφιλη ελληνική εκκλησία και το εξ ίσου υποτακτικό ελληνικό κράτος στα χέρια των τούρκων σοβινιστών και ισλαμοφασιστών και κάτω από την αφόρητη πολιτική πίεση του ελληνικού δουλικού στο πολιτικό καθεστώς τύπου είχε εγκαταλείψει τον Εφραίμ στη μοίρα του. Τότε και μόνο τότε ο Εφραίμ εντελώς απομονωμένος και επειδή δεν ήταν κανένας γίγας τιμιότητας αλλά ένας επιδέξιος καταφερτζής αστός πούλησε την ψυχή του στο διάβολο στον οποίο ως τότε αντιστεκόταν: είχε συνάντηση με τον Μεντβέντεφ την άνοιξη του 2010 και ήταν επικεφαλής αντιπροσωπείας της μονής που μετέφερε την Αγία Ζώνη στη Ρωσία το Νοέμβρη του 2011 σαν δώρο στη Ρωσία γενικά και στην προεκλογική εκστρατεία του Πούτιν ειδικότερα.
Όσο χρειαζόταν για να εδραιωθεί η υποταγή του Εφραίμ στο Κρεμλίνο όλα ήταν ήσυχα. Και όχι μόνο ήσυχα, αλλά άρχισε να προετοιμάζεται στα μυαλά του ελληνικού λαού από τον Σκάι μόνο, δηλαδή αρχικά σε περιορισμένη κλίμακα η νέα πανεθινική εικόνα για το σκάνδαλο Βατοπεδίου, που κατά σύμπτωση είναι και η αληθινή, δηλαδή ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο Βατοπεδίου.
Αλλά η Ρωσία δεν ήθελε μόνο να πάρει μόνο με το μέρος της τον Εφραίμ –που σαν καιροσκόπος που αποδείχτηκε ότι είναι θα μπορούσε και να ξαναγύριζε στα παλιά πατριαρχικά λημέρια αν αποσύροινταν οι διώξεις εναντίον του και ένοιωθε εντελώς ασφαλής- ήθελε να αποκτήσει το Άγιο Όρος στο σύνολο του και με τέτοιο τρόπο ώστε και ο ίδιος ο Εφραίμ να είναι δεσμευμένος σε υποταγή. Έπρεπε δηλαδή η Ρωσία να εμφανιστεί σαν ένας ισχυρός προστάτης της «κιβωτού της Ορθοδοξίας» τάχα πιο ισχυρός, πιο αφοσιωμένος και πιο ορθόδοξος και από το ίδιο το άκαρδο ελληνικό κράτος, για τήν ακρίβεια σαν ο μόνος αληθινός και αποτελεσματικός προστάτης της «κιβωτού». Μόνο έτσι από δω και πέρα θα μπορεί η «κιβωτός» να είναι περισσότερο ρώσικη παρά ελληνική. Γι’ αυτό κινήθηκαν προβοκατόρικα οι κατάλληλοι καθεστωτικοί μηχανισμοί και έβαλαν κάποιους δικαστικούς κύκλους να κινηθούν ακραία επιθετικά και μάλιστα χριστουγεννιάτικα. Πάντως και αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο αφού η επίσημη κρατική γραμμή είναι ακόμα ότι το σκάνδαλο είναι σκάνδαλο και ο Εφραίμ αρχιαπατεώνας. Ο βασικός στόχος της φυλάκισης του Εφραίμ είναι το Άγιο Όρος να τρομοκρατηθεί και να ταπεινωθεί στο έπακρο και μάλιστα να θυμώσει επειδή επί πλέον ο εγκλεισμός ενός εν ενεργεία ηγούμενου έγινε μέσα στα Χριστούγεννα. Αμέσως λοιπόν έπιασε δουλειά η ρώσικη εκκλησία που είναι ένα απόλυτο κρατικό καγκεμπίτικο εξάρτημα και κατήγγειλε δριμύτατα την απόφαση εγκλεισμού του Εφραίμ σαν να ήταν η ίδια στη φυλακή και μίλησε για επίθεση της Δύσης ενάντια στα ιερά και τα όσια της ορθόδοξης χριστιανικής ζωής. Λίγο μετά την φυλάκισή του Εφραίμ ακολούθησε σε καταγγελία της φυλάκισης και το ίδιο το ρώσικο κράτος με την ωμή επεμβατική ιμπεριαλιστική ανακοίνωση που όλοι γνωρίζουν.
Βεβαίως οι καλόγεροι στο Άγιο Όρος μαζεύτηκαν τώρα και αυτοί, κατάλληλα ενθαρρυμένοι από το καθεστώς και από το κλίμα της σχετικής αμφισβήτησης του σκανδάλου που το ίδιο κατασκεύασε, να σταθούν όλοι μαζί από όλες τις μονές και με εξεγερτικούς τόνους δίπλα στον «μάρτυρα» Εφραίμ και δίπλα στο Βατοπέδι ενώ στην πρώτη φάση των διωγμών, τη φάση της ρώσικης ένοχης μούγκας οι περισσότερες μονές παρέδωσαν τον Εφραίμ και τη μονή στα λυσασμένα ΜΜΕ για ηθικό πανελλαδικό λυντσάρισμα.
Το μόνο πρόβλημα σε αυτήν την θορυβώδη και εντυπωσιακή στροφή της πραγματικής ρώσικης πολιτικής ήταν ότι η γενικά φίλη του έθνους Ρωσία εμφανίζεται όχι μόνο να είναι φίλη του πρότυπου εθνικού κλέφτη και απατεώνα όπως θεωρείται από τον πολύ κόσμο ο Εφραίμ, αλλά να τον υποστηρίζει προκλητικά και μάλιστα όχι απλά να τον υποστηρίζει αλλά να επεμβαίνει ωμά στα εσωτερικά της χώρας για να τον απελυθερώσει και μάλιστα να σκαρώνει και ένα διεθνές κίνημα καταγγελίας του επίσημου ελληνικού κράτους. Αυτή η στάση κάνει τη Ρωσία αντιπαθητική στην μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ιδιαίτερα στους δημοκράτες και πατριώτες. Αλλά αυτή είναι μια αναγκαία αντίφαση της ρώσικης τακτικής. Αν πρώτα δικαιωνόταν πολιτικά και ηθικά ο Εφραίμ στο εσωτερικό τότε δύσκολα θα γινόταν η δίωξη του ή θα ήταν πολύ αδύναμη πολιτικά γιατί θα εναντιωνόταν σε αυτήν ο ελληνικός λαός. Όμως έτσι δεν θα κοψοχολιαζόταν το Άγιο Όρος, και το κυριότερο δεν θα μπορούσε να παίξει η Μόσχα το ρόλο του μοναδικού του προστάτη κόντρα και στην ίδια την Ελλάδα, δηλαδή δεν θα γινόταν εύκολα η ψυχολογική ρωσοποίηση της «κιβωτού». Και αυτή η ρωσοποίηση είναι τόσο σημαντική για τους νεοχιτλερικούς που θα θυσιάζαν κάποιες προσωρινές απώλειες στην ελληνική κοινή γνώμη που οι πράκτορές τους στην Ελλάδα ξέρουν ως τώρα τόσο καλά να καναλιζάρουν και να εκτονώνουν.
Πως έγινε και ξαφνικά ξεσπάθωσαν «αντιρώσικα» το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ
Ήδη για τη σχετική λύση αυτού τού προβλήματος έχει φροντίσει το διακομματικό συντονιστικό κορυφής των ρωσόδουλων. Έχει αφήσει τα πιο πιστά και πολιτικά τα πιο έμπειρα σε τούμπες πολιτικά αποσπάσματα των σοσιαλιμπεριαλιστών, το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ να εκφράσουν πολιτικά αυτή την δυσαρέσκεια ώστε να την εκτονώσουν χωρίς να αυτονομηθεί πολιτικά κάποιο κομμάτι αυτής της μάζας και αρχίζει να παίρνει επικίνδυνες ανάποδες απέναντι στην μεγάλη μας ορθόδοξη φίλη. Μάλιστα οι ρωσόδουλοι λιγότερο φοβούνται τους δημοκράτες πατριώτες για μια τέτοια στάση γιατί αυτοί έτσι κι αλλιώς δεν συμπαθούν την πουτινική Ρωσία λόγω του πενταφάνερου καταπιεστικού χαρακτήρα της, ιδίως στο εσωτερικό. Στην ουσία φοβούνται ότι θα χάσουν τους εθνικιστές που είναι ως τώρα γενικά στο πλευρό της Ρωσίας καθώς αυτοί κυρίως βλέπουν στη Ρωσία το μόνο αντίβαρο στη Δύση η οποία αφομοίωσε τάχα πολιτιστικά και φτώχυνε οικονομικά τη χώρα μας. Αν οι σοσιαλφασίστες χάσουν αυτούς χάνει όλο του τον ατμό το φαιοκόκκινο μέτωπο των αντιδυτικών αντιμνημονιακών «αγανακτισμένων». Γι αυτούς και μόνο υπάρχει πραγματικά ένα πολιτικό κενό αυτή τη μεταβατική στιγμή, δηλαδή ώσπου να πειστεί το έθνος ότι το σκάνδαλο Βατοπεδίου δεν υπήρξε. Γιατί τώρα το «ορθόδοξο» κολοτούμπικο ΛΑΟΣ, που συνήθως εκφράζει αυτόν τον κόσμο καθώς και ΝΔ του Σαμαρά έχουν αναλάβει αυτή τη στιγμή να γλύψουν λίγο η πολύ (πολύ το ΛΑΟΣ) το ρώσικο αφεντικό και να βγάλουν ξετσίπωτσα η συνεσταλμένα τη νέα γραμμή του αθώου Εφραίμ, τον οποίο κάποτε και αυτοί ξέσκιζαν.
Να γιατί εμφανίστηκε ξαφνικά σαν το πιο αντιρώσικο κόμμα της χώρας τα πιο ρωσόδουλο που όμως δουλεύει ιδιαίτερα μέσα στους εθνικιστές, το ψευτοΚΚΕ, και κατήγγειλε την επέμβαση της «ιμπεριαλιστικής Ρωσίας». Σε πολλούς αυτό θα προκάλεσε έκπληξη, όμως όσοι παρακολουθούν τη γραμμή του ψευτοΚΚΕ ξέρουν ότι αυτό καταγγέλλει στα έντυπά του μια φορά κάθε τόσο το «ρώσικο ιμπεριαλισμό». Αυτός δεν είναι τόσο ένας τρόπος για να ξεκαρφωθεί σαν ρώσικο πρακτορείο στην κομματική βάση του και στο λαό, αλλά είναι σύμφωνο με τη γραμμή της ίδιας της Ρωσίας που εμφανίζει μπροστά στην ανθρωπότητα δύο πρόσωπα: το πρόσωπο του αντίπαλου της Δύσης που είναι για την ίδια και τους απανταχού πράκτορές της το πρόσωπο της «πατριωτικής Ρωσίας» και το πρόσωπο της φιλικής προς τη Δύση χώρας που η «πατριωτική Ρωσία» απεχθάνεται. Αυτό το δεύτερο πρόσωπο οι «αντιδυτικοί αντιιμπεριαλιστές» πράκτορές της το ονομάζουν «ιμπεριαλιστική Ρωσία». Ιμπεριαλιστική ονομάζει το ψευτοΚΚΕ τη Ρωσία που σέρνεταΙ πίσω από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές, που δηλαδή συμφωνεί με την εξόντωση του Καντάφι, που συμφωνεί με την αμερικάνικη εισβολή στο Αγφανιστάν, που υπογράφει στον ΟΗΕ την αμερικάνικη κατοχή του Ιράκ αν και προηγούμενα καταδίκασε την εισβολή σε αυτό. Όταν όμως η Ρωσία κατασφάζει την Τσετσενία και διαμελίζει τη Γεωργία, όταν κλείνει τους αγωγούς προς τη Δύση, όταν στέλνει τα αεροπλανοφόρα της στη Μεσόγειο και στήνει στην Κρήτη τους S-300, όταν κάνει γυμνάσια σε όλες τις θάλασσες και μάλιστα κοντά σε χωρικά ύδατα μικρών χωρών (βόρεια θάλασσα) και όταν στηρίζει τους χειρότερους σοσιαλφασίστες της γης δεν είναι ιμπεριαλιστική αλλά πατριωτική. Στην πραγματικότητα αυτή ακριβώς είναι η κυρίως ιμπεριαλιστική, η σοσιαλιμπεριλιστική νεοχιτλερική Ρωσία. Ως τώρα το ρόλο του εκφραστή της πρώτης Ρωσίας τον έπαιζε ο Μεντβέντεφ, της δεύτερης ο Πούτιν. Τελευταία όμως και ο Πούτιν εμφανίζεται να παίζει όλο περισσότερο το ρόλο του δυτικού μονοπωλιστή αστού αφού απέναντί του στήνεται όλο και περισσότερο ένα μέτωπο των ακόμα πιο επιθετικών ανατολικών σοσιαλιμπεριαλιστών φαιοκόκκινων, εθνικοναζιστών και «κομμουνιστών» της «δημοκρατικής» αντιπολίτευσης.
Το ψευτοΚΚΕ δεν διευκρινίζει ποια ιμπεριαλιστική Ρωσία καταγγέλει για το Βατοπέδι, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει έμμεσα όταν λέει στην ανακοίνωσή του: «Οι σκοπιμότητες είναι εμφανείς και αφορούν την εσωτερική πολιτική κατάσταση στη Ρωσία, αλλά και τις επιδιώξεις της εξωτερικής πολιτικής της». Αυτό το απόσπασμα υπονοεί ότι έχουμε την επέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας όχι της Ρωσίας γενικά αλλά της αμφισβητούμενης στην ίδια τη Ρωσία εξουσίας του Πούτιν που κάνει αυτήν την επέμβαση γιατί τλαχα βάλλεται από την «πατριωτική αντιπολίτευση» των Ναβάλνυ, Ζιουγκάνοφ, Μιρόνοφ και άλλων νεοναζί. Δεν είναι τυχαίο ότι η επίσημη κρατική ανακοίνωση της Ρωσίας, δηλαδή αυτή του ρώσικου υπουργείου εξωτερικών έβαζε στο κέντρο της τα ανθρώπινα δικαιώματα, που είναι ακριβώς το δυτικού τύπου πρόσχημα των κοινών ωμών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων Ρωσίας-ΗΠΑ παντού στον τριτο κόσμο, που βέβαια ευνοούν πάντα τη Ρωσία και μόνο.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι και το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ αφήνουν προς το παρόν στο απυρόβλητο το Πατριαρχείο Μόσχας που είναι επικεφαλής της εκστρατείας υπέρ του Εφραίμ. Αυτό εκπροσωπεί το ρώσικο ιμπεριαλισμό στον πιο στενό επιθετικό εθνοθρησκευτικό ρατσιστικό πυρήνα της εξωτερικής πολιτικής του που είναι η πολιτική του «ορθόδοξου τόξου». Επειδή κυρίως αυτό το Πατριαρχείο ετοιμάζεται τώρα να αναλάβει για λογαριασμό του ρώσικου ιμπεριαλισμού την εξουσία στο Άγιο Όρος, γι αυτό έκανε και την πιο επιθετική ανακοίνωση εναντίον του ελληνικού κράτους και της ελληνικής δικαιοσύνης. Ο πυρήνας αυτής της ανακοίνωσης όχι τυχαία ήταν «πατριωτικός», δηλαδή έλεγε ότι η Δύση κυνηγάει τον Εφραίμ και το Άγιο Όρος για να χτυπήσει την ορθοδοξία γενικά (δες άρθρο για τη στάση της ΟΑΚΚΕ και την όψιμη ρώσικη προστασία).

