Πέμπτη 26 Μαΐου 2016
Κυριακή 29 Μαρτίου 2015
THE GOEBBELS OF SYRIZA ARE WORKING FOR DISASTER
THE GOEBBELS OF SYRIZA ARE WORKING FOR DISASTER
THE GOEBBELS OF SYRIZA ARE WORKING FOR DISASTER
They
generate hatred for Europe by fraud and they sabotage production so as
to turn the country into a colony of fascist Russia
There
are different kinds of lies, such as different kinds of liars. For a
party, to promise things that cannot realize with the view to taking
power is an ordinary lie. But to claim, just after taking power, that it
has fulfilled a very basic promise it had made, e.g. that it has done
away with the memorandums and with troika, though it signed both in
front of the whole planet, this is a lie of Goebbels’ type. And
it is so, not only because the governing party denies an apparent and
internationally well-known fact, but because it insists on imposing this
fraud in our country by changing the name of the things it has
accepted.
The
Goebbels’ lies have become even more alarming since their inventors
have threatened the TV channels which revealed them, by saying that the
latter have been plotting to overthrow the government on behalf of the
creditors, while at the same time they have trampled on the parliament
by refusing to pass through it the all-important agreement they have
signed.
When a party is caught by the people telling such a lie, all its basic allegations must be examined. The most basic allegation of SYRIZA and of its fascist anti-European supporters (ANEL, “Golden Dawn”) is that the vast unemployment and the hunger have been brought about by the European creditors and their memos.
The
truth is that what has brought about the memos was a disaster preceding
and following them. We are talking about the devastation of modern
large-scale production, especially the large-scale industrial one, by a
long-standing (more than 20 years long) politically-originated sabotage
led by the same SYRIZA (formerly known as SYNASPISMOS and before this as part of the pseudo-CPG).
Sabotage
has been done under pretext of environmental protection, archaeology,
bureaucracy, labor so-called anti-capitalism and during the crisis
through the increase in the cost of energy. Highest political cadres of
ND and PASOK, the two so-called pro-European parties, particularly the
PMs A. and G. Papandreou, Simitis, Karamanlis II, and Samaras have
actively taken part in the sabotage.
All
the above mentioned saboteurs perpetrated this crime because they
wanted to drag Greece behind the vehicle of fascist “orthodox” Russia
and hand it over to the latter on colonial terms. That’s
why they have been strengthening, even in the crisis, a Russia-tied
state-fed oligarchy (Bobolas, Kokkalis, Kopelouzos, Mytilinaios,
Vgenopoulos etc.) through scandalous contracts, while at the same time
turning against the rest bourgeoisie by all means. It was the sabotage
that caused a standing trade deficit, which in turn caused the huge
debt, and the bankruptcy of 2009. Unlike what the pseudo-left and all
fascists – mostly through anti-parliamentary mania – keep telling the
people, it wasn’t the politicians’ pay-offs, but this sabotage that has
brought about the memos.
If
it was the politicians’ stealing that caused bankruptcies, then the
most bankrupt country would have been the over-redundant China. Besides,
the basic volume of state stealing is carried out by the corrupt state
bureaucracy that remains intact, as it has been syndicalistically and
politically protected by all parties, particularly by the pseudo-left
and the fascists.
The
most shameless “argument” of SYRIZA and of the nazi-fascists is that
the European creditors, the Germans in particular, have brought us the
memos so as to destroy and then cheaply buy Greece. However,
those who have bought key-sectors of the country for free during the
crisis were the Russian and Chinese state-monopolists, along with the
pro-Russian Qatar, while Germany has lost all new investment (Siemens,
photovoltaic plants in Crete) and all European banks have fled the
country.
It
is Russia that has bought the biggest stake and now controls the
biggest bank in the country, Piraeus Bank (Nesis). Through Piraeus Bank,
Russia absorbed without competition Agricultural Bank which controls
the agricultural capital, while Qatar became dominant in Alpha Bank, 3rd
in size among the 4 systemic banks of Greece. Russia keeps buying
plants tied with agricultural production (Dodoni, SEKAP), hotels (in the
islands but particularly in Halkidiki next to Athos Mount which she has
an eye on), football teams (PAOK), the state gambling (OPAP) etc. Her
Chinese ally, after seizing the Piraeus docks, has now absorbed another
vast part of the port almost for free because of the crisis, something
which SYRIZA directly accepted. In the years of the crisis Russia, after
having controlled the natural gas, imposed on it the highest prices in
Europe, with no single protest by any so-called patriotic party of the
“left” or fascism. Finally, because of the crisis, and through
over-taxation of the Greek landowners, Russia, China, and the
Russian-allied Qatar have also been buying the best touristic land.
As
sabotage reached its climax after 2009 by SYRIZA, G. Papandreou and
Samaras, the unemployment has soared. The saboteurs claim that
production fell because the consumption of the population has decreased.
This actually happens only at an initial stage, as later on the
external consumption – that is the exports – rises, which is something
that only in Greece didn’t happen, while the over-indebted Spain,
Ireland and Portugal have left memos behind as they developed their
industries and raised the exports during the crisis. Only in Greece new
productive capital has not channeled to industry in spite of the
miserable wages.
It
wasn’t the memo that prevented the diversion of Acheloos River, the
gold plant in Halkidiki, and huge touristic investments (the most
typical of which is the Toplou Monastery in Crete). The first thing
SYRIZA did after seizing power in the over-indebted country was to avert
the large-scale hydrocarbon research in the Ionian and the Libyan Seas,
to stop the construction of the TAP energy-pipe, and to make invalid
all the regulating (spatial and urban planning) projects and all permits
for huge touristic investments.
Even
if the debt was reduced to nothing our country wouldn’t prosper either,
because the annual primary deficits would increase through the
sabotage. Greece already pays a small amount of annuity in relation to
her debt, contrary to what the pro-Russians of all parties, especially
the Nazis of GD who talk of creditors-usurers, keep saying. This
is due to the fact that the European state creditors have extended the
settlement of the Greek debt to a period of 30 years and have dropped
the interest rates lower than the most creditor-countries are borrowed
themselves.
The
leaders of SYRIZA know that Greece cannot live for a long time within a
Europe of free competition while herself being a colony of the Russian
and partly the Chinese state monopolies, while these monopolies will
leave scant money in Greece in comparison with what they will plunder by
forcefully destroying their domestic and western competitors. This
policy will finally signal the exit from euro, and till then a standing
conflict with the EZ, from which SYRIZA will constantly demand loans
while incriminating EZ at the same time in the eyes of a more and more
poverty-stricken people, so that the latter sweepingly flow into
Russia’s arms. That’s why the government shows an “audacious
beggar’s” attitude, which finally isolates it from the whole EZ,
although SYRIZA has chosen Germany to be its chief enemy so as to make a
breach within the EU in compliance with the Russian interests.
The
Greek people must resist SYRIZA’s policy of sabotage, which is
practically supported by all anti-European “red”-brown parties as well
as by the pseudo-European pro-Russian leaderships of the ND, Potami
(River), and PASOK parties, since they also openly declare that they
stand behind SYRIZA in the “negotiations”. This is not a
negotiation, this is a provocation against the country; it is actually
the strengthening of the economic sabotage through the bank deposit
runoffs, the chase of the modern productive investments and the market
freeze. This is a course towards the extreme unemployment and
hunger, towards national subjugation and deterministically towards
fascist dictatorship. We call upon all the left-wing and democratic
people, all those who really care about this country to strengthen OAKKE
and help us form a broad democratic and anti-fascist front that will
prevent this nightmarish prospect.
Athens, 3-3-2015
-The above text is translation from the Greek language of a billposter issued by OAKKE-
Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-Ο ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-Ο ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Κοτζιάς και Ντούγκιν στο ΠΑΠΕΙ
Σε νέα ιστορική φάση μπήκε η Ελλάδα με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ
στην κυβέρνηση. Αντίθετα όμως από εκείνο που ισχυρίζεται ο
ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και οι πολιτικοί του φίλοι παντού στον κόσμο, το
ιστορικά σημαντικό σε αυτήν την άνοδο δεν βρίσκεται στην
άνοδο της αριστεράς στην εξουσία, αλλά στην άνοδο μιας
ακροδεξιάς νέου τύπου,
μιας ακροδεξιάς
φαιο-”κόκκινου” τύπου υπηρέτριας της νεοναζιστικής
πουτινικής Ρωσίας. Στην ουσία, στις 25 του Γενάρη του 2015
ήρθε στην εξουσία, πατώντας πάνω σε ένα ρεύμα λαϊκής οργής
και απόγνωσης, μια συμμορία ελλήνων Κουίσλιγκ που ντύθηκαν
αριστεροί πατριώτες. Μάλιστα δεν ήρθε στην εξουσία μόνο ο
ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κάτω από τις φτερούγες του θα χωθεί μέσα στο
ευρύτερο κράτος, αθόρυβα και χωρίς να εκτίθεται στο λαό,
ένα σημαντικό κομμάτι και από τη ρωσόδουλη και ακόμα πιο
πολιτικά αποσταγμένη φαιο-”κόκκινη” φασιστική αντίδραση
των αντιμαρξιστών του ψευτοΚΚΕ και των ναζί της Χρυσής Αυγής.
Αν ο
ελληνικός λαός δεν μπορέσει να ενωθεί έγκαιρα ενάντια στο
φαιο-”κόκκινο” μέτωπο και να το ρίξει από τη διακυβέρνηση της
χώρας πριν αυτό καταλάβει ολοκληρωτικά τον κρατικό
μηχανισμό η χώρα κινδυνεύει να μπει σε μια μακρυά νύχτα
δικτατορίας πιθανά με κοινοβουλευτικό μανδύα μέσα από την
οποία θα μπορεί να βγει μόνο με πάρα πολύ πόνο και μετά από
ανείπωτες καταστροφές. Σε κάθε περίπτωση πάντως,
πιστεύουμε ότι τελικά αυτή η εξουσία θα γίνει τόσο
καθολικά μισητή που η ανατροπή της όχι μόνο θα είναι
αναπόφευκτη αλλά θα δώσει σαν διαδικασία την
πολιτικοϊδεολογική γνώση και οργάνωση που χρειάζεται η
χώρα για να πνίξει μέσα της ό,τι την εμπόδιζε πάντα να γίνει
σύγχρονη, δημοκρατική και ανεπτυγμένη παραγωγικά και
τελικά την κατάφαγε από μέσα, την αποσύνθεσε και τη
μετέτρεψε εδώ και αρκετά χρόνια στον πιο ύπουλο εχθρό όλης
της ευρωπαϊκής ενοποίησης και προόδου.
Παλιό το τέρας
Αρκετά
σύντομα οι δημοκρατικοί άνθρωποι στη χώρα μας και σε όλη την
Ευρώπη θα εκπλαγούν για το τέρας που θα δουν να αναδύεται μέσα
από αυτή τη νέα εξουσία που προβάλλεται με το πρόσωπο ενός
γελαστού Τσίπρα. Ήδη έχουν εκπλαγεί για την ενότητα του
“φιλοευρωπαίου” και “αριστερού” ΣΥΡΙΖΑ με το ακροδεξιό
αντι-ευρωπαϊκό ΑΝΕΛ, ενώ πήραν και ένα ακόμα πιο μεγάλο
σοκ με την υποστήριξη της νέας κυβέρνησης στους ρώσους
εισβολείς και διαμελιστές της Ουκρανίας. Εκείνο που πιθανά ο
ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να πουλήσει στον ελληνικό λαό, στην
Ευρώπη και γενικά στη Δύση είναι ότι αυτή η ανοιχτή
πολιτική στροφή της Ελλάδας προς τη Ρωσία είναι μια
ουσιαστικά πρόσφατη απάντηση στην καταστροφή και στην
πείνα που τάχα έφεραν οι δυτικοί δανειστές στη χώρα. Έτσι όχι
μόνο θα κρύψει το ακριβώς αντίθετο, ότι δηλαδή τη
χρεωκοπία την πείνα και την καταστροφή την έφερε ένα 40χρονο
σαμποτάζ των ρωσόδουλων το οποίο κλιμακώθηκε και μέσα στην
κρίση και στο οποίο ο ίδιος ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνίστησε,
αλλά θα απαιτήσει οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα
από την ΕΕ για να μην ανατινάξει όλο το ευρωπαϊκό
οικοδόμημα με μια ανοιχτή χρεωκοπία της Ελλάδας και μια
ακόμα πιο ανοιχτή προσχώρησή της στη ρώσικη επιρροή. Με
αυτόν τον εκβιασμό και με δεδομένη την επίσης μακρόχρονη,
μεθοδική διάβρωση των κρατών και των ενωσιακών θεσμών της ΕΕ
και των ΗΠΑ από ηγέτες υποτακτικούς ή και φιλικούς προς τη
Ρωσία, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να βάλει
μια βαθειά διπλή σφήνα: σφήνα στην ήδη προχωρημένη
αντίθεση ανάμεσα στα πιο ανεπτυγμένα παραγωγικά κράτη της
ΕΕ και στα σχετικά πιο καθυστερημένα, και σφήνα ανάμεσα
στις υφεσιακές απέναντι στη Ρωσία κυβερνήσεις και σε αυτές
που της αντιστέκονται.