Ακόμα χειρότερα αυτά τα κόμματα - βασικοί κατήγοροι στην υπόθεση Βατοπεδίου - δεν υποστήριξαν στις ανακοινώσεις τους τα πορίσματα τους, και δεν κατάγγειλαν καθόλου τη Μόσχα σαν υπερασπιστή απατεώνων και καταχραστών δημοσίου χρήματος. Με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζουν και αυτοί το έδαφος για μία ενδεχόμενη μελλοντική αθώωση του Εφραίμ που θα οφείλεται βέβαια όχι στο ότι δεν υπάρχει το έγκλημα αλλά στο ότι τον υπερασπίστηκε το Κρεμλίνο.

Αλλά πέρα από αυτές του είδους τις κούφιες καταγγελίες στη Ρωσία είναι χαρακτηριστικό πως εμφανίζονται διάφορα σενάρια για την εξήγηση της ανάμιξης της Ρωσίας που αποκρύπτουν τις πραγματικές βλέψεις της όπως το ότι το Κρεμλίνο ενεργεί σαν ρώσικη μαφία και συνεργάζεται με τον Εφραίμ για να πάρει μερίδιο από τα «κλεμμένα». Όμως τότε η υποστήριξη στο πρόσωπο του Εφραίμ θα είχε δοθεί από την πρώτη στιγμή και όχι τρία χρόνια μετά.
Όσο για τα δύο μεγάλα κόμματα αυτά απάντησαν προς το παρόν σαν κυβέρνηση με εξαιρετικά υποτονικό τρόπο. Μάλιστα ενώ οι τηλεοράσεις τώρα που γράφουμε αυτό το σημείωμα παίζουν πολύ την παράγραφο που περιέχειτην φράση «δεν δεχόμαστε υποδείξεις» της ανακοίνωσης του ελληνικού ΥΠΕΞ δεν αναφέρουν την αμέσως κάτω από αυτήν κατακλείδα: «Παραμένουμε προσηλωμένοι στη διαρκή ενίσχυση και εμβάθυνση των ελληνο-ρωσικών σχέσεων».

http://oakke.blogspot.com/2011/12/blog-post_9015.html

Διαβάστε επίσης: Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ ΚΑΙ Η ΟΨΙΜΗ ΡΩΣΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

http://oakke.blogspot.com/2011/12/blog-post_29.html

Η ΕΕ ΔΙΝΕΙ ΜΑΧΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥΣ ΜΕ ΔΕΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ

Η ΕΕ ΔΙΝΕΙ ΜΑΧΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥΣ ΜΕ ΔΕΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ

Ο προβοκάτορας Κάμερον τώρα σε δράση - Σε ρεπό οι δικοί μας

Σε κάθε σύ­νο­δο κο­ρυ­φής α­πό τό­τε που οι δια­κομ­μα­τι­κοί μας προ­βοκά­το­ρες κή­ρυ­ξαν το ελ­λη­νι­κό κα­νό­νι πριν δύ­ο χρό­νια φου­σκώ­νο­ντας ό­σο μπορού­σαν το τε­ρά­στιο χρέ­ος και φρο­ντί­ζο­ντας να το φου­σκώ­νουν α­στα­μά­τη­τα όσα λε­φτά και να παίρ­να­νε α­πό την Ε­Ε ο­δη­γώ­ντας την σε διαρκώς βα­θύ­τε­ρες κρί­σεις χρέ­ους, παί­ζε­ται το ί­διο παι­χνί­δι. Δί­νε­ται μια προ­σω­ρι­νή λύ­ση και έρ­χε­ται α­μέ­σως με­τά μια νέ­α κρί­ση. Η δια­φο­ρά εί­ναι ό­τι αυ­τό το παι­χνί­δι παί­ζε­ται διαρ­κώς σε πιο διευ­ρυ­μέ­νη κλί­μα­κα, τό­σο διευ­ρυ­μέ­νη που αρ­χί­ζει πια να παί­ζε­ται και η ίδια η ύ­παρ­ξη της Ε­Ε.

To πρό­βλη­μα της Ε­Ε εί­ναι ότι δεν υ­πάρ­χει σή­με­ρα μια ώ­ρι­μη γραμ­μή διε­ξό­δου μέ­σα της που να μπο­ρεί να νι­κή­σει τη γραμ­μή που φέρ­νει την κρί­ση κι έ­τσι να δώ­σει μια σχε­τι­κή στα­θερό­τη­τα στο συ­νο­λι­κό οι­κο­δό­μη­μα του­λά­χι­στον για έ­να διά­στη­μα.Έ­τσι η ό­ποια λύ­ση εί­ναι κα­τα­δι­κα­σμέ­νη να εί­ναι ε­ντε­λώς προ­σω­ρι­νή και να ο­δη­γεί σύντο­μα στην ε­πό­με­νη κρί­ση ό­που εί­τε θα ω­ρι­μά­σει η γραμ­μή διε­ξό­δου εί­τε η Ε­Ε θα δια­λυ­θεί. Αυ­τό που συμ­βαί­νει ως τώ­ρα σε κά­θε σύ­νο­δο κο­ρυ­φής εί­ναι ό­τι η Ε­Ε έ­χει να δια­λέ­ξει α­νά­με­σα σε μια γραμ­μή κα­λών προ­θέ­σε­ων σχε­τι­κά θε­τική αλ­λά πο­λύ α­τε­λή, σχε­δόν τυ­φλή και μια γραμ­μή κα­κό­βου­λη δια­λυ­τι­κή και υπο­δου­λω­τι­κή της Ε­Ε.

Στην τε­λευ­ταί­α Σύ­νο­δο η σχε­τι­κά θε­τι­κή γραμ­μή πλειο­ψή­φη­σε συ­ντρι­πτι­κά αλ­λά η αρ­νη­τι­κή κα­κό­βου­λη γραμ­μή της έ­δω­σε με τον Κά­με­ρον έ­να βαθύ προ­βο­κα­τό­ρι­κο και δια­λυ­τι­κό χτύ­πη­μα. Το κα­κό με αυ­τό το χτύ­πη­μα εί­ναι ό­τι δεν βο­η­θά­ει στο ξε­κα­θά­ρι­σμα των ε­χθρών της ΕΕ αλ­λά συ­σκο­τί­ζει και το χει­ρό­τε­ρο εί­ναι ό­τι α­δυ­να­τί­ζει πο­λύ και πρα­κτι­κά την Ε­Ε στις ώ­ρες της κρί­σης.

Η σχετικά θετική αλλά τυφλή γραμμή

Μι­λώ­ντας για μια σχε­τι­κά θε­τι­κή αλ­λά α­τε­λή, σχε­δόν τυ­φλή γραμ­μή εν­νο­ού­με τη γραμ­μή των χω­ρών του ευ­ρω­πα­ϊ­κού Βορ­ρά που έ­χει κύ­ριο εκ­φρα­στή τη Γερ­μα­νί­α. Αυ­τή η γραμ­μή έ­χει μέ­σα της τη σω­στή στρα­τη­γι­κά α­ντί­λη­ψη ότι το πρό­βλη­μα του Ευ­ρώ εί­ναι πο­λι­τι­κό, και συγκε­κρι­μέ­να ό­τι εί­ναι χα­μηλός ο βαθ­μός της πο­λι­τι­κής ε­νο­ποί­η­σης της Ε­Ε σε σχέ­ση με τον οι­κο­νο­μι­κό της. Ω­στό­σο και η ί­δια αυ­τή γραμ­μή δεν ξε­περ­νά­ει τον οι­κο­νο­μι­σμό. Και αυ­τό για­τί δεν κα­τα­λα­βαί­νει τη βα­θιά πο­λι­τι­κή αι­τί­α της κρί­σης και γι αυτό δεν με­τα­φρά­ζε­ται σε μια σω­στή γραμ­μή διε­ξό­δου. Η έλ­λει­ψη μιας πραγ­ματι­κής πο­λι­τι­κής ε­νο­ποί­η­σης δεν ε­πι­τρέ­πει σε έ­να κε­ντρι­κό όρ­γα­νο της Ε­Ε να ε­πι­βάλ­λει δη­μο­σιο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή στις ε­πιμέ­ρους χώ­ρες και έ­τσι να μην τις α­φή­νει να υ­περ­χρε­ω­θούν ή αν πο­τέ υ­περ­χε­ω­θούν να μπο­ρεί να τις χρη­ματο­δο­τεί γεν­ναιό­δω­ρα ώ­στε να μην χρε­ω­κο­πή­σουν. Αυ­τό συμ­βαί­νει πχ με την κε­ντρι­κή τρά­πε­ζα των Η­ΠΑ που μπο­ρεί να χρη­μα­το­δο­τεί με πλη­θω­ρι­στι­κά δολά­ρια μια ο­ποια­δή­πο­τε υ­περ­χρε­ω­μέ­νη πο­λι­τεί­α των Η­ΠΑ. Ό­μως δεν εί­ναι δυνατό σή­με­ρα η κε­ντρι­κή τρά­πε­ζα μιας πο­λι­τι­κά χα­λα­ρής έ­νω­σης κρα­τών όπως εί­ναι η Ε­Ε, να χρη­μα­το­δο­τεί με τα κε­φά­λαια των πιο υ­γιών δη­μο­σιο­νο­μι­κά χω­ρών της τις πιο ελ­λειμ­μα­τι­κές χώ­ρες της. Αυ­τές σή­με­ρα ο­δη­γού­νται στη χρε­ω­κο­πί­α α­πό τον πα­νι­κό που δη­μιουρ­γεί αυτή η α­δυ­να­μί­α της Ε­Ε να στη­ρίξει το κοι­νό της νό­μι­σμα. Το βα­σι­κό ε­λάτ­τω­μα της γερ­μα­νι­κής γραμ­μής εί­ναι ό­τι μια χα­λα­ρή έ­νω­ση κρα­τών για να ε­νο­ποι­η­θεί σε μια κοι­νή δη­μο­σιο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή πρέ­πει να ε­νο­ποι­η­θεί ευ­ρύ­τε­ρα πο­λι­τι­κά, και αυ­τό πρα­κτι­κά εί­ναι δυ­να­τό όταν προ­κύ­ψει ό­χι μό­νο μια κοι­νή ε­ξω­τε­ρι­κή ή ε­σω­τε­ρι­κή απει­λή αλ­λά και έ­νας κοι­νός ε­χθρός που έ­χει την ι­διό­τη­τα να κά­νει κά­θε άλ­λο πρό­βλη­μα δευ­τε­ρεύ­ον. Εί­ναι γε­γο­νός ό­τι ό­λοι βλέ­πουν σή­με­ρα μια πε­λώ­ρια κοι­νή α­πει­λή για την Ε­Ε, την κα­τα­στρο­φή του Ευ­ρώ ο­πό­τε και τη διά­λυ­ση της. Σε αυ­τήν την κοι­νή α­πει­λή στη­ρί­ζει η Γερ­μα­νί­α την πρό­τα­σή της για μεγα­λύ­τε­ρη πο­λι­τι­κή ε­νο­ποί­η­ση τώ­ρα. Ό­μως αυ­τό που λεί­πει ε­δώ εί­ναι ο συ­νει­δη­το­ποι­η­μέ­νος κοι­νός ε­χθρός. Αλ­λά ού­τε η Γερ­μα­νί­α, ού­τε κα­νείς α­πό την υ­πό­λοι­πη Ε­Ε βλέ­πουν ποια συ­γκε­κρι­μέ­νη δύ­να­μη α­πει­λεί την Ε­Ε, ποια θέ­λει την κα­τα­στρο­φή του Ευ­ρώ, ποια θέ­λει τη διά­λυ­ση της Ε­Ε ή κα­λύ­τε­ρα ποια θέ­λει την κα­τάρ­γη­ση της Ε­Ε σαν μιας α­νε­ξάρ­τη­της και ε­θε­λο­ντι­κής έ­νω­σης δη­μο­κρα­τι­κών κρα­τών, και κυ­ρί­ως με ποιον τρό­πο. Για τη Γερ­μα­νί­α αλ­λά και για πολ­λές άλλες χώ­ρες Βορ­ρά και Νό­του ου­σια­στι­κά δεν υ­πάρ­χει ε­χθρός αλλά οι κα­κές πο­λι­τι­κές, οι­κο­νο­μι­κές και πο­λι­τι­στι­κές συ­νή­θειες του νό­του, ό­πως πχ η πο­λι­τι­κή δη­μα­γω­γί­α με τα με­γά­λα κρα­τι­κά έ­ξο­δα, το πε­λα­τεια­κό κρά­τος, η δια­φθο­ρά, κλπ που ό­λες μετα­φρά­ζο­νται πο­σο­τι­κά σε έ­να κοι­νό ψη­λό οι­κο­νο­μι­κό νού­με­ρο, στο ψη­λό δη­μο­σιο­νο­μι­κό έλ­λειμ­μα. Αυ­τές τις συ­νή­θειες προ­τεί­νει η Γερ­μα­νί­α στις χώ­ρες της Ε­Ε να α­ντι­πα­λαί­ψουν. Και για να τις αντι­πα­λαί­ψουν τους προ­τεί­νει να αυ­το­δε­σμευ­τούν σε έ­να συ­νταγ­μα­τι­κά κα­το­χυ­ρω­μέ­νο σε κάθε χώ­ρα και πο­λι­τι­κά ε­πι­τη­ρού­με­νο για κά­θε χώ­ρα χα­μη­λό δη­μο­σιο­νο­μι­κό έλ­λειμ­μα.

Χω­ρίς ό­μως μια κοι­νή αί­σθη­ση ε­χθρού πο­λύ δύ­σκο­λα μια χώ­ρα θυ­σιάζει την κυ­ριαρ­χί­α της σε έ­να κε­ντρι­κό ευ­ρω­πα­ϊ­κό όρ­γα­νο που θα α­πο­φα­σί­ζει για τις χο­ντρές γραμ­μές της δη­μο­σιο­νο­μι­κής της πο­λι­τι­κής που εί­ναι ένα πο­λύ σοβαρό κομ­μά­τι της οι­κο­νο­μι­κής πο­λι­τι­κής της που εί­ναι με τη σειρά της, ει­δι­κά σε και­ρό ει­ρή­νης, στο κέ­ντρο της κυ­ριαρ­χί­ας ε­νός κρά­τους. Ώ­σπου λοι­πόν να γί­νει α­ντι­λη­πτός αυ­τός ο κοι­νός ε­νο­ποι­η­τι­κός ε­χθρός η δημο­σιο­νο­μι­κή έ­νω­ση της Ε­Ε θα εί­ναι μια πο­λύ δύ­σκο­λη αλ­λά και κα­τα­πιε­στι­κή για τους πιο πολ­λούς δια­δι­κα­σί­α, γι αυ­τό εί­ναι και α­στα­θής και γε­μά­τη τριβές. Αλ­λά α­κό­μα και αν ό­λες οι χώ­ρες α­πο­φά­σι­ζαν τώ­ρα να ε­νω­θούν βα­θύ­τε­ρα δη­μο­σιο­νο­μι­κά η δια­δι­κα­σί­α αυ­τής της ε­νο­ποί­η­σης θα ή­ταν τό­σο μα­κρό­συρτη και τό­σο ρι­ψο­κίν­δυ­νη, ώ­στε η Γερ­μα­νί­α θα έ­πρε­πε να α­πα­ντή­σει στο ε­ρώτη­μα που βά­ζουν τώ­ρα δα οι ε­χθροί της: Τι θα γί­νει τώ­ρα που ε­πε­κτεί­νε­ται το χρέ­ος στις με­γά­λες χώ­ρες του Νό­του ε­πει­δή γί­νε­ται πι­στω­τι­κά α­νί­κα­νη η ΕΖ για να τις δια­σώ­σει; Δεν θα πρέ­πει τώ­ρα δα να πλη­ρώ­σει η Γερ­μα­νί­α και οι άλ­λοι βό­ρειοι με κά­ποιο τρό­πο για τους χρε­ω­μέ­νους του νό­του για να η­συχά­σουν οι α­γο­ρές και να τους δα­νεί­σουν με φτη­νά ε­πι­τό­κια; Η Γερ­μα­νί­α λέ­ει: Δώ­στε πρώ­τα τις πο­λι­τι­κές δε­σμεύ­σεις για τη δη­μο­σιο­νο­μι­κή ε­νο­ποί­η­ση, έ­στω ό­χι για ό­λη τη δη­μο­σιο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή αλ­λά να εί­ναι δια­σφα­λι­σμέ­νη, κε­ντρι­κά ε­λεγ­χό­με­νη και με αυ­τό­μα­τες ποι­νές σε πε­ρί­πτω­ση πα­ρα­βί­α­σης, η μη ελ­λειμ­μα­τι­κή δη­μο­σιο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή και με­τά ί­σως να δώ­σω τα λε­φτά, για­τί αυ­τό μπο­ρούν να το δε­χτούν οι γερ­μα­νοί και οι άλ­λοι βό­ρειοι πο­λί­τες.