Ο ρόλος
των ελλήνων μαρξιστών είναι να αποκαλύψουν ότι το τέρας που
οι έλληνες και οι ευρωπαίοι δημοκράτες θα δουν να
αναδύεται μπροστά στα μάτια τους εκκολάφθηκε εδώ και πολλές
δεκαετίες από τους νεοτσαρικούς αστούς νέου τύπου που
πήραν την εξουσία στην ΕΣΣΔ στα 1956. Αυτοί οργάνωσαν μια
ομάδα πρακτόρων τους στο εσωτερικό του παλιού ΚΚΕ, μετά
εξολόθρευσαν με ωμή βία την επαναστατική ηγεσία του, το
διέλυσαν και τελικά έφτιαξαν ένα ομοίωμα κομμουνιστικού
κόμματος, εντελώς δικό τους, πρακτόρικο, αντεπαναστατικό
και αντιμαρξιστικό. Αυτό το κόμμα, αφού έκανε ότι μπορούσε
για να ματαιώσει τη μεγάλη εξέγερση του Πολυτεχνείου, μπήκε
μέσα της και μέσα στα σπλάχνα της ευρύτερης αριστεράς και της
μεταπολυτεχνειακής δημοκρατίας και τα δηλητηρίασε και τα
δύο μετατρέποντας ένα κομμάτι τους στο φασιστικό αντίθετό
τους. Το πιο διπρόσωπο κομμάτι του ψευτοΚΚΕ με επικεφαλής τους
χειρότερους αριβίστες έφτιαξε τον ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ που ανέλαβε
το ρόλο του προγεφυρώματος μέσα στην παλιού τύπου αστική
τάξη και κυρίως μέσα στο κράτος της. Αυτό το κόμμα έγινε ο
αρχηγός του παραγωγικού σαμποτάζ και το ιδεολογικό
πολιτικό αλλά συχνά και οργανωτικό στήριγμα της πολιτικής
ψευτοεπαναστατικής βίας, ενώ ήταν και είναι ο κύριος
πολιτικός προστάτης των νεοναζί και της δικιάς τους βίας.
Ταυτόχρονα ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, μαζί πάντα με το ψευτοΚΚΕ, βοήθησαν
τους παλιού τύπου αστούς πράκτορες και φίλους της νεοτσαρικής
Ρωσίας να επικρατήσουν μέσα στα δύο μεγάλα αστικά κόμματα
τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, εκκαθαρίζοντας κυρίως μέσω επιλεκτικών
υπαρκτών και ανύπαρκτων σκανδάλων τους εκπροσώπους της
ντόπιας δυτικόφιλης αστικής τάξης, και να επιβάλουν την
κυριαρχία της ρωσόφιλης πολιτικής και ιδεολογικής γραμμής
μέσα σ’ αυτά τα κόμματα. Ταυτόχρονα οι ίδιοι αυτοί
ψευτοαριστεροί εξασφάλισαν από τους συνεργάτες τους
πρωθυπουργούς μια ουσιαστικά αδιάπτωτη πολιτική ασυλία
που τελικά τους έφερε στην εξουσία.
Στελεχικά πρακτορικό κόμμα ή κόμμα με αρχηγό πράκτορα. Η βασική διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ
Αυτό το
πιο προωθημένο και πιο ειδικευμένο στην κρατική διείσδυση
πολιτικό απόσπασμα του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού
ανέβηκε τελικά στην κυβέρνηση αξιοποιώντας πάνω από όλα
την οικονομική κρίση που το ίδιο και οι ρωσόδουλοι
πρωθυπουργοί προκάλεσαν, αλλά που τη χρεώθηκαν οι δυτικοί
μονοπωλιστές δανειστές οι οποίοι πολιτικά τυφλοί και
ταξικά χοντρόπετσοι ανέλαβαν ευχαρίστως το ρόλο του
οργανωτή της πείνας και της ανεργίας του λαού μιας ξένης χώρας
που οι πράκτορες της Ρωσίας τους τον ανέθεσαν.
Έτσι
ήρθαν τώρα οι πράκτορες μαζικά στη εξουσία με το κόμμα τους.
Δηλαδή δεν ήρθαν, απλά με έναν εισοδιστή πρωθυπουργό σαν τον
Α. και Γ. Παπανδρέου, σαν τον Σημίτη, σαν τον Καραμανλή τον Β, ή
σαν τον προβοκάτορα Σαμαρά, που απλά διοικούσαν από την
κορυφή γενικά ξένα προς αυτούς κόμματα, δηλαδή κόμματα
φιλοευρωπαϊκά και εν μέρει εθνικοσοβινιστικά, δηλαδή
κόμματα που πλειοψηφικά είχαν στελέχη με διαφορετική από
τους ίδιους πολιτική και ιδεολογική γραμμή, στελέχη τα
οποία όμως ήταν δίχως ισχυρό χαρακτήρα και πεποιθήσεις
όπως συμβαίνει ιστορικά με την ελληνική αστική τάξη. Αυτή
τη φορά οι πράκτορες ήρθαν μαζικά με ένα κόμμα ολόκληρο
που έχει μπόλικα ηγετικά στελέχη ξεσκολισμένους πράκτορες
και έχει και άλλους χιλιάδες μη συνειδητούς πράκτορες, δηλαδή
απλούς μικρομεσαίους σοσιαλφασίστες που ταξικά είναι
φιλόδοξοι μικροαστοί, οι οποίοι δεν ξέρουν τόσο καλά να
αγαπάνε τη Ρωσία όσο να μισούν τον ευρωπαϊκό
αντιφασιστικό δημοκρατισμό και τον δυτικού τύπου
καπιταλισμό που δεν τους επιτρέπουν να είναι κι αυτοί “κάτι”
όπως τους υπόσχεται η δραστήρια στελεχική συμμετοχή τους σε
έναν παρασιτικό κρατικό στρατό.
Να
γιατί είναι τόσο ξεχωριστό ότι συμβαίνει σήμερα. Ό, τι κάνει
μέσα σε λίγες μέρες ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ είναι μέσα στις
καλύτερες προδιαγραφές του, από τη σύνθεση της κυβέρνησης ως
τα τελετουργικά. Παντού η διπροσωπία, ο
πραξικοπηματισμός και ο έρπων φασισμός.
Έτσι ο
πρωθυπουργός παίρνει αθόρυβα την ευχή του αρχιεπίσκοπου για
να ορκιστεί μπροστά στα διεθνή ΜΜΕ σαν άθεος. Ταυτόχρονα πάλι
μπροστά στα διεθνή ΜΜΕ τελεί μια μη θρησκευτική ορκωμοσία
όλου του υπουργικού του συμβουλίου που θα ικανοποιήσει την
ευρωπαϊκή πρόοδο που έχει κατακτήσει εδώ και δυο αιώνες το
διαχωρισμό εκκλησίας κράτους, ενώ λίγο πριν πάλι στη ζούλα
έχει υποσχεθεί στον αρχιεπίσκοπο ότι θα αναβαθμίσει τη
σχέση εκκλησίας και πολιτείας. Μετά αυτός ο πιο νεαρός
πολιτικός απατεώνας στην ιστορία των ελλήνων
πρωθυπουργών, πηγαίνει να αποτίσει τιμές στο μεγάλο
εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα υπό την καθοδήγηση των
κομμουνιστών αφού προηγούμενα έχει ανεβάσει για πρώτη φορά
στην μεταδικτατορική Ελλάδα τη φασίζουσα ακροδεξιά στην
εξουσία και μάλιστα στο ρόλο του πολιτικού προϊσταμένου του
στρατού.
Ο μικροΦύρερ εξορμά και δικαιώνει τον προϊστάμενο του αληθινό Φύρερ Πούτιν
Και όλα
αυτά, από τις τελετουργίες ως τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης
και μέχρι το αιφνιδιαστικό παγκόσμιας σημασίας σπάσιμο του
κοινού μετώπου της ΕΕ απέναντι στους ρώσους εισβολείς και
διαμελιστές της Ουκρανίας, γίνονται από τον πρωθυπουργό
χωρίς κανένα κομματικό όργανο να έχει συνεδριάσει εκτός ίσως
από την άτυπη καμαρίλα του, που περιλαμβάνει εκτός από τους
παλιούς κνίτες που τον φέρανε στην εξουσία και προσωπικούς
φίλους του και άλλους ευνοούμενους. Είναι χαρακτηριστικό που
ακόμα και μέλη της πολιτικής γραμματείας τόνιζαν στις
τηλεοράσεις τις ώρες που σχηματιζόταν η κυβέρνηση ότι δεν
ήξεραν τίποτα για τη σύνθεσή της γιατί αυτό ήταν της
απόλυτης αρμοδιότητας του πρωθυπουργού. Εδώ αμέσως-αμέσως
φαίνεται η πρακτική σημασία της διάλυσης των δίχως αρχές
συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, που τελικά δεν εκχώρησαν την
αυτόνομη λειτουργία τους σε ένα ενιαίο κόμμα που λειτουργεί
δημοκρατικά, αλλά σε έναν μικροΦύρερ που παίρνει την εξουσία
του και τη γραμμή του κατευθείαν από τον πρεσβευτή μιας ξένης
δύναμης.
Το
τελευταίο το λέμε γιατί κανείς λογικός άνθρωπος που ξέρει
έστω και λίγο την ελληνική πολιτική ζωή και την ιστορία της
δεν μπορεί να φανταστεί πρωθυπουργό δύο ημερών να έχει πάρει
μόνος του την απόφαση να συγκρουστεί με όλη την Ευρώπη και να
την κατηγορήσει για αντιδημοκρατικότητα στη λήψη
αποφάσεων και μάλιστα της απόφασης της να συνεχίσει να
αντιστέκεται στοιχειωδώς στον κύριο σήμερα εχθρό της, χωρίς
να έχει τις πελώριες πλάτες και τέλεια γνώση των ενδο-
ευρωπαϊκών αντιθέσεων και συσχετισμών. Αυτή η διασπαστική
πράξη απέναντι σε μια εθελοντική και δημοκρατική ένωση
κρατών- που είναι η ΕΕ- εμφανίζεται σαν το άκρο άωτο του
πατριωτισμού της νέας κυβέρνησης ενώ είναι το άκρο άωτο της
υποδούλωσής της σε μια υπερδύναμη που μόνο με ωμή βία ή με
εκβιασμούς ξέρει να “ενώνεται” με άλλες χώρες.
Η χώρα
μας ήδη έχει μπει σε μεγάλες περιπέτειες με τη συμμορία που
ανέβηκε στην κυβέρνηση. Από όσα μπορούμε να συμπεράνουμε
από την πολιτική φύση της και από τις 3 μέρες δράσης της,
εκείνο που θα επιδιώξει πάνω απ όλα είναι να προωθήσει πιο
δραστήρια από κάθε προηγούμενη κυβέρνηση, την από τα μέσα
διάσπαση της Ένωσης υπέρ του αποικιοκράτη αφέντη της. Μόνο
που αντίθετα με τις προηγούμενες κυβερνήσεις που
χρησιμοποιούσαν μόνο τον οικονομικό εκβιασμό της ελληνικής
χρεωκοπίας, αυτή εδώ θα χρησιμοποιήσει και την απειλή
βέτο, μαζί με την Κύπρο στο ουκρανικό για να βοηθήσει άμεσα το
αφεντικό της και να το ελαφρύνει από την όλο και μεγαλύτερη
οικονομική πίεση από τις κυρώσεις.
Όμως
βγαίνοντας στο ξέφωτο, σαν μια ρωσόφιλη, και μάλιστα σαν η πιο
ενεργητικά ρωσόφιλη μέσα στην ΕΕ κυβέρνηση, η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ θα συσπειρώσει σύντομα ενάντια της τη συντριπτική
πλειοψηφία των λαών της Ευρώπης και την πλειοψηφία των
κυβερνήσεων καθώς ουσιαστικά θα ηγηθεί ενός ολόκληρου
μετώπου διάσπασης της Ένωσης. Αντίθετα από ότι πιστεύουν
πολλοί η κυβέρνηση Τσίπρα, δηλαδή η ρώσικη διπλωματία, δεν
έκανε μια αποκοτιά με το να στραφεί ανοιχτά και προκλητικά
ενάντια στην κοινή απόφαση για το ουκρανικό. Ήδη όλα
δείχνουν ότι οι κυβερνητικές ηγεσίες της Γαλλίας, της
Ιταλίας, της Αυστρίας, της Τσεχίας, της Ουγγαρίας, ακόμα και
αυτή της διπρόσωπης Μέρκελ περίμεναν κάποια άλλη
κυβέρνηση να μπει μπροστά για να υποστηρίξει ωμά τη
“συνεννόηση” με τη Ρωσία και αυτές να κρυφτούν πίσω της σαν πιο
“μετριοπαθείς” και έτσι να επιτευχθεί μια ελεεινή
συμβιβαστική απόφαση υπέρ της Ρωσίας ενάντια στην επέκταση
των κυρώσεων, πράγμα που τελικά έγινε. Οι παραπάνω
φιλορώσικες ή ακραία υφεσιακές ηγεσίες δεν αποτολμούν να
ξεκινήσουν κάτι τέτοιο, όπως δεν το αποτολμά και ο ρωσόδουλος
Ομπάμα, για τον απλό λόγο ότι αυτές δεν έχουν ελέγξει ούτε
την κοινή γνώμη των χωρών τους, ούτε τα περισσότερα
κυβερνητικά στελέχη, ούτε, κυρίως, το στρατό τους για να
βγάλουν μια κύρια φιλορώσικη και αντιδυτική απόφαση, όπως
μπορεί χοντρικά να το κάνει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί
και πέρα η πανίσχυρη ρώσικη διπλωματία μπορεί να στηρίξει
τέτοιες μεγάλες κινήσεις που αυτή αναθέτει στα αδύναμα
τσιράκια της γιατί έχει φροντίσει προηγούμενα να διαβρώσει με
καίριους πράκτορες τα μεγάλα κράτη και τα θεσμικά όργανα της
ΕΕ. Το ότι ο ΥΠΕΞ της Γερμανίας Σταϊνμάγερ, της ΕΕ
Μογκερίνι δέχτηκαν με ανοιχτές αγκαλιές στις Βρυξέλλες τον
φιλο-Ντούγκιν έλληνα ΥΠΕΞ Κοτζιά, και το ότι ο ρωσόδουλος
Ομπάμα, φρόντισε να στείλει συμπαράσταση στον Τσίπρα και να
χαριεντιστεί τρυφερά μαζί του αμέσως μόλις αυτός μαχαίρωσε
την ΕΕ στο ουκρανικό, δείχνει τι σημαίνει ρώσικη
διπλωματική ασπίδα στα αποθρασυμένα παπαγαλάκια του
Κρεμλίνου.
Το ουκρανικό επιτάχυνε τις εκλογές
Όλα
δείχνουν ότι είναι το ουκρανικό, το κεντρικά παγκόσμιο και πιο
βαθύ στρατηγικό μέτωπο για τη Ρωσία, ο λόγος για τον οποίο
αυτή αποφάσισε να παραδώσει ο πράκτοράς της Σαμαράς άμεσα
και πρόωρα τη διακυβέρνηση της χώρας από τη μη εντελώς
υπάκουη ΝΔ στο συμπαγώς ρώσικο ΣΥΡΙΖΑ. Λέμε ότι αυτό το
πέρασμα ήταν πρόωρο από οικονομική άποψη, δηλαδή από την
άποψη ότι ο Σαμαράς δεν είχε ακόμα πραγματοποιήσει όλες τις
απεχθείς “μεταρρυθμίσεις” για να βρει έτοιμα ο ΣΥΡΙΖΑ
τουλάχιστον κάποια δις των δανειακών δόσεων. Πρέπει να
σημειώσουμε εδώ ότι η παράδοση του στρατού από το ΣΥΡΙΖΑ
στους ΑΝΕΛ δεν οφείλεται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώθηκε να το
κάνει επειδή δεν ήταν αυτοδύναμος, αλλά γιατί μόνο ένας
πατενταρισμένος παλιοδεξιός εθνοσοβινιστής θα μπορούσε να
αποσπάσει την έγκριση ή την ανοχή του στρατού για μια ωμή
στροφή της “εθνικής” στρατηγικής προς τη Ρωσία ενός στη φόρμα
ΝΑΤΟικού και στην ουσία εθνοσοβινιστικού στρατού. Κυρίως
όμως μόνο ένας τέτοιος υπουργός άμυνας θα μπορούσε να
πραγματοποιήσει τις αναγκαίες γι αυτή τη στροφή
εκκαθαρίσεις και ανακατατάξεις του στελεχικού στρατιωτικού
προσωπικού που συνεπάγεται αυτή η στροφή. Καταλαβαίνει
δηλαδή κανείς ότι ο δήθεν αντιεθνικιστικός και
φιλο-”αναρχικός” ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε εύκολα να κάνει
αυτή τη δουλειά τόσο αποτελεσματικά όσο ένας κλασικός
αντιδραστικός σαν τον Καμμένο, δίπλα στον οποίο ο Τσίπρας
πάντως τοποθέτησε τον πολύ πιο έμπιστο παλιό καλό κνίτη
Ήσυχο.
Το πιο δύσκολο μέτωπο για τη νέα κυβέρνηση το οικονομικό
Με
αυτήν λοιπόν τη βεβιασμένη παράδοση εξουσίας το
δυσκολότερο μέτωπο για την νέα κυβέρνηση έμεινε να είναι το
οικονομικό. Αυτό είναι σήμερα το πιο ζωτικό από την άποψη
της πολιτικής ευστάθειας της νέας κυβέρνησης που θέλει
μπόλικο χρόνο για να χωθεί και να αρπάξει τον κρατικό
μηχανισμό στα χέρια της και επίσης να τσακίσει τα υπολείμματα
της ευρωπαιόφιλης μεγαλοαστικής τάξης που ακόμα
επιβιώνει πολιτικά και οικονομικά. Για να το πετύχει αυτό
πρέπει να εξαγοράσει την υποστήριξη καταρχήν της ανήσυχης
με τις απολύσεις κρατικής υπαλληλίας (γι αυτό εξαγγέλλει
πρώτη-πρώτη την επαναπρόσληψη κάποιων απολυμένων
υπαλλήλων) και μετά του πιο εξαθλιωμένου κομματιού της
φτωχολογιάς. Αυτή είναι η στρατηγική όλων των υποψήφιων
δικτατόρων που πληρώνουν αρχικά για την οικονομική εξαγορά
των πολιτικά καθυστερημένων μαζών και μετά κάθονται στο
σβέρκο τους μόλις πιάσουν τα πόστα. Νομίζουμε δηλαδή ότι
αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση δεν νοιάζεται άμεσα να πετύχει
το γενικό της στόχο, δηλαδή να προκαλέσει μια οικονομική
διάσπαση στην Ευρωζώνη με ισχυρές αναδιαρθρώσεις ή
κουρέματα του χρέους και με μεγάλες ανατροπές των μνημονιακών
μέτρων, αλλά μια συμβιβαστική λύση και στο χρέος και στα μέτρα
που θα της δώσει τα αναγκαία κεφάλαια για τη βραχυπρόθεσμη
πολιτική εξαγορά ενός μέρους του πληθυσμού. Αυτό είναι το
νόημα της μεταβατικής ρύθμισης που ζητάει ήδη ο ευέλικτος
γεροκνίτης Δραγασάκης για να σταθεροποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να
αρχίσουν αργότερα οι διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για το
χρέος.
Εδώ
λοιπόν στο οικονομικό θα γίνει η μεγάλη μάχη. Η κυβέρνηση
αυτή διψάει για ρευστό που πρέπει να της το δώσει η ΕΖ, αν και η
Κίνα και η Ρωσία θα δίνανε τα πάντα για να την κρατήσουν στην
εξουσία. Το βασικό είναι η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ να είναι και
οικονομικά και πολιτικά μέσα στην ΕΕ και στην ΕΖ γιατί μόνο
έτσι θα υπηρετησει καλύτερα τα αφεντικά της που δεν μπορούν
να είναι εκεί μέσα όσα λεφτά και να δώσουν, όσους πυραύλους
και θωρηκτά να αποκτήσουν. Άλλωστε ο Ντούγκιν, ο καλυμμένος
νεοναζί ψευτοφιλόσοφος του Πούτιν το είπε καθαρά: “...είναι
πολύ πιο σημαντικό το να συμβάλλει η Ελλάδα στην
αναδημιουργία της αρχιτεκτονικής της Ευρώπης μέσω της
ενίσχυσης της Ανατολικής Ευρώπης ως πόλο στο εσωτερικό της
ΕΕ από ό, τι το να ενταχθεί η Ελλάδα στην Ευρασιατική
Ένωση”. (Διάλεξη του Ντούγκιν που πραγματοποιήθηκε με
διοργανωτή τον Κοτζιά στα πλαίσια του μαθήματος “Η Εξωτερική
Πολιτική της Ρωσίας” του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών
Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά. Η διάλεξη
πραγματοποιήθηκε στις 12 Απριλίου 2013).
Η μεγάλη αντίφαση των πρακτόρων και το αντιφασιστικό πατριωτικό μέτωπο
Με το να
είναι όμως υποχρεωτικά μέσα στην ΕΕ και την ΕΖ η ρωσόδουλη
κυβέρνηση θα ταλανίζεται από την εξής αντίφαση. Πρέπει να
προχωράει στον αυταρχισμό και στη λεηλασία σεβόμενη όμως
στοιχειωδώς το δημοκρατικό παιχνίδι που αυτοί οι εξωτερικοί
προς τη χώρα θεσμοί λίγο πολύ επιβάλουν. Αυτό θα επιτρέπει σε
κάθε πολιτική αντιπολίτευση για αρκετό διάστημα να
συγκροτεί, έστω και δύσκολα πολιτικό στρατό αντίστασης.
Αυτήν την αντίφαση της νεοναζιστικής υπερδύναμης πρέπει να
εκμεταλλευτεί το νέο δημοκρατικό και αριστερό κίνημα που
μοιραία θα προκύψει στη χώρα μας ενάντια στην
ψευτοδημοκρατία και στην ψευτοαριστερά που θα εκτίθεται,
θα σαπίζει και θα αποσυντίθεται κάτω από τις ισχυρές
θερμοκρασίες που θα προκαλεί η απογοήτευση των πιο πλατειών
μαζών. Γιατί αυτές είναι αδύνατο να εξαγοραστούν για πολύ
χρόνο αφού η νέα εξουσία θα συνεχίζει το παραγωγικό
σαμποτάζ και θα εξασφαλίζει τους όρους της άγριας
νεοαποικιακής εκμετάλλευσης από τα αφεντικά της. Με λίγα
λόγια οι ρώσοι πράκτορες θα είναι μέσα στην ευρωπαϊκή
δημοκρατία, αλλά και η ευρωπαϊκή δημοκρατία θα είναι
διαρκώς μέσα στα πόδια των πρακτόρων.
Αυτή
είναι μια εξαιρετικά χρήσιμη μεταβατική περίοδος κατά την
οποία το τέρας θα έχει αποκαλυφθεί εντελώς και ταυτόχρονα
δεν θα μπορεί να δαγκώσει εντελώς. Σαν συνεπείς δημοκράτες και
αριστεροί και ακόμα περισσότερο σαν μαρξιστές επαναστάτες
πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτήν την περίοδο εντελώς. Το
σύνθημα της φάσης πρέπει να είναι: οργάνωση πλατιού
αντιρώσικου αντιφασιστικού και πατριωτικού μετώπου και
δυνάμωμα της ΟΑΚΚΕ η οποία θα πρέπει να είναι στην καρδιά του
μετώπου για να είναι αυτό αποτελεσματικό και συνεκτικό.
Ετικέτες
κινα,
Πουτιν,
Ρωσια,
ρωσοτσολιαδεσ,
συριζα
Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014
ΟΥΚΡΑΝΙΑ-ΙΡΑΚ-ΓΑΖΑ: Τρεις ταυτόχρονοι πόλεμοι στην υπηρεσία του ενός από αυτούς
ΟΥΚΡΑΝΙΑ-ΙΡΑΚ-ΓΑΖΑ: Τρεις ταυτόχρονοι πόλεμοι στην υπηρεσία του ενός από αυτούς
ISIS και Χαμάς στην υπηρεσία των ρώσων εισβολέων και διαμελιστών της Ουκρανίας
Έχουμε αρκετές φορές επισημάνει ότι οι
μεγάλες τοπικές συρράξεις και εμφύλιοι των τελευταίων δεκαετιών, που
αποκτούν παγκόσμιο χαρακτήρα κρίσης καθώς και οι αντίστοιχες δήθεν
λαϊκές επαναστάσεις που καταλήγουν σε στρατιωτικά πραξικοπήματα και σε
ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις ευνοούν τελικά τη ρώσικη
ιμπεριαλιστική πολιτική. Στην ουσία σε αυτήν την υπερδύναμη βρίσκεται το
κέντρο της παραγωγής τέτοιων συρράξεων και «επαναστάσεων».
Η
εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και μετά εκείνη στο Ιράκ, η εισβολή της
Σερβίας στην Κροατία, μετά η κατοχή και ο διαμελισμός της Βοσνίας,
ύστερα η διπλή στρατιωτική επέμβαση και απόσχιση στο Κόσοβο, οι μετά
το 2000 πόλεμοι του Ισραήλ με τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο και με τη Χαμάς
στη Γάζα, η εισβολή στη Γεωργία και η απόσχιση της Αμπχαζίας και νότιας
Οσετίας, και πιο πρόσφατα οι τρεις «επαναστάσεις» και στρατιωτικές
επεμβάσεις των δυτικών ιμπεριαλιστών και διπλωματικές των Ρώσων στην
Τυνησία, στην Αίγυπτο και τη Λιβύη είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις
τέτοιων κρίσεων.
Το
χαρακτηριστικό αυτών των κρίσεων είναι ότι ως πρόσφατα ήταν εντελώς
ελεγχόμενες ως προς το εύρος τους. Εννοούμε ότι την ώρα που η κάθε μια
ξετυλιγόταν καμιά άλλη αυτού του είδους και όγκου δεν ήταν ταυτόχρονα
σε έξαρση. Αυτό οφείλεται στο ότι η ρώσικη διπλωματία που καθοδηγεί,
ελέγχει και συντονίζει την κάθε τέτοια κρίση, και άμεσα διπλωματικά και
στο έδαφος στρατιωτικά μέσω συμμάχων συνειδητών και ασυνείδητων, και
κυρίως μέσω πρακτόρων, φροντίζει αυτή να είναι συγκεντρωμένη ώστε να
μπορεί να τη διαχειριστεί χωρίς άλλες απρόβλεπτες παγκόσμιες επιπλοκές.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό πόσο οι αλβανοί και κοσοβάροι σοβινιστές δεν
επιτέθηκαν στους Σέρβους εθνοεκκαθαριστές στη διάρκεια της
σερβο-βοσνιακής και προηγούμενα της σερβοκροάτικης κρίσης ενώ γνώριζαν
ότι κάτι τέτοιο θα αποδυνάμωνε τη διαμελιστική πολιτική των
προστατευόμενων του Κρεμλίνου σέρβων φασιστών. Μια τέτοια επέμβαση θα
δυσαρεστούσε όχι μόνο τη Ρωσία αλλά κυρίως το ρωσόδουλο πράκτορα της
Κλίντον, που είχε αναλάβει τη ρύθμιση της κοσοβάρικης εξέγερσης για την
πιο κατάλληλη στιγμή και συγκεκριμένα μια στιγμή κατά την οποία η Ρωσία
θα μπορούσε στο πλαίσιο μιας σερβο-αλβανικής διευθέτησης να καταλάβει
και να διατηρήσει τη φύλαξη του αεροδρομίου της Πρίστινα, που βρίσκεται
στην καρδιά των Βαλκανίων.