Η κακόβουλη διαλυτική και υποδουλωτική της ΕΕ γραμμή

Στο ση­μεί­ο αυ­τό εμ­φα­νί­ζε­ται πιο ι­σχυ­ρή με­τά α­πό την ε­πέ­κτα­ση της κρί­σης χρέ­ους σε κά­θε νέ­α χώ­ρα της Ε­Ε, δη­λα­δή με­τά την Ελ­λά­δα στην Ιρ­λανδί­α, και με­τά στην Πορ­το­γα­λί­α και τώ­ρα στην Ι­τα­λί­α και την Ι­σπα­νί­α η διαλυ­τι­κή και υ­πο­δου­λω­τι­κή γραμ­μή, η α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κή γραμ­μή μέ­σα στην Ε­Ε. Αυ­τή λέ­ει: Κύ­ριοι η κρί­ση του Ευ­ρώ δεν ο­φεί­λε­ται στο χα­μη­λό βαθ­μό πο­λι­τι­κής ενο­ποί­η­σης της Ε­Ε, ο­πό­τε και της δημο­σιο­νο­μι­κής ε­νο­ποί­η­σης. Ι­διαί­τε­ρα δεν ο­φεί­λε­ται στη μη ζυ­για­σμέ­νη δη­μο­σιο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή των χω­ρών του Νό­του αλ­λά στη χα­μη­λή σχε­τι­κά α­ντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των χω­ρών του νό­του που με τη σει­ρά της ο­φεί­λε­ται στην ψη­λή α­ντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των χω­ρών του Βορ­ρά, που συσσω­ρεύ­ουν πλε­ο­νά­σμα­τα στο ε­ξω­τε­ρι­κό τους ε­μπό­ριο σε βά­ρος των χω­ρών του Νό­του. Αυ­τή λέ­νε εί­ναι η βα­θύ­τε­ρη αι­τί­α και για τη χρε­ω­κο­πί­α της Ελ­λά­δας πα­ρά τις πραγ­μα­τι­κές σπα­τά­λες και τη δια­φθο­ρά της. Α­πό­δει­ξη, ισχυ­ρί­ζο­νται, εί­ναι ό­τι α­μέ­σως με­τά την Ελ­λά­δα χρε­ω­κό­πη­σε η Ιρ­λαν­δί­α που δεν εί­ναι τό­σο σπά­τα­λη και με­τά η Πορ­το­γα­λί­α που ε­πί­σης δεν εί­ναι τό­σο σπά­τα­λη και τώ­ρα α­πει­λεί­ται η Ι­τα­λί­α και η Ι­σπα­νί­α, που α­πλά εί­ναι λι­γό­τερο α­ντα­γω­νι­στι­κές α­πό τη Γερ­μα­νί­α. Ά­ρα, λέ­νε, το κλει­δί της κρί­σης του Ευ­ρώ εί­ναι η ευρω­πα­ϊ­κή α­νι­σό­τη­τα στην α­νά­πτυ­ξη, ο­πό­τε η λύ­ση εί­ναι η με­ταφο­ρά πό­ρων α­πό το Βορ­ρά στο Νό­το. Συ­μπέ­ρα­σμα: Πλη­ρώ­στε Γερ­μα­νοί, Ολ­λαν­δοί, Αυ­στρια­κοί κλπ το Νό­το σας που εί­ναι σε κρί­ση και ε­πι­δο­τή­στε τον τώ­ρα χο­ντρά για να βγει α­πό την πι­στω­τι­κή κρί­ση. Και μπο­ρεί­τε να τον πλη­ρώ­σε­τε χο­ντρά εί­τε με το να τυ­πώ­σει Ευ­ρώ η κε­ντρι­κή τρά­πε­ζα της Ε­Ε, η Ε­ΚΤ, εί­τε, α­φού φο­βού­νται το πλη­θω­ρι­στι­κό Ευ­ρώ οι γερ­μα­νοί πο­λί­τες για­τί τους θυ­μί­ζει προ­χι­τλε­ρι­κή γερ­μα­νι­κή δη­μο­κρα­τί­α, ας εκ­δώ­σει ο­μό­λο­γα η Ε­ΚΤ δα­νει­ζό­μενη λε­φτά α­πό τρί­τους για να τα δώ­σει στους φτω­χούς της Ε­Ε.

Αυ­τή η γραμ­μή δεν α­ντέ­χει σε σο­βα­ρή οι­κο­νο­μι­κή κρι­τι­κή για­τί για αρ­κε­τά χρό­νια η Γερ­μα­νί­α και ι­διαί­τε­ρα η Αγ­γλί­α εί­χε με­γα­λύ­τε­ρα ε­μπο­ρικά ελ­λείμ­μα­τα α­πό άλ­λες α­νε­πτυγ­μέ­νες χώ­ρες του Νό­του της Ε­Ε, πχ την Ι­τα­λία. Ε­πί­σης ε­πει­δή ή­ταν ψη­λό­τε­ρο το ε­πί­πε­δο α­νά­πτυ­ξης του Βορ­ρά η Ε­Ε για πολ­λά χρό­νια διέ­θε­σε στον πιο φτω­χό Νό­το, ει­δι­κά στην Ελ­λά­δα πε­λώ­ρια δω­ρεάν κε­φά­λαια για να τα με­τα­τρέ­ψει σε πα­ρα­γω­γι­κό εκ­συγ­χρο­νι­σμό και αυ­τή τα έ­κα­νε κα­τα­νά­λω­ση. Γε­νι­κά ό­μως με αυ­τή τη μετα­φο­ρά κε­φα­λαί­ων, με τις ε­πιδο­τή­σεις κλπ οι δια­φο­ρές α­νά­με­σα σε Βορ­ρά και πα­λιό Νό­το της Ε­Ε αμ­βλύν­θηκαν και κα­νέ­ναν δεν α­νη­συ­χού­σαν σο­βα­ρά πριν την ελ­λη­νι­κή χρε­ω­κο­πί­α, παρά την α­ντα­νά­κλα­ση της πα­γκό­σμιας κρί­σης του 2008 στην Ευ­ρώ­πη.

Αυ­τή στο βά­θος εί­ναι μια ψευ­το­τα­ξι­κί­στι­κη πο­λι­τι­κά δια­σπα­στική για την Ε­Ε γραμ­μή και το α­λη­θι­νό κέ­ντρο της ου­σια­στι­κά εί­ναι έ­ξω α­πό την Ε­Ε, στη σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στι­κή Ρω­σί­α. Η λο­γι­κή αυ­τής της γραμ­μής εί­ναι ό­τι προ­η­γεί­ται η οι­κο­νο­μι­κή ε­νο­ποί­η­ση α­πό την πο­λιτι­κή ε­νο­ποί­η­ση της Ε­Ε με τη με­τα­φο­ρά πό­ρων α­πό το Βορ­ρά στο Νό­το της Ε­Ε. Αυ­τή η με­τα­φο­ρά ό­χι μόνο, σύμ­φω­να πά­ντα με την ί­δια γραμ­μή, θα διευ­κο­λύ­νει τη στρα­τη­γι­κή λύ­ση του προ­βλή­μα­τος της α­νι­σό­τη­τας Βορ­ρά-Νό­του αλ­λά θα λυ­θεί τώ­ρα ά­με­σα και το πρό­βλη­μα της κρί­σης του Ευ­ρώ αν εκ­δο­θεί το πλη­θω­ρι­στι­κό Ευ­ρώ ή α­κό­μα καλύ­τε­ρα το Ευ­ρω­πα­ϊ­κό ο­μό­λο­γο. Ό­μως αν αυ­τό συμ­βεί, ι­διαί­τε­ρα αν συμ­βεί το τελευ­ταί­ο, τό­τε η Ε­Ε θα ε­ξαρ­τη­θεί οι­κο­νο­μι­κά κύ­ρια α­πό την Κί­να για­τί αυ­τή έχει σή­με­ρα πε­λώ­ρια ε­μπο­ρι­κά και συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κά πλε­ο­νά­σμα­τα. Αν και χώ­ρα του νό­του α­πό την ά­πο­ψη της δια­βί­ω­σης του λα­ού της η Κί­να εί­ναι α­νερ­χόμε­νη ι­μπε­ρια­λι­στι­κή χώ­ρα και μά­λι­στα η­γε­μο­νι­στι­κή στην α­στι­κή της τά­ξη και στη συ­νο­λι­κή φυ­σιο­γνω­μί­α της. Γι αυ­τό βά­ζει πο­λι­τι­κούς και κυ­ρί­ως δι­πλω­μα­τι­κούς-στρα­τιω­τι­κούς ό­ρους στην Ε­Ε προ­κει­μέ­νου να τη δα­νεί­σει, δη­λα­δή την εκ­βιά­ζει με την υ­πο­τα­γή της στη σο­σιαλ-ι­μπε­ρια­λι­στι­κή, δη­λα­δή στη φα­σι­στι­κή και ε­πε­κτα­τι­κή πο­λι­τι­κή της. Αλ­λά κά­θε τέ­τοια φα­σι­στι­κή και ε­πε­κτα­τι­κή πο­λι­τι­κή η­γε­μο­νεύ­ε­ται σή­με­ρα πα­γκό­σμια στρα­τιω­τι­κο-διπλω­μα­τι­κά από τη Ρω­σί­α που εί­ναι το διε­θνές κέ­ντρο του σο­σια­λι­μπε­ριαλι­σμού. Κε­ντρι­κός στρα­τη­γι­κός στό­χος αυ­τής της σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στι­κής πο­λι­τι­κής εί­ναι η υ­πο­δού­λω­ση της Ευ­ρώ­πης. Το δυ­νά­μω­μα του ευ­ρω­πα­ϊ­κού χρέ­ους ε­ξυ­πη­ρε­τεί ά­με­σα τη ρώ­σι­κη πο­λι­τι­κή για την πο­λι­τι­κή α­ποσύν­θε­ση και την υ­πο­δού­λω­ση της Ε­Ε στη Ρω­σί­α και γε­νι­κό­τε­ρα στον ά­ξο­να Ρω­σί­ας-Κί­νας-Ι­ράν υ­πό την η­γε­μο­νί­α της πρώ­της.