Οι δύο πόλεμοι αντιπερισπασμού
Αυτή
όμως τη φορά, όπου παίζεται το μεγαλύτερο, το στρατηγικότερο ρώσικο
χαρτί μέσα στην ίδια την ΕΕ, όπου δηλαδή ξετυλίγεται η εισβολή και
προσάρτηση τμημάτων του ουκρανικού κράτους, και ουσιαστικά ο διαμελισμός
της χώρας και η διάσπαση της ΕΕ, έχουν εκδηλωθεί δύο παράλληλες
παγκόσμιες κρίσεις, για την ακρίβεια δύο ακόμα πόλεμοι, ο πόλεμος με την
ISIS και ο πόλεμος Χαμάς-Ισραήλ. Οι δύο τελευταίοι πόλεμοι είναι στην
κύρια πλευρά τους αντιπερισπασμοί της Ρωσίας στον πρώτο πόλεμο, που
είναι ο κύριος και βασικός και τον υπηρετούν, δηλαδή επιτρέπουν στη
Ρωσία να εξουδετερώσει την ενότητα και την αποτελεσματικότητα του
ευρωαμερικανικού μετώπου, προτείνοντας σε ΗΠΑ και ΕΕ ένα άλλο μέτωπο,
ένα μέτωπο Ρωσίας-ΗΠΑ-ΕΕ ενάντια στον ISIS το οποίο σαν βασικό του
συστατικό περιλαμβάνει και την ειρήνευση Χαμάς-Ισραήλ. Γιατί δίχως την
ειρήνευση ανάμεσα στην σουνίτικη Χαμάς και στο Ισραήλ ο αντιδυτικός και
επίσης σουνίτικος ISIS κερδίζει πολιτικά τις καθυστερημένες
αντι-ισραηλινές αραβικές μάζες που σε κάποιο ποσοστό θα ακολουθούν τον
ISIS σε όσο βαθμό και για όσο διάστημα θα είναι νικηφόρος.
Στην ουσία με τους δύο πολέμους αντιπερισπασμού, κυρίως αυτόν με τον ISIS, η ρώσικη διπλωματία βάζει στο μέτωπο ΗΠΑ-Δύσης, που σχηματοποιείται κύρια στο ουκρανικό, το εξής δίλημμα: Θα υπερασπιστεί την ακεραιότητα και την κρατική ύπαρξη της Ουκρανίας παραδίνοντας τον Κόλπο των πετρελαίων σε μια θύελλα κανιβαλικού τζιχαντισμού ή θα κάνει μερικές υποχωρήσεις συνδιαχειριζόμενος μια ντεφάκτο διαμελισμένη Ουκρανία με την πουτινική Ρωσία για να αντέξει στην επίθεση του τζιχάντ στον Κόλπο;
Στην ουσία με τους δύο πολέμους αντιπερισπασμού, κυρίως αυτόν με τον ISIS, η ρώσικη διπλωματία βάζει στο μέτωπο ΗΠΑ-Δύσης, που σχηματοποιείται κύρια στο ουκρανικό, το εξής δίλημμα: Θα υπερασπιστεί την ακεραιότητα και την κρατική ύπαρξη της Ουκρανίας παραδίνοντας τον Κόλπο των πετρελαίων σε μια θύελλα κανιβαλικού τζιχαντισμού ή θα κάνει μερικές υποχωρήσεις συνδιαχειριζόμενος μια ντεφάκτο διαμελισμένη Ουκρανία με την πουτινική Ρωσία για να αντέξει στην επίθεση του τζιχάντ στον Κόλπο;
Με
την κατάπτυστη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που υπέγραψε κυρίως κάτω
από την πίεση της ΕΕ και των ΗΠΑ, η Ουκρανία με τη Ρωσία και η οποία
στην ουσία παραδίδει την ανατολική Ουκρανία στη δεύτερη, ο διπλός
αντιπερισπασμός του Κρεμλίνου είχε μια πρώτη μεγάλη νίκη. Βεβαίως οι
Ποροσένκο και Γιάτσενιουκ που υπέγραψαν ή αποδέχτηκαν αυτή τη συμφωνία
δεν είναι τίποτε πατριώτες, αλλά αντίθετα ξεσκολισμένοι πράκτορες της
Ρωσίας και φασίστες, τσιράκια και οι δυο και συνεργάτες της
προβοκατόρισας Τιμοσένκο, που ο Γιούσενκο την είχε κατονομάσει σαν
πέμπτη φάλλαγα του Κρεμλίνου (ΝΥΤ, 11/09/2009). Αυτό δεν σημαίνει ότι
ήδη η Ουκρανία διαμελίστηκε ή ότι καταβροχθίστηκε, αλλά ότι ένας μεγάλος
δρόμος άνοιξε γι’ αυτό, και γι’ αυτό το λόγο ο συγκεριμένος
αντιπερισπασμός πρέπει να περιμένουμε ότι θα διατηρηθεί και πιθανά να
οξυνθεί και να πλαισιωθεί και με άλλους στην ίδια ή και σε ευρύτερη
γεωγραφική σφαίρα ώστε ο διαμελισμός της Ουκρανίας να συνεχίζεται.
Βέβαια πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι αυτό το μέτωπο ενάντια στον
ISIS ενώ είχε σαν κύριο στόχο τον αντιπερισπασμό στη Ουκρανία, όπως
γράψαμε στην τελευταία Νέα Ανατολή βοηθάει και την επέκταση της ρωσικής
διείσδυσης στον Κόλπο.
Ο αντιπερισπασμός με τον ISIS
Αλλά
ας δούμε με ποιο συγκεκριμένο τρόπο οργανώθηκε πολιτικο-διπλωματικά και
λειτούργησε αυτός ο στρατηγικός αντιπερισπασμός και κυρίως πως μπόρεσε
να μείνει ελεγχόμενος ως τα σήμερα από τη ρωσική διπλωματία, πράγμα πολύ
πιο δύσκολο ως αδύνατο για την τελευταία σε μια προηγούμενη εποχή. Ποτέ
δηλαδή ως τα σήμερα η ρωσική διπλωματία δεν είχε κατακτήσει τόσο πολλές
και τόσο καίριες θέσεις σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και μεσανατολικό
επίπεδο, έτσι ώστε να μπορεί όχι μόνο να ελέγχει από πολλές πλευρές και
να στεγανοποιεί κάθε τοπική σύγκρουση που προκαλεί, αλλά να μπορεί να
ελέγχει τρεις ταυτόχρονα. Αυτό δεν οφείλεται σε συγκυρίες και
συμπτώσεις αλλά σε μια πολύ μακρόχρονη υπονομευτική δουλειά
που αξιοποιούσε τις αντιθέσεις ανάμεσα στους δυτικούς ιμπεριαλιστές, τις
αντιθέσεις τους με τον τρίτο κόσμο και βέβαια όλη την κερδοσκοπική
αθλιότητα του δυτικών μονοπωλιστών, αλλά και την εθνοσοβινιστική
καθυστέρηση και τον αυταρχικό-αντιλαϊκό χαρακτήρα των τριτοκοσμικών,
κυρίως των μεσανατολικών αστικών τάξεων. Η αξιοποίηση αυτή περνούσε από
αλλεπάλληλες προβοκάτσιες και κυρίως μέσω του πετυχημένου εισοδισμού
στις κυβερνήσεις όλων αυτών των χωρών, ιδιαίτερα των χωρών και των
συλλογικών οργάνων της ΕΕ. Αυτός ο εισοδισμός έγινε επιστήμη μετά τη
βαθιά και πετυχημένη εμπειρία του εισοδισμού του ΚΚΣΕ των Σουσλώφ,
Κρουστσόφ και Μπρέζνιεφ για την άλωση και την καταστροφή του ΚΚΣΕ και
όλων των άλλων κομμουνιστικών κομμάτων στον κόσμο. Αυτού του είδους ο
εισοδισμός δεν χρειάζεται απλά την εξαγορά και τον εκβιασμό μεμονωμένων
στελεχών και ηγετών αλλά τη βαθιά γνώση των πολιτικών και ιδεολογικών
ρευμάτων μέσα σε κάθε κόμμα και μέσα σε κάθε χώρα.
Πώς
λειτουργεί, λοιπόν ο βασικός αντιπερισπασμός στην ουκρανική εισβολή,
αυτός του ISIS και μετά με ποιον τρόπο συνδυάζεται αυτός ο τελευταίος μ’
εκείνον του πολέμου Χαμάς-Ισραήλ;
Ο ISIS είναι ένα εργαλείο πολλών χρήσεων στην υπηρεσία της ρώσικης διπλωματίας, αλλά κυρίως είναι ένα εργαλείο προβοκάτσιας όπως είναι και η ίδια η Αλ Κάιντα που είναι το οργανωτικό και ιδεολογικό κέντρο όλων αυτών των εκτρωμάτων. Ο ISIS είναι ένας ανεπτυγμένος διάδοχος ενός κανιβαλικού ισλαμοναζιστικού σουνίτικου σχηματισμού που δημιουργήθηκε η Αλ Κάιντα του Ζαουάχρι, δηλαδή η Ρωσία, στο Ιράκ, στις σουνίτικες περιφέρειες για να προβοκάρει τη δίκαιη σουνιτική φιλο -σανταμική κύρια μπααθική αντίσταση στις αμερικάνικες κατοχικές δυνάμεις και ενάντια στις κυβερνήσεις των φιλο-ιρανών και φιλορώσων σιιτών ηγετών του Ιράκ, ιδιαίτερα ενάντια στην κυβέρνηση Μαλίκι. Με αρχηγό ένα σαδιστικό υποκείμενο ονόματι Ζαρκάουι, ο ιρακινός ISIS προσπάθησε κυρίως να προβοκάρει αλλά και να χειραγωγήσει και να ελέγξει αυτήν την αντίσταση. Η βασική δουλειά της ήταν να πραγματοποιεί προβοκατόρικες ρατσιστικές επιθέσεις στον άμαχο σιιτικό πληθυσμό που εκθέτανε τους σουνίτες σε πόλεμο αντιποίνων από τις αντίστοιχες σιίτικες φιλοϊρανικές προβοκατόρικες φασιστικές συμμορίες. Από αυτή τη διπλή προβοκάτσια γεννήθηκε μεγάλο αμοιβαίο μίσος στη βάση ανάμεσα σε σιίτες και σουνίτες που διέσπασε σε μεγάλο βαθμό τον ιρακινό λαό. Αρκετά σύντομα πάντως οι σουνίτες σαν στελέχη και σαν λαός αντιστάθηκαν σε αυτήν την έκθεση και χειραγώγηση οπότε δέχτηκαν πόλεμο εξόντωσης από τους κανίβαλους του Ζαρκάουι. Αυτή η επίθεση συντρίφτηκε από ένα γενικό ξεσήκωμα του σουνιτικού πληθυσμού που προτίμησε να κάνει ακόμα και τακτική συμμαχία με τις κατοχικές δυνάμεις των ΗΠΑ -συγκροτώντας τις δυνάμεις επαγρύπνησης - παρά να παραδοθεί στους κανίβαλους του Ζαρκάουι. Μόλις ήρθε στην εξουσία το ρωσόδουλο δίδυμο Ομπάμα-Χίλαρυ Κλίντον σε συνεργασία με το καθεστώς φιλοιρανικό Μαλίκι τσάκισε τις ομάδες επαγρύπνησης και, αφού παρέδωσε όλη τη χώρα στο Ιράν, έφυγε από αυτήν. Με τον ιρακινό στρατό εντελώς εκκαθαρισμένο από μπααθικούς σουνίτες αξιωματικούς το σουνίτικο στοιχείο, που αποτέλεσε πάντα τον κεντρικό κορμό του ιρακινού κράτους στο επίπεδο της διοίκησης και της παραγωγής δέχτηκε μια νέα βίαιη επίθεση πολιτικής περιθωριοποίησης και καταπίεσης από το καθεστώς Μαλίκι και τους σιίτες παραστρατιωτικούς, οπότε ο ISIS ξαναδυνάμωσε σαν ένας αντι-σιίτης προβοκάτορας χωρίς όμως ποτέ να αποκτήσει την παλιά του μαζικότητα και ουσιαστικά η χώρα διασπάστηκε θρησκευτικά.
Ο ISIS είναι ένα εργαλείο πολλών χρήσεων στην υπηρεσία της ρώσικης διπλωματίας, αλλά κυρίως είναι ένα εργαλείο προβοκάτσιας όπως είναι και η ίδια η Αλ Κάιντα που είναι το οργανωτικό και ιδεολογικό κέντρο όλων αυτών των εκτρωμάτων. Ο ISIS είναι ένας ανεπτυγμένος διάδοχος ενός κανιβαλικού ισλαμοναζιστικού σουνίτικου σχηματισμού που δημιουργήθηκε η Αλ Κάιντα του Ζαουάχρι, δηλαδή η Ρωσία, στο Ιράκ, στις σουνίτικες περιφέρειες για να προβοκάρει τη δίκαιη σουνιτική φιλο -σανταμική κύρια μπααθική αντίσταση στις αμερικάνικες κατοχικές δυνάμεις και ενάντια στις κυβερνήσεις των φιλο-ιρανών και φιλορώσων σιιτών ηγετών του Ιράκ, ιδιαίτερα ενάντια στην κυβέρνηση Μαλίκι. Με αρχηγό ένα σαδιστικό υποκείμενο ονόματι Ζαρκάουι, ο ιρακινός ISIS προσπάθησε κυρίως να προβοκάρει αλλά και να χειραγωγήσει και να ελέγξει αυτήν την αντίσταση. Η βασική δουλειά της ήταν να πραγματοποιεί προβοκατόρικες ρατσιστικές επιθέσεις στον άμαχο σιιτικό πληθυσμό που εκθέτανε τους σουνίτες σε πόλεμο αντιποίνων από τις αντίστοιχες σιίτικες φιλοϊρανικές προβοκατόρικες φασιστικές συμμορίες. Από αυτή τη διπλή προβοκάτσια γεννήθηκε μεγάλο αμοιβαίο μίσος στη βάση ανάμεσα σε σιίτες και σουνίτες που διέσπασε σε μεγάλο βαθμό τον ιρακινό λαό. Αρκετά σύντομα πάντως οι σουνίτες σαν στελέχη και σαν λαός αντιστάθηκαν σε αυτήν την έκθεση και χειραγώγηση οπότε δέχτηκαν πόλεμο εξόντωσης από τους κανίβαλους του Ζαρκάουι. Αυτή η επίθεση συντρίφτηκε από ένα γενικό ξεσήκωμα του σουνιτικού πληθυσμού που προτίμησε να κάνει ακόμα και τακτική συμμαχία με τις κατοχικές δυνάμεις των ΗΠΑ -συγκροτώντας τις δυνάμεις επαγρύπνησης - παρά να παραδοθεί στους κανίβαλους του Ζαρκάουι. Μόλις ήρθε στην εξουσία το ρωσόδουλο δίδυμο Ομπάμα-Χίλαρυ Κλίντον σε συνεργασία με το καθεστώς φιλοιρανικό Μαλίκι τσάκισε τις ομάδες επαγρύπνησης και, αφού παρέδωσε όλη τη χώρα στο Ιράν, έφυγε από αυτήν. Με τον ιρακινό στρατό εντελώς εκκαθαρισμένο από μπααθικούς σουνίτες αξιωματικούς το σουνίτικο στοιχείο, που αποτέλεσε πάντα τον κεντρικό κορμό του ιρακινού κράτους στο επίπεδο της διοίκησης και της παραγωγής δέχτηκε μια νέα βίαιη επίθεση πολιτικής περιθωριοποίησης και καταπίεσης από το καθεστώς Μαλίκι και τους σιίτες παραστρατιωτικούς, οπότε ο ISIS ξαναδυνάμωσε σαν ένας αντι-σιίτης προβοκάτορας χωρίς όμως ποτέ να αποκτήσει την παλιά του μαζικότητα και ουσιαστικά η χώρα διασπάστηκε θρησκευτικά.
Το στήσιμο του ISIS μέσα στη Συρία. Ο καθοριστικός ρόλος του Κατάρ.
Έτσι
ο ISIS με αρχηγό κάποιον Μπαγκαντί, διάδοχο του Ζαρκάουι εμφανίστηκε
μέσα στη Συρία, αφού προηγούμενα ο Άσαντ υποστηριζόμενος στρατιωτικά από
τη Ρωσία και στηριζόμενος έμμεσα από το ρωσόφιλο προβοκάτορα Ομπάμα,
που φρόντισε να μην εξοπλίζεται η αντι-Άσαντ αντιπολίτευση, σχεδόν
συνέτριψε αυτήν την αντιπολίτευση. Ο ρόλος του ISIS στη Συρία, όπως και
της δίδυμής της Αλ-Νούσρα, επίσης αποσπάσματος της Αλ Κάιντα ήταν, ακόμα
περισσότερο από όσο στο Ιρακ, να χειραγωγήσει και να προβοκάρει τη
σουνιτική αντίσταση στο εντελώς πια φιλορώσικο και φιλο-ιρανικό καθεστώς
Άσαντ, οδηγώντας τη χώρα παραπέρα στον εθνο-θρησκευτικό διαμελισμό. Σε
μα σειρά άρθρων της Νέας Ανατολής αφότου ξέσπασε ο συριακός εμφύλιος
είχαμε τονίσει ότι αυτός ο εμφύλιος όντας από την αρχή υπό ισλαμική
ηγεμονία –κυρίως από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους- από την αντί-Άσαντ
πλευρά θα καταρράκωνε και τις δυο πλευρές του και θα τις παρέδιδε
τσακισμένες στο ρωσοϊρανικό άξονα. Το πρώτο της αποτέλεσμα ήταν πράγματι
το κοσμικό καθεστώς Άσαντ, που πριν τον εμφύλιο είχε αρχίσει να κάνει
κινήσεις απαγκίστρωσης από τη Ρωσία και προσέγγισης στη Σ. Αραβία, να
παραδοθεί χειροπόδαρα στη Ρωσία. Την ίδια στιγμή στο αντι-΄Ασαντ
ισλαμικό στρατόπεδο δυνάμωναν οι ισλαμοναζήδες της Αλ Κάιντα γιατί
αυτούς δεν τους χτυπούσε ο Άσαντ, ενώ, ο εξοπλισμός τους ήταν άφθονος
και μοντέρνος και η χρηματοδότησή τους γενναιόδωρη και συστηματική. Από
τις δύο ισλαμοναζιστικές δυνάμεις, την Αλ Νούσρα και τον ISIS, η πιο
πολιτική, η Αλ Νούσρα, είχε και έχει σήμερα σαν βασικό της ρόλο να
δουλέψει μέσα στο ισλαμικό μέτωπο στο οποίο όλο και περισσότερο χωνόταν η
Σαουδική Αραβία και το ενίσχυσε για να μην πέσει στα χέρια του Κατάρ.
Γι αυτό τελευταία η Αλ- Νούσρα διασπάστηκε από τον ISIS, που ο κύριος
ρόλος του, όπως τον βλέπουμε να ξετυλίγεται σήμερα, είναι του διεθνούς
προβοκάτορα που ταυτόχρονα είναι ρυθμισμένος για να ξεκινήσει μια
διαδικασία εδαφικής αποσύνθεσης και διαμελισμού της Συρίας και του Ιράκ.
Υπάρχει μια εικόνα, που όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ότι ο ISIS κυριάρχησε στην σουνίτικη βάση στη Συρία και από κει ξεκίνησε ξαφνικά τον Ιούλη του 2014 να μπει στο ιρακινό Κουρδιστάν και να φτιάξει το πανισλαμικό εν δυνάμει παγκόσμιο «κράτος της», το λεγόμενο εμιράτο της Συρίας και του Ιράκ. Η αλήθεια είναι ότι ο ISIS δέχτηκε στις αρχές του 2014 μια αντεπίθεση από το σύνολο σχεδόν του αντι-Άσαντ, μετώπου, όταν άρχισε να κάνει το βρώμικο πόλεμο του ενάντια σε όσους διαφωνούσαν στη ναζιστικού αρπακτικού τύπου εξουσία που ασκούσε στις περιοχές που καταλάμβανε μέσα στη Συρία. Η όποια δύναμη του ISIS οφειλόταν ουσιαστικά στους πολύ ψηλούς μισθούς που παίρνανε όσοι προσχωρούσαν σε αυτό το στρατό (τρεις φορές ψηλότερο από εκείνον κάθε άλλης τάσης της συριακής αντίστασης), από τον πλούσιο και ακριβό εξοπλισμό τους και από το πλιάτσικο που γινόταν σε βάρος των περιουσιών των «καφίρ», δηλαδή των θεωρούμενων ως απίστων μη σουνιτών, ιδιαίτερα των χριστιανών. Όταν όμως ο ISIS άρχισε να σκοτώνει μέλη και στελέχη των άλλων σουνιτικών τάσεων και να δείχνει ότι δεν ήθελε καθόλου να ρίξει τον ΄Ασαντ, αλλά να φτιάξει το χαλιφάτο της σε κάποιες περιοχές της Συρίας κάτω από την ανοχή του Άσαντ, τότε συγκροτήθηκε μέτωπο όλων των άλλων τάσεων ενάντιά της με τον πιο ενεργητικό ρόλο να τον παίζει απ' έξω η Σαουδική Αραβία στα πλαίσια ενος «Ισλαμικού Μετώπου» των αντι-Άσαντ οργανώσεων, που απ ότι φαίνεται βρίσκεται υπό την καθοδήγησή της. Αυτή η ανάμειξη έγινε έντονη από την ώρα που η Σαουδική Αραβία άρχισε να εξοργίζεται με την όλο και πιο ανεκτική στον Άσαντ και όλο και πιο φιλοϊρανική πολιτική της προεδρία Ομπάμα. (Από αυτήν είχε αποχωρήσει στο μεταξύ σαν ΥΠΕΞ η Κλίντον για να ξεπλυθεί από την κατηγορία ότι ήταν υφεσιακή απέναντι στη Ρωσία και το Ιράν και να διεκδικήσει την επόμενη προεδρία των ΗΠΑ σαν τάχα σκληρή απέναντι στον αποθρασυμένο πια άξονα Ρωσίας-Πεκίνου- Τεχεράνης). Τελικά η αντεπίθεση αυτού του μετώπου στον ISIS έγινε τόσο αποτελεσματική που αυτός αναγκάστηκε να χάσει πολλές θέσεις στη Συρία και να βρεθεί σε κατάσταση εδαφικής και πολιτικής απομόνωσης στο ανατολικό άκρο της Συρίας στα σύνορα με το Ιράκ.
Υπάρχει μια εικόνα, που όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ότι ο ISIS κυριάρχησε στην σουνίτικη βάση στη Συρία και από κει ξεκίνησε ξαφνικά τον Ιούλη του 2014 να μπει στο ιρακινό Κουρδιστάν και να φτιάξει το πανισλαμικό εν δυνάμει παγκόσμιο «κράτος της», το λεγόμενο εμιράτο της Συρίας και του Ιράκ. Η αλήθεια είναι ότι ο ISIS δέχτηκε στις αρχές του 2014 μια αντεπίθεση από το σύνολο σχεδόν του αντι-Άσαντ, μετώπου, όταν άρχισε να κάνει το βρώμικο πόλεμο του ενάντια σε όσους διαφωνούσαν στη ναζιστικού αρπακτικού τύπου εξουσία που ασκούσε στις περιοχές που καταλάμβανε μέσα στη Συρία. Η όποια δύναμη του ISIS οφειλόταν ουσιαστικά στους πολύ ψηλούς μισθούς που παίρνανε όσοι προσχωρούσαν σε αυτό το στρατό (τρεις φορές ψηλότερο από εκείνον κάθε άλλης τάσης της συριακής αντίστασης), από τον πλούσιο και ακριβό εξοπλισμό τους και από το πλιάτσικο που γινόταν σε βάρος των περιουσιών των «καφίρ», δηλαδή των θεωρούμενων ως απίστων μη σουνιτών, ιδιαίτερα των χριστιανών. Όταν όμως ο ISIS άρχισε να σκοτώνει μέλη και στελέχη των άλλων σουνιτικών τάσεων και να δείχνει ότι δεν ήθελε καθόλου να ρίξει τον ΄Ασαντ, αλλά να φτιάξει το χαλιφάτο της σε κάποιες περιοχές της Συρίας κάτω από την ανοχή του Άσαντ, τότε συγκροτήθηκε μέτωπο όλων των άλλων τάσεων ενάντιά της με τον πιο ενεργητικό ρόλο να τον παίζει απ' έξω η Σαουδική Αραβία στα πλαίσια ενος «Ισλαμικού Μετώπου» των αντι-Άσαντ οργανώσεων, που απ ότι φαίνεται βρίσκεται υπό την καθοδήγησή της. Αυτή η ανάμειξη έγινε έντονη από την ώρα που η Σαουδική Αραβία άρχισε να εξοργίζεται με την όλο και πιο ανεκτική στον Άσαντ και όλο και πιο φιλοϊρανική πολιτική της προεδρία Ομπάμα. (Από αυτήν είχε αποχωρήσει στο μεταξύ σαν ΥΠΕΞ η Κλίντον για να ξεπλυθεί από την κατηγορία ότι ήταν υφεσιακή απέναντι στη Ρωσία και το Ιράν και να διεκδικήσει την επόμενη προεδρία των ΗΠΑ σαν τάχα σκληρή απέναντι στον αποθρασυμένο πια άξονα Ρωσίας-Πεκίνου- Τεχεράνης). Τελικά η αντεπίθεση αυτού του μετώπου στον ISIS έγινε τόσο αποτελεσματική που αυτός αναγκάστηκε να χάσει πολλές θέσεις στη Συρία και να βρεθεί σε κατάσταση εδαφικής και πολιτικής απομόνωσης στο ανατολικό άκρο της Συρίας στα σύνορα με το Ιράκ.
Η προδοσία του Μαλίκι, το Κατάρ και ο πολιτικός αυτοπυροβολισμός του ISIS
Το
ότι αυτός ο ISIS ξεχύθηκε νικηφόρα και έσπασε σταδιακά τις αμυντικές
γραμμές του Ιράκ, ακόμα και αυτές που σχηματίστηκαν με εθελοντές μετά
την αρχική αιφνιδιαστική εισβολή στις αρχές του Ιούνη, οφείλεται απλά σε
προδοσία από τους υπεύθυνους για τη φύλαξη των συνόρων στρατηγούς του
ιρακινού στρατού. Ο ISIS δεν ήρθε φουσκωμένος σαν ποτάμι από τη Συρία
όπως πολλοί νομίζουν. Φούσκωσε εξαιτίας των αναπάντεχων νικών του,
κυρίως από ιρακινούς σουνίτες, ακόμα και από μπααθικούς αξιωματικούς,
εξοργισμένους με το καθεστώς Μαλίκι. Το κλειδί αυτών των νικών είναι η
σχεδιασμένη προδοσία του Μαλίκι και των στρατηγών του των υπεύθυνων για
τη φύλαξη των συνόρων. Αυτό το γεγονός ήρθε στη επιφάνεια όταν οι
προδομένοι σιίτες στρατιώτες κατήγγειλαν στο διεθνή τύπο αυτούς τους
στρατηγούς με πρώτον τον Αλί Βαχάμ αλ Μαλίκι (από την ίδια φυλή με τον
ως χθες πρωθυπουργό, ο οποίος είχε αποταχθεί το 2006, γιατί υποστήριζε
τη φιλο- ιρανική δολοφονική συμμορία του Μάχντι) και μετά τον
αντιστράτηγο Αλ Αβαντί που οι στρατιώτες τον κυνήγησαν και παραλίγο να
τον σκοτώσουν (Τάιμς Νέας Υόρκης, 1η Ιούλη 2014). Στην πραγματικότητα
όλα τα στοιχεία δείχνουν σαν υπεύθυνο της διαταγής για την εγκατάλειψη
των συνόρων τον ίδιο τον εγκάθετο του Ιράν πρωθυπουργό Μαλίκι. Αυτός
είναι και ένας λόγος για την ευκολία με την οποία αυτός ο ως χθες
παντοδύναμος τύραννος αντικαταστάθηκε από έναν άλλο πρωθυπουργό εγκάθετο
του Ιράν, αν και απ' ό,τι φαίνεται της «δήθεν μετριοπαθούς γραμμής» που
είναι εδώ και χρόνια η πιο φιλορώσικη μέσα στο Ιράν.