Ο σκλη­ρός υ­λι­κός φο­ρέ­ας της γραμ­μής αυ­τής μέ­σα στην Ε­Ε εί­ναι πολύ α­δύ­να­μος, δη­λα­δή η ρω­σό­δου­λη σε ε­πί­πε­δο κο­ρυ­φής Ελ­λά­δα και μα­ζί της ό­λα τα ευ­ρω­πα­ϊ­κά σο­σιαλ­φα­σι­στι­κά και φα­σι­στι­κά κόμ­μα­τα. Ό­μως γύ­ρω α­πό αυτή τη γραμ­μή συ­σπει­ρώ­νο­νται αυ­θόρ­μη­τα μια σει­ρά σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κά, ε­θνικι­στι­κά, ευ­ρω­σκε­πτι­κι­στι­κά αλ­λά και φι­λε­λεύ­θε­ρα κόμ­μα­τα στα ο­ποί­α ει­σοδί­ζουν εύ­κο­λα και α­πο­τε­λε­σμα­τι­κά οι ρω­σό­φι­λοι κά­θε βαθ­μού και εί­δους. Τα πιο α­κρι­βά στε­λέ­χη αυ­τού του εί­δους εί­ναι κο­μι­σά­ριοι κλει­διά σαν τον Ό­λι Ρεν, και αρ­χη­γοί α­ντι­πο­λί­τευ­σης σαν τον Στά­ιν­μα­γερ του γερ­μα­νι­κού σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού κόμ­μα­τος. Το πα­γκό­σμιο βα­ρύ πυ­ρο­βο­λι­κό ό­μως αυ­τής της γραμ­μής εί­ναι η σε ό­λα ρω­σό­φι­λη προ­ε­δρί­α Ο­μπά­μα-Κλί­ντον. Αυ­τή α­ξιο­ποιεί τον πα­νι­κό του σε πτώ­ση δυ­τι­κού χρη­μα­τι­στι­κού κε­φά­λαιου, ει­δι­κά του αμε­ρι­κά­νι­κου, για το εν­δε­χό­με­νο μιας κα­τάρ­ρευ­σης του Ευ­ρώ και κα­λεί την ΕΕ, ου­σια­στι­κά την αν­θι­στά­με­νη Γερ­μα­νί­α, να χρη­μα­το­δο­τή­σει με πλη­θω­ριστι­κό Ευ­ρώ ή με ευ­ρω­ο­μό­λο­γα τον πι­στω­τι­κά βαλ­λό­με­νο νό­το.

Η Ελλάδα ενεργοποιεί τον πανικό των αγορών και δικαιώνει τη σοσιαλφασιστική γραμμή.

Ό­λο το ζή­τη­μα εί­ναι πά­ντα να ε­νερ­γο­ποι­η­θεί αυ­τός ο πα­νι­κός. Αυ­τό δεν εί­ναι εύ­κο­λο για­τί σε κά­θε σύ­νοδο κο­ρυ­φής η Γερ­μα­νί­α πε­τυ­χαί­νει μια με­γά­λης ση­μα­σί­ας ε­νό­τη­τα με τη Γαλ­λί­α που μά­λι­στα έ­χει μια α­κό­μα πιο πο­λι­τι­κή α­ντί­λη­ψη για την ε­νό­τη­τα της Ε­Ε και για την ευρω­στί­α του Ευ­ρώ. Έ­τσι πα­ρά τις ι­σχυ­ρές ε­πι­φυ­λά­ξεις του Βορ­ρά κά­θε σύ­νο­δος κο­ρυ­φής δί­νει λε­φτά στο βα­σι­κό αι­μορ­ρα­γι­κό στοι­χεί­ο του Ευ­ρώ που είναι η Ελ­λά­δα ώ­στε αυ­τή να κα­λύ­ψει το χρέ­ος της. Αλ­λά ε­κεί­νη με τον Πα­παν­δρέ­ου κά­νει πά­ντα μια πο­λι­τι­κή προ­βο­κά­τσια βε­λη­νε­κούς δια­δί­δο­ντας ό­τι η χώρα χρε­ω­κο­πεί ε­νώ ό­λο το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα των ρω­σό­δου­λων δυ­να­μώ­νει το οι­κο­νο­μι­κό σα­μπο­τάζ και κά­νει πο­λι­τι­κές προ­βο­κά­τσιες «λα­ϊ­κού ε­πα­να­στατι­κού τύ­που». Αυ­τές εί­ναι ό­λο και πιο εύ­κο­λες για­τί η Τρό­ι­κα για να μειώ­σει το έλ­λειμ­μα σε συν­θή­κες σα­μπο­τάζ γδέρ­νει το λα­ό, την πα­ρα­γω­γή και την αγο­ρά και έ­τσι και το σα­μπο­τάζ αυ­τό­μα­τα δυ­να­μώ­νει και η α­ντι­γερ­μα­νι­κή αντί­θε­ση στο λα­ό δυ­να­μώ­νει. Έ­τσι το έλ­λειμ­μα με­γα­λώ­νει α­στα­μά­τη­τα α­ντί να μειώ­νε­ται πα­ρά τα αυ­ξα­νό­με­να κε­φά­λαια που δί­νο­νται στην Ελ­λά­δα. Έ­τσι δυνα­μώ­νει πα­γκό­σμια η σο­σιαλ­φα­σι­στι­κή δια­λυ­τι­κή γραμ­μή που λέ­ει ό­τι η Ελλά­δα δεν θε­ρα­πεύ­ε­ται για­τί η Γερ­μα­νί­α ε­πι­μέ­νει στη γραμ­μή του πε­ριο­ρισμού του κρα­τι­κού ελ­λείμ­μα­τος της Ελ­λά­δας και δεν της δί­νει πιο πολ­λά λεφτά για να α­να­πτυ­χθεί στη βά­ση της λύ­σης της α­ντί­θε­σης Βορ­ρά-Νό­του. Αυ­τή είναι κα­θα­ρά η γραμ­μή Σα­μαρά που την υ­πε­ρα­σπί­ζει θερ­μά ο Ο­μπά­μα και ό­λα τα οι­κο­νο­μο­λο­γι­κά think-tank και τα βα­σι­κά έ­ντυ­πα του Δη­μο­κρα­τι­κού κόμ­μα­τος των ΗΠΑ με ε­πι­κε­φα­λής τους Τά­ιμ­ς της Νέ­ας Υόρ­κης που ό­λο και λι­γό­τε­ρο δια­φέ­ρουν α­πό τις οι­κο­νο­μι­κές για να μην πού­με και πο­λι­τι­κές αναλύ­σεις του ΣΥΝ (υ­πο­στή­ρι­ξη των α­γα­να­κτι­σμέ­νων πα­ντού, συμ­μα­χί­α με τους ι­σλα­μο­φα­σί­στες πα­ντού, α­ντι­τρα­πε­ζι­κός α­ντι­κα­πι­τα­λι­σμός, φι­λο­ρω­σι­σμός κλπ).

Η α­πο­τυ­χί­α κά­θε φο­ρά των α­πο­φά­σε­ων των συ­νό­δων κο­ρυ­φής να δώ­σουν ου­σια­στι­κό δη­μο­σιο­νο­μι­κό α­πο­τέ­λε­σμα για την Ελ­λά­δα και μά­λι­στα η ό­ξυν­ση της κρί­σης α­μέ­σως με­τά α­πό τις συ­νό­δους, κυ­ριο­λε­κτι­κά πα­ραλύ­ει την Ε­Ε και σπρώ­χνει το δυ­τι­κό πι­στω­τι­κό χρη­μα­τι­στι­κό κε­φά­λαιο να α­ναζη­τή­σει τις ε­πό­με­νες χώ­ρες με με­γά­λα κρα­τι­κά ελ­λείμ­μα­τα για να α­πο­σύ­ρει τα λε­φτά του για πε­ρισ­σό­τε­ρη α­σφά­λεια και τους κερ­δο­σκό­πους να πο­ντάρουν πά­νω σε αυ­τή την α­να­σφά­λεια και έ­τσι να την δυ­να­μώ­νουν. Για το χρη­ματι­στι­κό κε­φά­λαιο τό­τε ε­πι­βε­βαιώ­νε­ται η α­νά­λυ­ση των δια­λυ­τι­κών σο­σιαλ­φα­σι­στών: Για τη χρε­ω­κο­πί­α της Ελ­λά­δας φταί­ει η α­ντί­θε­ση Βορ­ρά-Νό­του και η πλε­ο­νε­ξί­α του Βορ­ρά που δεν γε­μί­ζει το κρα­τι­κό της έλ­λειμ­μα και δεν ε­λαφρώ­νει το χρέ­ος της. Ά­ρα μετά α­πό την Ελ­λά­δα κά­θε χώ­ρα με με­γά­λο κρα­τι­κό έλλειμ­μα ή χρέ­ος εί­ναι κα­τα­δι­κα­σμέ­νη, σύμ­φω­να με αυ­τή τη λο­γι­κή, να κα­ταρ­ρεύ­σει αν δεν βο­η­θη­θεί απ έ­ξω. Κα­νείς σχε­δόν ού­τε καν η Γερ­μα­νί­α δεν θε­ωρεί σαν κε­ντρι­κής πο­λι­τι­κής ση­μα­σί­ας ό­τι τε­λεί­ως άλ­λης ποιό­τη­τας εί­ναι το ιρ­λαν­δι­κό α­πό το ελ­λη­νι­κό έλ­λειμ­μα, και α­κό­μα πε­ρισ­σό­τε­ρο το ι­σπα­νι­κό και ε­ντε­λώς άλ­λο το έλ­λειμ­μα της ώ­ρι­μης κρα­τι­κο­μο­νο­πω­λια­κής κα­πι­ταλιστι­κής Ι­τα­λί­ας. Η Γερ­μα­νί­α φω­νά­ζει α­πλά διαρ­κώς ό­τι οι χώ­ρες με με­γά­λα ελλείμ­μα­τα πρέ­πει να αλ­λά­ξουν α­πό τα μέ­σα μειώ­νο­ντας το χρέ­ος και α­να­πτύσ­σο­ντας γι αυ­τό την α­ντα­γω­νι­στι­κό­τη­τά τους. Βε­βαί­ως στον ό­ρο α­ντα­γω­νι­στικό­τη­τα το πιο βα­σι­κό στοι­χεί­ο της για κάθε Μέρ­κελ και γε­νι­κά για κά­θε δυ­τι­κό φι­λε­λεύ­θε­ρο κα­πι­τα­λι­στή εί­ναι πρώ­τα απ ό­λα η μεί­ω­ση του συ­νο­λι­κού ό­γκου των μι­σθών α­το­μι­κής (κα­θαυ­τό μι­σθός) και κοι­νω­νι­κής μορ­φής (ε­πι­δόμα­τα-συ­ντά­ξεις-κρα­τι­κές δω­ρε­άν υ­πη­ρε­σί­ες κλπ). Στο ση­μεί­ο αυ­τό οι σο­σιαλ­φα­σί­στες και οι σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες πα­ντού στην Ε­Ε χτυ­πά­νε τη γερ­μα­νι­κή γραμ­μή για τις πο­λι­τι­κές μεί­ω­σης των κρα­τι­κών ελ­λειμ­μά­των γε­νι­κά ώ­στε να συ­σπει­ρώ­σουν μα­ζί τους την ευ­ρω­πα­ϊ­κή ερ­γα­τι­κή τά­ξη και τη φτω­χο­λο­γιά γενι­κά. Αυ­τή εί­ναι με­γά­λη δη­μα­γω­γι­κή α­πά­τη. Τα κρα­τι­κά ελλείμ­μα­τα μπο­ρούν να κρα­τιού­νται διαρ­κώς ψη­λά μό­νο με διαρ­κώς νέ­ο δα­νει­σμό αλ­λά τα δά­νεια κά­πο­τε θα πρέ­πει να ξε­χρε­ω­θούν ο­πό­τε μοι­ραί­α ο συ­νο­λι­κός ό­γκος των μισθών θα πέ­σει. Τα κρα­τι­κά δά­νεια στην ε­πο­χή του κα­πι­τα­λι­σμού μπο­ρεί να είναι θε­τι­κά ό­χι ό­ταν είναι για την κα­τα­νά­λω­ση αλ­λά για τη δη­μιουρ­γί­α παρα­γω­γι­κού κε­φά­λαιου. Για στα­θε­ρά ψη­λούς συ­νο­λι­κούς μι­σθούς δεν έ­χει κα­μιά σχέ­ση ο δα­νει­σμός, αλ­λά η τα­ξι­κή οι­κο­νο­μι­κή πά­λη για τη διαρ­κή α­πό­σπαση υ­πε­ρα­ξί­ας α­πό το κε­φά­λαιο. Αλ­λά πια τέ­τοια πά­λη να νι­κή­σει στην Ε­Ε όταν οι ερ­γά­τες της έ­χουν να α­ντα­γω­νι­στούν τους φτη­νούς κι­νέ­ζους μι­σο-κο­λίγους α­δελ­φούς τους στο κι­νέ­ζι­κο κά­τερ­γο και σε άλ­λα κά­τερ­γα που αυ­τό εν­θαρ­ρύ­νει ή μάλ­λον υ­πο­χρε­ώ­νει λό­γω α­ντα­γω­νι­σμού να δη­μιουρ­γη­θούν; Κι ό­μως κα­νέ­να ψευ­το­α­ρι­στε­ρό και σο­σιαλ­δημο­κρα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό τσι­ρά­κι των α­να­το­λι­κών και δυ­τι­κών μο­νο­πω­λι­στών δεν βά­ζει σαν πρώ­τα ερ­γα­τι­κά συνθή­μα­τα στην Ε­Ε τη φο­ρο­λο­γί­α των κι­νέ­ζι­κων ε­μπο­ρευ­μά­των, την α­πα­γό­ρευ­ση ευ­ρω­πα­ϊ­κών ε­πεν­δύ­σε­ων σε φα­σι­στι­κο-δου­λο­κτη­τι­κές χώ­ρες και ε­πεν­δύσεις τέ­τοιων χωρών στην Ε­Ε, και πά­νω απ ό­λα την κα­θο­λι­κή και με κά­θε μέσο πο­λι­τι­κή συ­μπα­ρά­στα­ση σε κά­θε δη­μο­κρα­τι­κό α­γώ­να για τα πο­λι­τι­κο­συν­δι­κα­λι­στι­κά δι­καιώ­μα­τα του προ­λε­τα­ριά­του των φα­σι­στι­κών χω­ρών.

Για να α­πο­δεί­ξουν λοι­πόν οι Η­ΠΑ των Ο­μπά­μα-Κλί­ντον και οι άλ­λοι ρω­σό­φι­λοι σο­σιαλ­φα­σί­στες και οι φί­λοι τους ό­τι οι ι­σο­σκε­λι­σμέ­νοι προ­ϋ­πολο­γι­σμοί εί­ναι η με­γα­λύ­τε­ρη αι­τί­α της φτώ­χειας των μι­σθω­τών και τε­λι­κά και της χρε­ω­κο­πί­ας των χρε­ω­μέ­νων κρα­τών δεί­χνουν διαρ­κώς την Ελ­λά­δα που μό­νο φαι­νο­με­νι­κά τους ε­πα­λη­θεύ­ει και σπρώ­χνουν τους πι­στω­τές τους σε πα­νι­κό α­πό­συρ­σης των κε­φα­λαί­ων τους α­πό ό­λες τις σχε­τι­κά πιο χρε­ω­μέ­νες χώ­ρες πράγ­μα που αυ­ξά­νει έ­τσι τα ε­πι­τό­κια δα­νει­σμού αυ­τών των χω­ρών. Έ­τσι με μια διαρ­κώς αυ­το­ε­πα­λη­θευό­με­νη προ­φη­τεί­α σο­σιαλ­φα­σί­στες και οι­κονο­μι­στές χρη­μα­τι­στές ο­δη­γούν νέ­ες χώ­ρες σε υ­περ­χρέ­ω­ση ε­πα­λη­θεύ­ο­ντας τους πρώ­τους. Στο ση­μεί­ο αυ­τό πά­λι το Ευ­ρώ κλο­νί­ζε­ται, πά­λι το πο­λι­τι­κό, πραγμα­τι­κά ευ­ρω­πα­ϊ­κό στις προ­θέ­σεις του αν και ό­λο και πιο εύ­θραυ­στο ε­σω­τερι­κά δί­δυ­μο Γερ­μα­νί­ας-Γαλ­λί­ας συ­γκα­λεί μια νέ­α σύ­νο­δο κο­ρυφής, πά­λι παίρ­νει νέ­α μέ­τρα και πιο πο­λύ πά­λι η Γερ­μα­νί­α πλη­ρώ­νει νέ­α δισ υ­πέρ της Ελ­λά­δας και των νέ­ων θυ­μά­των της προ­βο­κα­τό­ρι­κης πο­λι­τι­κής των η­γε­τών της τελευταίας. Ό­σο ό­μως πιο πολ­λά λε­φτά πλη­ρώ­νει ο Βορ­ράς τό­σο πιο πο­λύ θυ­μώ­νουν οι πο­λί­τες του και α­πο­στα­θερο­ποιεί­ται η Ε­Ε. Έ­τσι α­πό τη μια η ΕΖ γε­νι­κά τυ­πώνει ε­κα­το­ντά­δες δις Ευ­ρώ μέ­σω της Ε­ΚΤ για να δα­νεί­ζει τις τρά­πε­ζες των τεχνη­τά νέ­ων υ­περ­χρε­ω­μέ­νων χω­ρών αλ­λά και αυ­τών που τις εί­χαν δα­νεί­σει. Από την άλ­λη η Ε­Ε α­φού οι η­γέ­τες της έ­φτια­ξαν έ­να κοι­νό τα­μεί­ο, το EFSF που θα δα­νεί­ζε­ται α­πό τρί­τους, ό­πως θέ­λει η Ρω­σί­α και ο Ο­μπά­μα, βγή­καν σερ­γιά­νι για δα­νει­κά α­πό την Κί­να, που τους ζη­τά­ει υ­πο­τα­γή στο φα­σι­στι­κό ντάμπι­γκ της και στον ι­μπε­ρια­λι­στι­κό ε­πε­κτα­τι­σμό της στην ΝΑ Α­σί­α. Και αυ­τοί γυ­ρί­ζουν πί­σω κα­τα­πτο­η­μέ­νοι πε­ριμέ­νο­ντας κά­πο­τε ότι οι ό­λο και πιο υ­περ­χρε­ω­μέ­νοι και σω­σμέ­νοι α­πό την Ε­Ε έλ­λη­νες θα αρ­χί­ζουν να ξε­χρε­ώ­νο­νται. Και η Πορ­το­γα­λί­α και ι­διαί­τε­ρα η Ιρ­λαν­δί­α πά­νε κα­λά προς το ξε­χρέ­ω­μα, δεί­χνο­ντας ό­τι το πρό­βλη­μα δεν εί­ναι στην α­ντί­θε­ση Βορ­ρά-Νό­του ό­πως ι­σχυ­ρί­ζονται και θέ­λουν οι δια­σπα­στές της Ε­Ε. Γι αυ­τό πά­ντα κά­ποιος πρέ­πει να τους στέλνει πί­σω στην ά­βυσ­σο.