Αυτή
η προδοσία αν και εντελώς κρίσιμη και αποδειχτική του βάρους που έχει
το Ιράν, οπότε και ο νεοναζιστικός άξονας, στη δημιουργία του
«εμιράτου», συνδυάζεται με άλλα αναντίρρητα στοιχεία για το ότι κάτι
πολύ βρώμικο γίνεται με τον ISIS.
Ένα πολύ ουσιαστικό τέτοιο στοιχείο είναι ότι ο πιο βασικός χρηματοδότης του ISIS, όπως γενικά των ισλαμοναζιστών της Συρίας, δηλαδή και της Αλ Νούσρα είναι το ιρανόφιλο αν και σουνίτικο Κατάρ. Αυτό έγινε ο βασικός συνεργάτης της Ρωσίας στον Κόλπο ξεκινώντας από τη συνεννόηση μαζί της σαν ο μεγαλύτερος παραγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο. Σύντομα έγινε προπαγανδιστική βάση του ισλαμοφασισμού -με το «Αλ Τζαζίρα»- σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο, αλλά φρόντισε να καλυφθεί πολιτικά από τις ΗΠΑ δίνοντάς της στρατιωτικές βάσεις. Τον φιλο-ιρανικό αλλά και φιλο-ISIS ρόλο του Κατάρ τον έχει καταγγείλει η Σαουδική Αραβία και τα σύμμαχα με αυτήν Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα που γι' αυτόν κυρίως το λόγο έχουν αποσύρει τους πρεσβευτές τους από το Κατάρ. Επίσης ανοιχτά κατήγγειλε πρόσφατα το Κατάρ σαν το βασικό οικονομικό ενισχυτή προμηθευτή των όπλων του ISIS, ο γερμανός υπουργός ανάπτυξης Γκερντ Μίλλερ, κάνοντας μια καταγγελία που ο εκπρόσωπος της Μέρκελ έσπευσε να ανακοινώσει ότι δεν αποτελεί θέση της γερμανικής κυβέρνησης. Αλλά για το θέμα υπάρχει πια μια εκτεταμένη ειδησεογραφία αφού οι οικονομικές εκστρατείες για την ενίσχυση των τζιχαντιστών μέσα στο Κατάρ είναι κάτι που γίνεται ανοιχτά. Ακόμα και οι φιλο-Ομπάμα Τάιμς της Νέας Υόρκης (2 Σεπτέμβρη 2014) δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός. Όμως το ότι ο ISIS είναι κυρίως ένας κατασκευασμένος κίνδυνος για να εξυπηρετήσει μια συσπείρωση εναντίον του παρά να έχει ένα δικό του έστω τερατώδες επίσημο πολιτικό πρόγραμμα, αποδεικνύεται από την ανοιχτή πολιτική συμπεριφορά του. Επισημαίνουμε χαρακτηριστικά δύο αποκαλυπτικά στοιχεία αυτής της συμπεριφοράς του ISIS: Την μπροστά στην κάμερα κτηνωδία και την καταγγελία της Ρωσίας.
Ένα πολύ ουσιαστικό τέτοιο στοιχείο είναι ότι ο πιο βασικός χρηματοδότης του ISIS, όπως γενικά των ισλαμοναζιστών της Συρίας, δηλαδή και της Αλ Νούσρα είναι το ιρανόφιλο αν και σουνίτικο Κατάρ. Αυτό έγινε ο βασικός συνεργάτης της Ρωσίας στον Κόλπο ξεκινώντας από τη συνεννόηση μαζί της σαν ο μεγαλύτερος παραγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο. Σύντομα έγινε προπαγανδιστική βάση του ισλαμοφασισμού -με το «Αλ Τζαζίρα»- σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο, αλλά φρόντισε να καλυφθεί πολιτικά από τις ΗΠΑ δίνοντάς της στρατιωτικές βάσεις. Τον φιλο-ιρανικό αλλά και φιλο-ISIS ρόλο του Κατάρ τον έχει καταγγείλει η Σαουδική Αραβία και τα σύμμαχα με αυτήν Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα που γι' αυτόν κυρίως το λόγο έχουν αποσύρει τους πρεσβευτές τους από το Κατάρ. Επίσης ανοιχτά κατήγγειλε πρόσφατα το Κατάρ σαν το βασικό οικονομικό ενισχυτή προμηθευτή των όπλων του ISIS, ο γερμανός υπουργός ανάπτυξης Γκερντ Μίλλερ, κάνοντας μια καταγγελία που ο εκπρόσωπος της Μέρκελ έσπευσε να ανακοινώσει ότι δεν αποτελεί θέση της γερμανικής κυβέρνησης. Αλλά για το θέμα υπάρχει πια μια εκτεταμένη ειδησεογραφία αφού οι οικονομικές εκστρατείες για την ενίσχυση των τζιχαντιστών μέσα στο Κατάρ είναι κάτι που γίνεται ανοιχτά. Ακόμα και οι φιλο-Ομπάμα Τάιμς της Νέας Υόρκης (2 Σεπτέμβρη 2014) δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός. Όμως το ότι ο ISIS είναι κυρίως ένας κατασκευασμένος κίνδυνος για να εξυπηρετήσει μια συσπείρωση εναντίον του παρά να έχει ένα δικό του έστω τερατώδες επίσημο πολιτικό πρόγραμμα, αποδεικνύεται από την ανοιχτή πολιτική συμπεριφορά του. Επισημαίνουμε χαρακτηριστικά δύο αποκαλυπτικά στοιχεία αυτής της συμπεριφοράς του ISIS: Την μπροστά στην κάμερα κτηνωδία και την καταγγελία της Ρωσίας.
Ας
δούμε τι σημαίνει ο τελετουργικός βασανιστικός και κυρίως μπροστά στις
κάμερες, δηλαδή σε διεθνή θέα αποκεφαλισμός αμερικάνων δημοσιογράφων
από τον ISIS, καθώς και η επίσης διατυμπανισμένη σφαγή αιχμαλώτων και
κυρίως αλλόθρησκων αμάχων, όπως εκείνη των χριστιανών Γιαζίντι. Κανένας
στρατός και μάλιστα μικρός στρατός όπως αυτός του ISIS -που κανένας δεν
τον εκτιμάει μεγαλύτερο από μερικές δεκάδες χιλιάδες - δεν μπορεί να
κερδίσει έναν πόλεμο εναντίον των μεγάλων διεθνών εχθρών του αν δεν
κερδίσει κάποια διεθνή η έστω περιφερειακή υποστήριξη της κοινής γνώμης.
Τέτοιες κτηνωδίες οι γνήσιοι φασιστικοί στρατοί, που θέλουν κατοχή και διατήρηση
εδαφών τις κρύβουν ακόμα και από τις μάζες τους, δεν τις
διατυμπανίζουν. Όταν το κάνουν είναι μόνο για να τρομοκρατήσουν τους
άμεσους τοπικούς εχθρούς τους ώστε αυτοί να υποταχτούν, όχι για να
εξοργίσουν την υδρόγειο και ειδικά τις υπερεπεμβατικές και πανίσχυρες
στρατιωτικά ΗΠΑ. Τέτοιες προβοκάτσιες μπορούν να δώσουν πολιτικά οφέλη
μόνο σε συμμορίες σαν την Αλ Κάιντα, οι οποίες δουλεύουν παράνομα κάτω
από εχθρικές τους κρατικές εξουσίες όχι σε κράτη ή σε υποψήφια κράτη σαν
το εμιράτο του ISIS. Τα πιο βασικά αμερικάνικα ΜΜΕ παραδέχονται ότι
μόνο από την ώρα που ο ISIS αποκεφάλισε τους δύο αμερικανούς,
δημιουργήθηκε ρεύμα υπέρ της αμερικάνικης επέμβασης στο Ιράκ και μόνο
έτσι ο Ομπάμα μπόρεσε να αλλάξει τη δέσμευση που τον έφερε στην εξουσία,
ότι δηλαδή δεν θα επιστρέψει με στρατό σε αυτήν την περιοχή, και ιδίως
την εκτίμηση του στις αρχές του χρόνου ότι ο ISIS μοιάζει με μια πολύ
παρακατιανή ομάδα μπάσκετ (ΝΥΤ, 21/9/2014). Αυτά κατά πάσα πιθανότητα τα
έλεγε τότε για να προλάβει να δυναμώσει το έκτρωμα. Όμως πράγματι
σήμερα αρκετοί αμερικάνοι στρατιωτικοί ειδικοί αμφιβάλουν για το πως
είναι δυνατό πραγματικά ο σουνιτικός ISIS να αποτελεί πραγματικό
στρατιωτικό κίνδυνο ακόμα και για μόνο το Ιράκ, όταν οι σουνίτες του
Ιράκ, ακόμα και αν πάνε σύσσωμοι με τον ISIS, έχουν μόνο το 30% του
πληθυσμού απέναντι στο 60% των σιιτών (που θα υποστηρίζονται από τα 80
εκατομμύρια των σιιτών του Ιράν) και απέναντι στο 20% των Κούρδων του
Ιράκ. Στην ίδια κατεύθυνση της καθαρής προβοκάτσιας σε βάρος του ISIS
ήταν και οι εκτελέσεις των χριστιανών αμάχων Γιαζίντι που συσπείρωσαν
πιο εύκολα και τα ευρωπαϊκά κράτη πίσω από τις ΗΠΑ, δηλαδή έδωσαν λαβή
στους διάφορους ρωσόφιλους τύπου Ολάντ, Μέρκελ, Ρέτζι και Σία να τρέξουν
πίσω από τον Ομπάμα σε πόλεμο ενάντια στον ISIS πουλώντας την Ουκρανία
στο αληθινό τέρας που είναι η νεοναζιστική πουτινική Ρωσία. Αν σκεφτεί
κανείς ότι οι Ουκρανοί στρατιώτες προτιμούν να αυτοκτονήσουν παρά να
πέσουν στα χέρια των Τσετσένων βασανιστών που ακολουθούν τα ρώσικα
στρατεύματα μπορεί να καταλάβει πόσο εγκληματική είναι η δυτική γραμμή
«όλοι ενάντια στον φρικαλέο ISIS».
Αλλά
και αν κάποιος ως τα τώρα δεν έχει δει κάτι το παράδοξο στον πόλεμο του
ISIS δεν έχει παρά να σκεφτεί ποια λογική έχει η απειλή που αυτός
διατυπώνει ενάντια στον Πούτιν (!), ναι τον Πούτιν, την ώρα ακριβώς που
του επιτίθεται η αμερικάνικη αεροπορία και όλη η Ευρώπη. Σε ένα βίντεο
της 31 Αυγούστου που ανέβηκε στο youtube ο ISIS διακηρύσσει ότι θα
«εκθρονίσει» τον Πούτιν εξ αιτίας της υποστήριξης που δίνει στον Άσαντ
και απειλεί τη Ρωσία ότι θα εξαπολύσει τρομοκρατικές επιθέσεις στο
ρώσικο έδαφος για να απελευθερώσει την Τσετσενία. Ποιος λογικός
πολιτικός οργανισμός θα έλεγε στον Πούτιν ότι «τα αεροπλάνα που στέλνεις στον Άσαντ θα τα στείλουμε σε σένα» (Μonde,
4/9/2014) την ώρα που τον βομβαρδίζει η αμερικάνικη αεροπορία και του
επιτίθενται τρεις στρατοί στο έδαφος (Ιράν, Ιράκ, Κούρδοι) και την ώρα
που ο Πούτιν υποτίθεται έχει κύριο εχθρό τις ΗΠΑ στο ουκρανικό, δηλαδή
τον ίδιο εχθρό με εκείνον του ISIS πράγμα που σημαίνει αντικειμενική
συμμαχία ISIS-Ρωσίας; Και όλα αυτά για μια παγωμένη σύγκρουση σαν αυτή
της Τσετσενίας; Αυτή η δήλωση έχει μόνο ένα στόχο: Να πείσει τη Δύση,
ιδιαίτερα το λαό των ΗΠΑ που έχει το φοβικό σύνδρομο της τζιχαντίστικης
αεροπορικής επίθεσης της 11 του Σεπτέμβρη, ότι είναι οι ΗΠΑ και η Ρωσία
που έχουν τον ίδιο κύριο εχθρό, δηλαδή το φαντασμαγορικό
συμμοριτο-Τζιχάντ, οπότε πρέπει να τα βρούνε σε βάρος της Τσετσενίας. Αν
αυτό δεν είναι τουλάχιστον αντικειμενικός αντιπερισπασμός στο κεντρικό
παγκόσμιο στρατιωτικο-πολιτικό μέτωπο που είναι αυτό της επίθεσης της
ρώσικης υπερδύναμης στην Ουκρανία, τότε τι είναι;
Ένας γενικά χρήσιμος ISIS για το Κρεμλίνο
Αν
δούμε λοιπόν όλα μαζί τα παραπάνω δηλαδή την κάλυψη που έδωσε στον ISIS
το ρωσοκρατούμενο καθεστώς Άσαντ αντίθετα με τον ανελέητο πόλεμο που
εξαπέλυσε κατά των δυτικόφιλων και των αδελφών μουσουλμάνων αντιπάλων
του, αν δούμε πόσο ο υλικός εξοπλισμός του ISIS στηρίζεται από το Κατάρ
και πόσο ο ίδιος ο ISIS αυτοπυροβολείται για να γίνει υποδειγματικός
εχθρός των πάντων, δεν μπορούμε να μην συμπεράνουμε ότι όλο αυτό το «εξ
ουρανού εμιράτο του Ιράκ και της Συρίας» δεν είναι παρά μια οργανωμένη
χοντροκομμένη παραπλάνηση και προβοκάτσια υπέρ της Ρωσίας και της
εισβολής της στην Ουκρανία. Μάλιστα δεν αποκλείεται να είναι και μια
στρατηγική προβοκάτσια. Είναι δηλαδή πιθανό η Ρωσία να μην αφήσει τους
δυτικούς ηλίθιους να εξουδετερώσουν εντελώς το «εμιράτο» του ISIS ώστε
να διατηρηθεί στην περιοχή ο σκληρός πυρήνας ενός μόνιμου «κρατικού»
τζιχαντίστικου φαντάσματος. Όταν λέμε «να μην αφήσει» εννοούμε να
συνεργαστεί με το Ιράν, που θα έχει εύκολα τον κύριο λόγο σε κάθε πόλεμο
εδάφους εναντίον του ISIS (μέσω του ελέγχου του Ιράκ) ώστε ποτέ να μην
εκμηδενιστεί ο τελευταίος. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ομπάμα, όπως και στη
Συρία, δεν θέλει ο αμερικανικός στρατός να κατεβεί στο έδαφος αλλά να
μείνει στην αεροπορική κάλυψη όπως έκανε και στη Λιβύη. Γιατί τον
ουσιαστικό έλεγχο τον ασκούν πάντα οι κυρίαρχες επίγειες και όχι οι
αεροπορικές ή οι ναυτικές στρατιωτικές δυνάμεις. Δηλαδή εκτός από τη
Ρωσία είναι και το φιλορώσικο Ιράν, και μάλιστα περισσότερο το
τελευταίο, που έχει συμφέρον από το να παραμείνει κάπως το έκτρωμα του
ISIS σαν απειλή της Δύσης, ιδιαίτερα των ΗΠΑ ώστε το ίδιο να εξασφαλίζει
την ανοχή ή μάλλον καλύτερα την αντικειμενική ή και υποκειμενική
συμμαχία με τις ΗΠΑ, προκειμένου σταδιακά να απομονώνεται η σε γενικές
γραμμές δυτικόφιλη Σαουδική Αραβία.