Μόλις η ΕΕ πάει να απελευθερωθεί από την υπερχρέωση έρχεται η ελληνική προβοκάτσια

Να για­τί οι προ­βο­κά­το­ρες που κυ­βερ­νά­νε τη βα­σα­νι­σμέ­νη χώ­ρα μας για να μέ­νει μα­τω­μέ­νη πά­ντα η πλη­γή του χρέ­ους, κα­τε­βά­ζουν τους α­γα­να­κτισμέ­νους, κλι­μα­κώ­νουν τους προ­πη­λα­κι­σμούς βου­λευ­τών, καί­νε α­στα­μά­τη­τα την Α­θή­να, δη­μιουρ­γούν κοι­νο­βου­λευ­τι­κά θρί­λερ που κά­νουν την η­γε­σί­α της Ε­Ε και των Funds να ξε­νυ­χτά­νε με α­γω­νί­α στις τη­λε­ο­ρά­σεις τους για τις ψη­φο­φο­ρί­ες. Να για­τί με την α­πει­λή ό­τι θα τους κα­τα­στρέ­ψουν οι­κο­νο­μι­κά με την α­πε­λευ­θέ­ρω­ση οι Ρα­γκού­ση­δες στέλ­νουν τους τα­ξι­τζή­δες να κλεί­νουν λι­μά­νια και α­ε­ρο­δρό­μια, να για­τί διώ­χνουν την Τρό­ι­κα α­πό την Ελ­λά­δα και άλ­λα πολ­λά. Έτσι ε­νώ πε­τυ­χαί­νουν νέ­ες α­γω­νιώ­δεις συ­νε­δριά­σεις κο­ρυ­φής της Ε­Ε και νέ­α πα­κέ­τα, ό­πως αυ­τό του Ιού­λη, αυ­τοί φτιά­χνουν διαρ­κώς νέ­ες πο­λι­τι­κές κρί­σεις και διαρ­κώς νέ­ες αρ­νή­σεις να ε­φαρ­μό­σουν ο­ποια­δή­πο­τε θε­τι­κή διαρ­θρω­τι­κής φύ­σης συμ­φω­νί­α. Αυ­τό το κά­νουν συ­νειδητά ό­χι τό­σο για να με­γα­λώ­νουν το γδάρ­σι­μο του λα­ού, της πα­ρα­γω­γής και της α­γο­ράς και να ε­ξορ­γί­ζουν τους πά­ντες ε­νά­ντια στη Γερ­μα­νί­α αλ­λά για να στέλ­νουν στα ύψη το χρέ­ος. Έ­τσι α­πο­στα­θε­ρο­ποιούν διαρ­κώς τον ευ­ρω­πα­ϊ­κό Νό­το και το Ευρώ. Έ­τσι φτά­νει η Ε­Ε στη συμ­φω­νί­α της 26-27 του Ο­κτώ­βρη ό­που ό­χι μό­νο δί­νει στους προ­βο­κά­το­ρες έ­να νέ­ο πε­λώ­ριο δά­νειο αλ­λά και τους χα­ρί­ζει έ­να πο­σό 100 δις Ευ­ρώ με το κού­ρε­μα κα­τά 50% των ο­μο­λό­γων νο­μί­ζο­ντας ό­τι έ­τσι θα ε­ξευ­μενί­σει τους προ­βο­κά­το­ρες και θα κερ­δί­σει χρό­νο με την Ελ­λά­δα. Αλ­λά ο πρωθυ­πουρ­γός και οι κνι­το­συ­να­σπι­σμαί­οι δεν της έ­δω­σαν ού­τε λί­γες μέ­ρες. Τότε α­κρι­βώς στή­σα­νε τις προ­βο­κά­τσιες με τις πα­ρε­λά­σεις της 28 Ο­κτώ­βρη για να μπο­ρέ­σει ο Πα­παν­δρέ­ου να δι­καιο­λο­γή­σει την ι­στο­ρι­κή προ­βο­κά­τσια με το δη­μο­ψή­φι­σμα. Αυ­τό ή­ταν το με­γα­λύ­τε­ρο πο­λι­τι­κό και οι­κο­νο­μι­κό χτύ­πη­μα στην πο­λι­τι­κή συ­νο­χή και στην οι­κο­νο­μι­κή α­ξιο­πι­στί­α της Ε­Ε. Ε­κεί ήρ­θε η νέα πο­λι­τι­κή κρί­ση στην Ελ­λά­δα που έ­φε­ρε το φα­σι­στι­κό ΛΑ­ΟΣ στην ε­ξου­σί­α, εκεί έ­γι­νε η νέ­α με­τά­στα­ση των σπρε­ντ στην α­νε­πτυγ­μέ­νη και ισχυ­ρή Ι­ταλί­α με τη βο­ή­θεια μιας συν­δυα­σμέ­νης ε­πί­θε­σης που έ­κα­ναν ε­να­ντί­ον του δα­νει­σμού της ε­κεί­νες τις μέ­ρες έ­να διε­θνές Τα­μεί­ο Συμ­ψη­φι­σμών, το LCH clearnet, που δέ­θη­κε πρό­σφα­τα με την Κί­να, κα­θώς και έ­να ρώ­σι­κο fund. Α­μέσως με­τά η με­τά­στα­ση των ψη­λών σπρε­ντ πή­γε και στη Ι­σπα­νί­α ε­νώ η Πορ­το­γαλί­α και η Ιρ­λαν­δί­α τραυ­μα­τί­στη­καν ό­πως φο­βό­ντου­σταν και πι­σω­γύ­ρι­σαν στο χρέ­ος και στα σπρε­ντ τους. Ό­λα αυ­τά φόρ­τω­σαν με νέ­α α­γω­νί­α την Ευ­ρώ­πη. Η α­ντί­λη­ψη ό­τι ό­σο η ΕΕ δεν πλη­ρώ­νει το Νό­το της με δα­νει­κά, τα σπρε­ντ του Νό­του θα αυ­ξά­νο­νται άρ­χι­σε να πα­γιώ­νε­ται πράγ­μα που δυ­νά­μω­σε τον πα­νι­κό των α­γο­ρών.

Η μάχη στις Βρυξέλλες για την επιβίωση της ΕΕ. Ο προβοκάτορας Κάμερον σε δράση. Σε ρεπό οι δικοί μας

Το συν­δυα­σμέ­νο έλ­λειμ­μα της Ι­τα­λί­ας και της Ι­σπα­νί­ας μα­ζί δεν μπο­ρεί πια να κα­λυ­φθεί α­πό την Ε­Ε μέ­σω Ε­ΚΤ ή μέ­σω EFSF με ζε­στό χρή­μα ή με εγ­γυ­ή­σεις της Γερ­μα­νί­ας και της υ­πό­λοι­πης Ε­Ε. Τα λε­φτά αυ­τά μπο­ρούν να βγουν μό­νο με κε­ντρι­κό δα­νει­σμό της Ε­Ε με τύ­πω­μα πλη­θω­ρι­στι­κού Ευ­ρώ α­πό την Ε­ΚΤ ή με ευ­ρω­ο­μό­λο­γα για πε­λώ­ρια διεύ­ρυν­ση του EFSF. Η Ε­Ε δεν μπο­ρεί να κά­νει τί­πο­τα άλ­λο α­πό το να δια­λέ­ξει α­νά­με­σα στις δύ­ο σχη­μα­το­ποι­η­μέ­νες πια γραμ­μές: Λε­φτά στον Νό­το με δα­νει­σμό, δη­λα­δή χυ­δαί­ο δια­λυ­τι­κό οι­κονο­μι­σμό ή στε­νό­τε­ρο πο­λι­τι­κό δέ­σι­μο της Ε­Ε με τη μό­νη πο­λι­τι­κή που μπο­ρεί κά­πως να ε­νώ­σει σήμε­ρα μια πο­λι­τι­κά τυ­φλή Ευ­ρώ­πη: την οι­κο­νο­μί­στι­κη πολι­τι­κή, αλ­λά πά­ντως κά­πως πο­λι­τι­κή, του στε­νού κοι­νού δη­μο­σιο­νο­μι­κού ε­λέγχου του ελ­λείμ­μα­τος. Έ­χου­με α­να­λύ­σει σε προ­η­γού­με­να άρ­θρα μας πως μό­νος του αυ­τός ο έ­λεγ­χος θα ο­ξύ­νει τις δια­κρα­τι­κές α­ντι­θέ­σεις στην Ε­Ε πά­λι υ­πέρ της Ρω­σί­ας. Γι αυ­τό το λό­γο η Ρω­σί­α έ­χω­σε μέ­σα στη γραμ­μή αυ­τή και μάλι­στα φα­να­τι­κά στο πλευ­ρό της Γερ­μα­νί­ας τον πρό­ε­δρό της Πο­λω­νί­ας Του­σκ που α­νοι­χτά δη­λώ­νει ό­τι η Ρω­σί­α δεν α­πει­λεί την Πο­λω­νί­α που την α­θω­ώ­νει για τη δο­λο­φο­νί­α του πα­τριώ­τη πρό­ε­δρου Κα­τσίν­σκυ. Αυ­τός δεν εί­ναι λό­γος να πού­με ε­ξί­σου ό­χι και στις δύ­ο γραμ­μές.

Στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση ελ­λεί­ψει μιας άλ­λης α­πά­ντη­σης στους δια­λυ­τι­κούς αυ­τή η κο­λο­βή λύ­ση α­πο­κτά­ει στο πο­λι­τι­κό συμ­βο­λι­κό και ψυχο­λο­γι­κό επί­πε­δο μια δή­λω­ση ε­πι­μο­νής στον ευ­ρω­πα­ϊ­σμό που εί­ναι τουλά­χι­στον έ­να κέρ­δι­σμα χρό­νου. Η Γερ­μα­νί­α μέ­νει στα­θε­ρή στη θέ­ση της μα­ζί της και η Γαλ­λί­α και η Ε­Ε την α­κο­λου­θεί. Οι ρω­σό­φι­λοι ορ­γιά­ζουν ε­νά­ντια σε αυ­τή τη στά­ση με πρώ­το τον Ο­μπά­μα που α­πει­λεί με ε­περ­χό­με­νη ε­πί­θε­ση των α­γο­ρών, ε­πί­θε­ση που προ­φα­νώς έ­χει τη δυ­να­τό­τη­τα να εν­θαρ­ρύ­νει. Αλ­λά το με­γά­λο χτύ­πη­μα το δί­νει ο οι­κο­νο­μι­κά φαι­νο­με­νι­κά σύμ­μα­χος της Γερ­μα­νί­ας στους δη­μο­σιο­νο­μι­κούς πε­ριο­ρι­σμούς των ελ­λειμ­μά­των αλ­λά πο­λι­τι­κά ρω­σόφι­λος σε κά­θε του διεθνή κί­νη­ση Κά­με­ρον. Αυ­τή η α­ντί­δρα­ση και μό­νο δεί­χνει ό­τι μό­νος του ο πε­ριο­ρι­σμός του ελ­λείμ­μα­τος δεν εί­ναι ι­κα­νή πο­λι­τι­κή για να ε­νώ­νει.

Μά­λι­στα ο Κά­με­ρον κά­νει ό­σο με­γα­λύ­τε­ρη ζη­μιά μπο­ρεί για­τί κά­νει βέ­το στην κοι­νή αυ­τή καί­ρια για την ε­πι­βί­ω­ση της Ε­Ε α­πό­φα­ση, αλ­λά δεν α­ποχω­ρεί σαν Αγ­γλί­α α­πό την Ε­Ε. Έ­τσι αυ­τή η α­πό­φα­ση των 26 δεν περ­νά­ει σαν α­πό­φαση της Ε­Ε, αλ­λά μό­νο της Ευ­ρω­ζώ­νης και άλλων 9. Ο­πό­τε δεν μπο­ρεί η κοι­νή α­πόφα­ση της 8 του Δε­κέμ­βρη να γί­νει ευ­ρω­πα­ϊ­κή συμ­φω­νί­α και έ­τσι να αλ­λά­ξουν οι συν­θή­κες και υ­πο­χρε­ω­τι­κά οι αλ­λα­γές να γρα­φτούν στα συ­ντάγ­μα­τα των χω­ρών. Ού­τε μπο­ρούν τα μέ­τρα και οι ποι­νές για τους πα­ρα­βά­τες να πέ­φτουν αυτό­μα­τα ώ­στε να μην υ­πάρ­χουν διαρ­κείς ε­ντά­σεις. Ού­τε μπο­ρούν τα ευ­ρω­πα­ϊ­κά όρ­γα­να σαν την Κο­μι­σιόν και το ευ­ρω­πα­ϊ­κό δι­κα­στή­ριο να ε­λέγ­χουν θε­σμικά τους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς και να δί­νουν στην τή­ρη­σή τους το α­νά­λο­γο βά­ρος. Ό­λα θα γί­νο­νται με δια­κυ­βερ­νη­τι­κές α­πο­φά­σεις, δη­λα­δή με πιο α­στα­θείς συμφω­νί­ες με­τα­ξύ των 26. Να για­τί αυ­τός ο νέ­ος ρω­σό­δου­λος προ­βο­κά­το­ρας α­ντί να φύ­γει α­πό την Ε­Ε στην ο­ποί­α δεν α­νή­κει ού­τε σαν νό­μι­σμα, ού­τε σαν Σέν­γκεν, ού­τε σαν φί­λος του Ευ­ρώ μέ­νει μέ­σα στην Ε­Ε α­πο­μο­νω­μέ­νος και μι­ση­τός μό­νο και μό­νο για να την χτυ­πή­σει χω­ρίς να βο­η­θή­σει σε τί­πο­τα την Αγ­γλί­α. Και αυ­τό το κα­τα­φέρ­νει ε­πει­δή του δί­νουν την ά­δεια οι τρα­πε­ζί­τες του Σί­τυ. Ό­μως α­πο­δει­κνύ­ε­ται ό­τι εί­ναι προ­βο­κά­το­ρας για­τί δεν έ­βα­λε και δεν πάλε­ψε συ­γκε­κρι­μέ­να αι­τή­μα­τα για το Σί­τυ στη Σύ­νο­δο. Ζή­τη­σε κά­ποιες ε­ξαιρέ­σεις προ­κα­τα­βο­λι­κά και πο­λύ αιφ­νι­δια­στι­κά χω­ρίς να μπει στον κό­πο καν να τις α­να­λύ­σει. Το Σί­τυ ή­ταν έ­να πρό­σχη­μα. Αλ­λά πό­σο ω­ραί­ο νέ­ο ε­πι­χεί­ρημα για τους φαιο­κόκ­κι­νους φα­σί­στες κά­θε εί­δους : «Οι ε­βραί­οι τρα­πε­ζί­τες του Σί­τυ δια­σπά­σα­νε την Ε­Ε».

Τώ­ρα που το ευ­ρω­πα­ϊ­κό δά­σος πή­ρε για τα κα­λά φω­τιά και έ­νας νέ­ος πυ­ρο­μα­νής βρέ­θη­κε για να τη φου­ντώ­σει το αρ­χι­κό ελ­λη­νι­κό προ­σά­ναμ­μα α­ποσύ­ρε­ται για λί­γο. Οι Πα­παν­δρέ­ου και σί­α δί­νουν την ε­ξου­σί­α στον κα­θη­συ­χαστι­κό Πα­πα­δή­μο που εί­χε πα­λιό­τε­ρα α­να­λά­βει να εξα­πα­τή­σει την Ε­Ε για να βά­λει μέ­σα της τη βρα­δυ­φλε­γή βόμ­βα που ή­ταν η Ελ­λά­δα. Τώ­ρα ήρ­θε για μια α­κόμα φο­ρά να κά­νει μια άλ­λη βρω­μο­δου­λειά: να κα­θη­συ­χά­σει για λί­γο τη Ε­Ε και να κα­τα­πρα­ΰ­νει την ορ­γή της για την πι­σώ­πλα­τη μα­χαι­ριά του Πα­παν­δρέ­ου ω­σό­του υ­πάρ­ξει α­νά­γκη για έ­να νέ­ο χτύ­πη­μα. Η Μό­σχα θέ­λει η Ελ­λά­δα να μεί­νει ο­πωσ­δή­πο­τε στο Ευ­ρώ και με έ­να μί­νι­μουμ κύ­ρος. Γι αυ­τό ξαφ­νι­κά ως δια μα­γεί­ας η Α­θή­να στα­μα­τά­ει να δει­νο­πα­θεί, οι βου­λευ­τές να δέρ­νο­νται, τα λιμά­νια και τα α­ε­ρο­δρό­μια να κλεί­νουν, οι δια­δη­λώ­σεις γί­νο­νται ε­ντε­λώς άμα­ζες και υ­πο­το­νι­κές. Μό­νο οι φι­λαν­θρω­πι­κές κρα­τι­κές κα­τα­λή­ψεις των ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ –ΠΑ­ΜΕ- ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ συ­νε­χί­ζο­νται για λί­γο. Αυ­τή η προ­σω­ρι­νή α­πό­συρ­ση γί­νε­ται για­τί τώ­ρα υ­πάρ­χουν νέ­οι παί­χτες του α­να­το­λι­κού με­τώ­που στην πρώ­τη γραμ­μή για τη διά­σπα­ση της Ε­Ε. Ε­κτός α­πό τον Κά­με­ρον εί­ναι τώ­ρα και μια Ι­τα­λί­α στα νύ­χια της πά­ντα ρω­σό­φι­λης και μι­σο-σο­σιαλ­φα­σι­στι­κής ψευ­το­α­ρι­στε­ράς. Για πρώ­τη φο­ρά τα δύ­ο τε­λευ­ταί­α χρό­νια μια συ­νά­ντη­ση κο­ρυφής με με­γά­λη της α­γαλ­λί­α­ση δεν α­σχο­λεί­ται με την Ελ­λά­δα.

Εν­νο­εί­ται ό­τι αυ­τή θα συ­νε­χί­σει να α­σχο­λεί­ται με την Ε­Ε ό­χι σαν λα­ός βέ­βαια αλ­λά σαν προ­βο­κά­το­ρες που την κυ­βερ­νά­νε. Αν η Ε­Ε έ­κα­νε πραγ­ματι­κά πο­λι­τι­κή θα α­σχο­λιό­ταν πά­νω απ ό­λα με την Ελ­λά­δα, ι­διαί­τε­ρα με τους κυ­βερ­νή­τες της και τα κόμ­μα­τα της. Για­τί αυ­τοί της κά­να­νε τη ζη­μιά και ό­χι τα ελ­λείμ­μα­τα της γε­νι­κά. Αυ­τοί ή­ταν ο πρώ­τος της ε­χθρός. Και γι αυ­τούς μόνο μια λύ­ση υ­πάρ­χει: να πε­τα­χτούν κατ αρ­χήν έ­ξω α­πό την ΕΖ. Και να πε­τα­χτούν ό­πως έ­χου­με προ­τεί­νει: με με­γά­λο οι­κο­νο­μι­κό σω­σί­βιο δια­φυ­γής ό­χι γι αυ­τούς αλ­λά για την Ελ­λά­δα ώ­στε αυ­τή να μην βυ­θι­στεί στην ε­ξα­θλί­ω­ση και τη βαρβα­ρό­τη­τα. Α­πό την άλ­λη να μην μπορούν να λέ­νε οι ρω­σό­δου­λοι προ­βο­κά­τορες στον ελ­λη­νι­κό λα­ό και κυ­ρί­ως σε άλ­λους λα­ούς ό­τι φταί­ει η Ε­Ε αν ό­χι για την αρ­χι­κή υ­περ­χρέ­ω­ση, ο­πωσ­δή­πο­τε για τη χρε­ω­κο­πί­α με­τά α­πό το μνη­μό­νιο. Μό­νο με τη χώ­ρα μας έ­ξω α­πό την ΕΖ, ο ελ­λη­νι­κός λα­ός και το έ­θνος θα μπο­ρούν να συ­νει­δη­το­ποι­ή­σουν τον ε­γκλη­μα­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα των κομ­μά­των τους, να αντι­δρά­σουν σε αυ­τά και να φτιά­ξουν και­νούρ­για δι­κά τους. Κυ­ρί­ως μό­νο έ­τσι η Ε­Ε και η ΕΖ δεν θα αυ­το-ε­νο­χο­ποιού­νται διαρ­κώς οι­κο­νο­μι­κά και στους λαούς τους και στους πι­στω­τές τους. Δεν πρέ­πει να ξε­χνιό­μα­στε οι προ­βοκά­το­ρες παίρ­νουν ρε­πό αλ­λά πο­τέ σύ­ντα­ξη.

http://oakke.blogspot.com/2011/12/blog-post_13.html

Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ ΔΙΝΕΙ ΝΕΑ ΠΝΟΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΜΑΣ

http://oakke.blogspot.com/2011/11/blog-post_26.html

OAKKE 20/11/2011 from Bowling WEB TV on Vimeo.