Ήδη αυτή σταδιακή απομόνωση της Σαουδικής Αραβίας από τη διπλωματική και στρατιωτική αναβάθμιση του Ιράν την έχει σπρώξει προς τη Ρωσία, που πάντα παριστάνει τον ενδιάμεσο για να μπορεί να καταπίνει και τις δύο πλευρές ενός αντιθετικού δίπολου, όπως είναι το δίπολο Ιράν από τη μία και Σαουδαραβία- Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα από την άλλη. Τελευταία λοιπόν η ρώσικη διπλωματία έχει πλησιάσει τη Σαουδική Αραβία και της υπόσχεται ότι μπορεί να τη βοηθήσει να έχει πυρηνική κάλυψη απέναντι στο πυρηνικό Ιράν κι αυτό γιατί ο προβοκάτορας Ομπάμα αρνείται επίμονα στη Σ. Αραβία το δικαίωμα να αντιμετωπίσει το Ιράν στο ίδιο επίπεδο.
Ήδη αυτή σταδιακή απομόνωση της Σαουδικής Αραβίας από τη διπλωματική και στρατιωτική αναβάθμιση του Ιράν την έχει σπρώξει προς τη Ρωσία, που πάντα παριστάνει τον ενδιάμεσο για να μπορεί να καταπίνει και τις δύο πλευρές ενός αντιθετικού δίπολου, όπως είναι το δίπολο Ιράν από τη μία και Σαουδαραβία- Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα από την άλλη. Τελευταία λοιπόν η ρώσικη διπλωματία έχει πλησιάσει τη Σαουδική Αραβία και της υπόσχεται ότι μπορεί να τη βοηθήσει να έχει πυρηνική κάλυψη απέναντι στο πυρηνικό Ιράν κι αυτό γιατί ο προβοκάτορας Ομπάμα αρνείται επίμονα στη Σ. Αραβία το δικαίωμα να αντιμετωπίσει το Ιράν στο ίδιο επίπεδο.
Όμως
το βασικό αποτέλεσμα του αντιπερισπασμού έχει επιτευχθεί από την ώρα
που οι ΗΠΑ, που ήταν ως πρόσφατα ο κύριος παράγοντας της κάποιας δυτικής
αντίστασης στη Ρωσία στο ουκρανικό, παρ' όλη τη βρώμικη ηγεσία Ομπάμα,
έχουν τώρα ρουφηχτεί από τον πόλεμο με τον ISIS. Μάλιστα οι αμερικάνοι
αναλυτές επισημαίνουν-και ο καθένας εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι ο
Ομπάμα έχει αφήσει στην ΕΕ και συγκεκριμένα στη Μέρκελ την ευθύνη του
χειρισμού του ουκρανικού. Δηλαδή την έχει αφήσει σε μια Ευρώπη και σε
μια Μέρκελ που δεν βρίσκουν τρόπους να δείξουν τον αποτροπιασμό τους για
κάθε μέτρο πραγματικής, δηλαδή στρατιωτικής αντίστασης της Ουκρανίας
στους Χίτλερ διαμελιστές της, και την καλούν, και ως τώρα με αρκετή
επιτυχία, να αποδεχτεί την ομοσπονδιοποίηση της Ουκρανίας δηλαδή την
ουσιαστική απόσχιση του ανατολικού κομματιού της που είναι και το μόνο
βιομηχανικά ανεπτυγμένο, δηλαδή η παραγωγική καρδιά της χώρας. Ως τώρα
οι προδότες φιλορώσοι (και γι' αυτό και φασίστες) ηγέτες της Ουκρανίας
έχουν δεχτεί την «αποκέντρωση» που είναι η μαλακή λέξη για την
«ομοσπονδιοποίηση», ενώ στην πράξη και τη συμφωνία που υπέγραψε ο
σιχαμερός Ποροσένκο με τον Πούτιν.
Νομίζουμε
ότι μπορέσαμε ως τώρα να δείξουμε το στημένο αλλά και ελεγχόμενο από τη
Ρωσία μέσω εγκαθέτων, αλλά και φίλων πόλεμο ISIS -ΑντιISIS.
Χαμάς- Ισραήλ. Ο δεύτερος πόλεμος αντιπερισπασμού
Αλλά
στην αρχή του άρθρου μας μιλήσαμε για τρεις ταυτόχρονους πολέμους,
περιλαμβάνοντας και τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς. που τέλειωσε με μια
κατάπαυση πυρός στις 26 Αυγούστου λίγο δηλαδή μόλις 10 μέρες πριν από
την υπογραφή της συμφωνίας κατάπαυσης πυρός Ουκρανίας-Ρωσίας.
Για
τη χρησιμότητα αυτού του πολέμου στη μεσανατολική πολιτική της Ρωσίας,
ιδιαίτερα για το θανάσιμο στρίμωγμα της Σαουδικής Αραβίας, το οποίο ήδη
έχει σπρώξει τη δεύτερη στην αγκαλιά της πρώτης, έχουμε γράψει αναλυτικά
στο προηγούμενο φύλλο της Νέας Ανατολής. Όμως τώρα γίνεται φανερή η
ακόμα μεγαλύτερη χρησιμότητα του πολέμου αυτού σαν πελώριας βαρύτητας
πρόσθετου αντιπερισπασμού στον κυρίως αντιπερισπασμό, εκείνο του ISIS
για το ουκρανικό.
Τον
πολεμικό μοχλό Χαμάς τον κρατάει αποκλειστικά το Κρεμλίνο. Κανείς δεν
πρέπει να ξεχνάει ότι από όλες τις αραβικές και μουσουλμανικές κρατικές
και μισοκρατικές εξουσίες (δες εξουσία της Χαμάς στη Γάζα), μόνο η Χαμάς
τόλμησε να αναγνωρίσει την απόσχιση της Αμπχαζίας και Οσετίας και την
ουσιαστική τους προσάρτηση στη Ρωσία. Καμιά πραγματικά εθνική δύναμη δεν
θα έκανε κάτι που υπονομεύει θεμελιακά την ύπαρξη κάθε εθνικού κράτους,
τη βίαιη εθνοτική απόσχιση.
Το νέο πόλεμο με τον Ισραήλ τον ξεκίνησε όπως πάντα η Χαμάς, βομβαρδίζοντας το Ισραήλ από πυκνοκατοικημένες θέσεις της Γάζας με πρόσχημα την άρση του αποκλεισμού της. Λέμε με πρόσχημα γιατί η Χαμάς είχε ξεκινήσει πόλεμο με ρουκέτες και μόλις πήρε την εξουσία στη Γάζα χωρίς να υπάρχει κανένας αποκλεισμός και επίσης γιατί δεν είχε κανένα ιδιαίτερο λόγο να ξεκινήσει τώρα δα ένα νέο πόλεμο και όχι πέρυσι ή μετά από λίγους μήνες. Βεβαίως η υπερδεξιά σοβινιστική και φιλορώσικη ηγεσία Νετανιάχου-Λίμπερμαν ευχαρίστως αποδέχτηκε την πρόκληση, απάντησε όπως συνήθως απαντάει το Ισραήλ δηλαδή με υπέρτερα χτυπήματα που σκότωσαν εκατοντάδες και χιλιάδες αμάχους, και όπως πάντα απομονώθηκε διπλωματικά. Παρόλο που ούτε η Χαμάς μίλησε υπέρ του ISIS, ούτε ο ISIS υπέρ της Χαμάς, αντικειμενικά ήταν και οι δύο παράλληλοι πόλεμοι των τζιχαντιστών σουνιτών κύρια ενάντια στη Δύση. Βέβαια ο ISIS διαφοροποιήθηκε από τον πόλεμο της Χαμάς λέγοντας ότι το Ισραήλ είναι πάντα ο ύψιστος στρατηγικός εχθρός αλλά θα γίνει άμεσος στόχος του ISIS μόνο όταν το εμιράτο εξαπλωθεί και αποκτήσει μεγάλο πληθυσμιακό και στρατιωτικό όγκο. Αυτή την απόσταση την πήρε ο κανιβαλικός ISIS για να μην εκτεθεί η Χαμάς που παριστάνει τελευταία τον πολιτισμένο παράγοντα ώστε να διασπάει τη Δύση και να απομονώνει παραπέρα τη Σαουδική Αραβία που τελευταία έκανε στρατηγικό άνοιγμα προς το Ισραήλ στη διάρκεια του πολέμου. Όμως όταν η Χαμάς πολεμάει το Ισραήλ και επιδεικνύει τα αθώα θύματα των βομβαρδισμών του, όλη η αραβική και μουσουλμανική μάζα μισεί απόλυτα το Ισραήλ και μαζί του όλη τη Δύση που σε γενικές γραμμές υπερασπίζει την ύπαρξή του. Αυτή η ατμόσφαιρα ευνοεί ασύλληπτα το σουνίτικο τζιχαντισμό, οπότε και τον ISIS ακόμα και όταν αυτός τα βάζει με τους αντισημίτες σιίτες του Ιράν.
Το νέο πόλεμο με τον Ισραήλ τον ξεκίνησε όπως πάντα η Χαμάς, βομβαρδίζοντας το Ισραήλ από πυκνοκατοικημένες θέσεις της Γάζας με πρόσχημα την άρση του αποκλεισμού της. Λέμε με πρόσχημα γιατί η Χαμάς είχε ξεκινήσει πόλεμο με ρουκέτες και μόλις πήρε την εξουσία στη Γάζα χωρίς να υπάρχει κανένας αποκλεισμός και επίσης γιατί δεν είχε κανένα ιδιαίτερο λόγο να ξεκινήσει τώρα δα ένα νέο πόλεμο και όχι πέρυσι ή μετά από λίγους μήνες. Βεβαίως η υπερδεξιά σοβινιστική και φιλορώσικη ηγεσία Νετανιάχου-Λίμπερμαν ευχαρίστως αποδέχτηκε την πρόκληση, απάντησε όπως συνήθως απαντάει το Ισραήλ δηλαδή με υπέρτερα χτυπήματα που σκότωσαν εκατοντάδες και χιλιάδες αμάχους, και όπως πάντα απομονώθηκε διπλωματικά. Παρόλο που ούτε η Χαμάς μίλησε υπέρ του ISIS, ούτε ο ISIS υπέρ της Χαμάς, αντικειμενικά ήταν και οι δύο παράλληλοι πόλεμοι των τζιχαντιστών σουνιτών κύρια ενάντια στη Δύση. Βέβαια ο ISIS διαφοροποιήθηκε από τον πόλεμο της Χαμάς λέγοντας ότι το Ισραήλ είναι πάντα ο ύψιστος στρατηγικός εχθρός αλλά θα γίνει άμεσος στόχος του ISIS μόνο όταν το εμιράτο εξαπλωθεί και αποκτήσει μεγάλο πληθυσμιακό και στρατιωτικό όγκο. Αυτή την απόσταση την πήρε ο κανιβαλικός ISIS για να μην εκτεθεί η Χαμάς που παριστάνει τελευταία τον πολιτισμένο παράγοντα ώστε να διασπάει τη Δύση και να απομονώνει παραπέρα τη Σαουδική Αραβία που τελευταία έκανε στρατηγικό άνοιγμα προς το Ισραήλ στη διάρκεια του πολέμου. Όμως όταν η Χαμάς πολεμάει το Ισραήλ και επιδεικνύει τα αθώα θύματα των βομβαρδισμών του, όλη η αραβική και μουσουλμανική μάζα μισεί απόλυτα το Ισραήλ και μαζί του όλη τη Δύση που σε γενικές γραμμές υπερασπίζει την ύπαρξή του. Αυτή η ατμόσφαιρα ευνοεί ασύλληπτα το σουνίτικο τζιχαντισμό, οπότε και τον ISIS ακόμα και όταν αυτός τα βάζει με τους αντισημίτες σιίτες του Ιράν.
Να
γιατί, όσο μεγάλωνε ο αριθμός των παλαιστινίων θυμάτων των ισραηλινών
βομβαρδισμών, για το αντι-ISIS μέτωπο των ΗΠΑ-ΕΕ υπό την ηγεμονία των
πρώτων, ήταν πολύ ουσιαστικό το να σταματήσουν τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς.
Αλλά για να τον σταματήσουν έπρεπε να βρουν τους κατάλληλους μεσολαβητές
μιας και το Ισραήλ και η Χαμάς δεν αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο και δεν
μιλιούνται καν, πράγμα ιδιαίτερα λογικό από την ώρα που η Χαμάς έχει
σαν διακηρυγμένο στόχο την εξαφάνιση του Ισραήλ από προσώπου γης. Ο
μόνος όμως μεσολαβητής, και μάλιστα μεγάλου βεληνεκούς που υπάρχει αυτή
τη στιγμή σε αυτήν τη διένεξη είναι η Αίγυπτος, που βέβαια βοηθήθηκε για
την περίσταση από τον αρχηγό της Παλαιστινιακής Αρχής Αμπάς επίσης από
παλιά άνθρωπο του Κρεμλίνου μέσα στη Φατάχ.
Η κατάπαυση πυρός με διαιτητές την Αίγυπτο και τη Ρωσία είναι ο καλύτερος εκβιασμός-αντιπερισπασμός στη Δύση για το Ουκρανικό
Την
Αίγυπτο την εμπιστεύεται η κοντόφθαλμη αστική τάξη του Ισραήλ από την
ώρα που ο δικτάτορας αρχιπραξικοπηματίας Σίσι κατέβασε από την εξουσία
και κατέσφαξε χωρίς δικαιολογία του Αδελφούς Μουσουλμάνους, που είναι
αντισημίτες και αντιδραστικοί, αλλά έπαιζαν το κοινοβουλευτικό παιχνίδι.
Δεν νοιάζει την ηγεσία του Ισραήλ που αυτοί μπήκαν στο μάτι της Μόσχας
όταν άρχισαν να παίζουν περιφερειακά ηγετικά παιχνίδια με τους τούρκους
και σύρους ομοϊδεάτες τους ενάντια στις δύο υπερδυνάμεις. (Δες άρθρα της
Νέας Ανατολής σχετικά με την αντι-Ερντογάν εξέγερση του 2013 στην
Τουρκία). Και γιατί να νοιάζει το Ισραήλ ποιος συγκρούεται με τη Μόσχα
από την ώρα που αυτή έχει καταφέρει παίζοντας διπλό παιχνίδι να
θεωρείται από αυτό ένας καλός σύμμαχος;
Όμως
την Αίγυπτο την εμπιστεύεται σαν μεσολαβητή παραδόξως και η Χαμάς. Λέμε
παραδόξως γιατί από την ώρα που η στρατιωτική δικτατορία Σίσι εξόντωσε
τους φυσικούς -ως προς τη βάση τους τουλάχιστον – συμμάχους της Χαμάς
σουνίτες Αδελφούς Μουσουλμάνους, πλησίασε το Ισραήλ, και μάλιστα πάνω
στον πόλεμο συνέχισε και δυνάμωσε τον αποκλεισμό στις εξόδους της Γάζας
προς την Αίγυπτο, θα έπρεπε φυσιολογικά η Χαμάς να πνέει μένεα εναντίον
της. Αλλά δεν πνέει, και τούτο γιατί ο Σίσι δεν είναι Μουμπάρακ, που
είχε στρατηγική αντίθεση με τη Χαμάς και ήταν υπέρ της ύπαρξης του
κράτους του Ισραήλ από προοδευτική τριτοκοσμική πλευρά, αλλά είναι
καθαρά και ανοιχτά ρωσόφιλος. Ο Σίσι είναι αντι-Χαμάς και φιλο-Ισραήλ
μόνο για τακτικούς λόγους, δηλαδή μόνο για να καθησυχάζει τη Δύση ωσότου
μετατρέψει με αλλεπάλληλες εκκαθαρίσεις όλη την Αίγυπτο σε μια
φιλορώσικη πολιτικοστρατιωτική βάση.
Αλλά
οι δυτικοί ιμπεριαλιστές δεν ενδιαφέρονται για τέτοιες λεπτομέρειες που
θα τους πνίξουν στο μέλλον. Τώρα θέλουν έναν κατευναστή της Χαμάς στην
περιοχή, θέλουν πάνω απ όλα μια κατάπαυση πυρός, και ας είναι αυτός ο
κατευναστής φιλορώσος. Στην ουσία ξέρουν ότι ο βαθύς μεσολαβητής πίσω
από την Αίγυπτο είναι η Ρωσία του Πούτιν, που τον αγαπάει τρελά και τον
εμπιστεύεται και το μοιραίο δίδυμο Νετανιάχου-Λίμπερμαν και, βέβαια, η
Χαμάς. Αλλά και για όσους δεν καταλαβαίνουν από τέτοια βρώμικα
παιχνίδια, ιδιαίτερα για την κοινή γνώμη στην ΕΕ, στις ΗΠΑ και στον
αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο, είναι πάντα εδώ ο Πούτιν «Χάνιμπαλ
Λέκτερ» για να κάνει σαφές ποιος μετράει για την Αίγυπτο. Πάνω λοιπόν
στο φόρτε του μακελειού στη Γάζα, ο Πούτιν κάνει σαφή τη συμμαχία του με
τον Σίσι, καλώντας τον στο Σότσι στις 12 του Αυγούστου για να
συζητήσουν «για τον πόλεμο στη Γάζα και γενικότερα την κατάσταση στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία», ενώ σύμφωνα με το Κρεμλίνο οι «απόψεις της Ρωσίας και της Αιγύπτου για τα ζητήματα της Νέας Ανατολής συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό» (Ημερήσια Νέα Αιγύπτου, 12 Αυγούστου).
Εκεί
η Ρωσία δεσμεύεται για μια ακόμα φορά για πελώρια πώληση όπλων αξίας
πάνω από 3 δις κόντρα στο μερικό αμερικανικό εμπάργκο πώλησης όπλων στην
Αίγυπτο μετά το πραξικόπημα του Σίσι και για δημιουργία ρώσικης
βιομηχανικής ζώνης στην Αίγυπτο, ενώ-και εδώ είναι το σημαντικότερο- ο
Σίσι στηρίζει το εμπάργκο της Ρωσίας στα ευρωπαϊκά αγροτικά προϊόντα
υποσχόμενος ότι η Αίγυπτος θα καλύψει τα μισά από τα αγροτικά προϊόντα
που θα λείψουν από την ρώσικη αγορά (Russia Τoday, 14
Αυγούστου), και συνάπτει ειδική εμπορική σχέση με την Τελωνειακή Ένωση
Ρωσίας-Λευκορωσίας-Καζακστάν με την προοπτική να συμμετάσχει σε αυτήν
την Ένωση!
Από την συνάντηση των δύο φασιστών στο Σότσι
Στις
26 Αυγούστου υπογράφεται η κατάπαυση πυρός Ισραήλ-Χαμάς με την Αίγυπτο
να παίζει τον πιο ενεργητικό ρόλο σε αυτήν (δηλαδή στις συνεχιζόμενες
μετά την κατάπαυση πυρός συζητήσεις), ενώ ταυτόχρονα επίσημα μέσα στο
διπλωματικό παιχνίδι για την παγίωση και εγγύηση αυτής της κατάπαυσης
πυρός μπαίνει ολόκληρο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αλλά χωρίς μια
ομόφωνη απόφαση, δηλαδή χωρίς τη συμφωνία της Ρωσίας το Συμβούλιο
Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν αποφασίζει για τίποτα. Να λοιπόν πως γίνεται και
το πιο βασικό κλειδί της ειρήνευσης στο ισραηλο-παλαιστινιακό το κρατάει
και έμμεσα -μέσω Αιγύπτου- και άμεσα ο βιαστής της Ουκρανίας. Το καλό
με τις «καταπαύσεις πυρός», για τις οποίες τρελαίνεται η ρώσικη
διπλωματία, είναι μεγαλύτερο γι αυτήν από ότι ο πόλεμος που οδηγεί σε
αυτές τις καταπαύσεις. Γιατί αυτές οι «καταπαύσεις» δεν είναι λήξη των
εχθροπραξιών αλλά διαρκής εύφλεκτη αναστολή τους προκειμένου να αρχίζουν
ατέλειωτες συζητήσεις μεταξύ των άμεσα και έμμεσα εμπλεκομένων μερών.
Πρόκειται για διαρκώς επαπειλούμενους πολέμους, δηλαδή κάτι σαν μονίμως
συμπιεσμένα ελατήρια που η Ρωσία κρεμάει πάνω από τους δυτικούς
μονοπωλιστές που για ένα πράγμα τρέμουν πιο πολύ: Να μην τους χαλάσουν
οι δουλειές και να μην διαταραχθούν, ιδιαίτερα να μην διαταραχθούν οι
αγορές ενέργειας, δηλαδή η κατάσταση στον Κόλπο. Αυτό το έχουν αποδείξει
ιδιαίτερα οι 12 καταπαύσεις πυρός Ισραήλ-Χαμάς, που έχουν ένα κυρίως
αποτέλεσμα: να προετοιμάσουν μια ακόμα πιο αιματηρή σύρραξη, που θα
απομονώνει παραπέρα το Ισραήλ και τη Δύση στις παγκόσμιες μάζες, θα
ενισχύει την Χαμάς και θα φέρνει με πελώρια βήματα τη Ρωσία σαν ρυθμιστή
των μεσανατολικών εξελίξεων. Ειδικά μάλιστα ο τελευταίος πόλεμος και η
τελευταία αυτή κατάπαυση πυρός έδωσε στην κτηνώδη συμμορία της Χαμάς ένα
ασύλληπτο ως τώρα πολιτικό πλεονέκτημα: Της επέτρεψε να σύρει πίσω της
την Παλαιστινιακή Αρχή και να την έχει σαν «σοβαρή» διεθνή διπλωματική
ασπίδα και ταυτόχρονα σαν αποδιοπομπαίο τράγο για ό,τι δεν θα πηγαίνει
από δω και πέρα καλά στον προβοκαρισμένο από τη Χαμάς δυστυχισμένο λαό
της Γάζας.
Όσο λοιπόν θα κρατάει ο κύριος στρατιωτικός αντιπερισπασμός απέναντι στη Δύση με τον μπαμπούλα ISIS, η Ρωσία θα αλωνίζει στην Ουκρανία, εκβιάζοντας τους πάντες με το πάτημα της χαμασίτικης σκανδάλης. Ήδη στην Ουκρανία έχει κατασκευάσει μια «κατάπαυση πυρός» που είναι ακόμα πιο πολεμική, ακόμα πιο εύφλεκτη, και ακόμα πιο άδικη από την ισραηλο-χαμασίτικη. Εκεί οι ουκρανοί φιλορώσοι ψευτοπατριώτες του Κίεβου υπέγραψαν κατάπαυση πυρός με τον εισβολέα, τη Ρωσία, την οποία ονομάζουν κατάπαυση πυρός με τους ουκρανούς αποσχιστές οι οποίοι ισχυρίζονται λίγο μετά ότι η συμφωνία δεν τους δεσμεύει και ότι σύρθηκαν σε αυτήν από την Ρωσία!
Όσο λοιπόν θα κρατάει ο κύριος στρατιωτικός αντιπερισπασμός απέναντι στη Δύση με τον μπαμπούλα ISIS, η Ρωσία θα αλωνίζει στην Ουκρανία, εκβιάζοντας τους πάντες με το πάτημα της χαμασίτικης σκανδάλης. Ήδη στην Ουκρανία έχει κατασκευάσει μια «κατάπαυση πυρός» που είναι ακόμα πιο πολεμική, ακόμα πιο εύφλεκτη, και ακόμα πιο άδικη από την ισραηλο-χαμασίτικη. Εκεί οι ουκρανοί φιλορώσοι ψευτοπατριώτες του Κίεβου υπέγραψαν κατάπαυση πυρός με τον εισβολέα, τη Ρωσία, την οποία ονομάζουν κατάπαυση πυρός με τους ουκρανούς αποσχιστές οι οποίοι ισχυρίζονται λίγο μετά ότι η συμφωνία δεν τους δεσμεύει και ότι σύρθηκαν σε αυτήν από την Ρωσία!
Τρεις πόλεμοι για την αλλαγή συνόρων είναι ένας και ο αυτός πόλεμος
Οι
ευρωπαϊκοί λαοί θα ξυπνάνε όλο και με περισσότερους εφιάλτες και θα
ανακαλύπτουν ότι δεν έχουν απλά μπροστά τους μια επίφοβη νεοναζιστική
Ρωσία, αλλά ότι είναι χεροπόδαρα δεμένοι σε αυτήν από τους σιχαμερούς
ηγέτες τους, που όταν δεν είναι χοντρόπετσοι και τυφλοί υφεσιακοί
μονοπωλιστές, είναι καθαροί πράκτορες της ρώσικης υπερδύναμης. Μόνο
τέτοια καθάρματα θα δέχονταν να γίνονται τρεις πόλεμοι που έχουν κοινό
χαρακτηριστικό στόχο, τη μαζική βίαιη αλλαγή κρατικών συνόρων μετά τον
β΄ παγκόσμιο πόλεμο: βίαιη αλλαγή συνόρων στην Ουκρανία, βίαιη αλλαγή
συνόρων του Ιράκ και της Συρίας, γενοκτονική κατάργηση του κράτους του
Ισραήλ από τη Χαμάς (αλλά και μόνιμη κατοχή του παλαιστινιακού κράτους
από την προβοκατόρικη κυβέρνηση Νετανιάχου-Λίμπερμαν) και να μην
ταυτίζουν και να μην ενοποιούν αυτούς τους 3 πόλεμους. Τώρα πάνω σε αυτό
το σκηνικό φαίνεται πόση δουλειά εισοδισμού στις δυτικές καγκελαρίες,
αλλά και στον τρίτο κόσμο, και ιδιαίτερα στα «μαλακά» ευρωπαϊκά
γραφειοκρατικά όργανα, έχει κάνει εδώ και δεκαετίες η ΚαΓκεΜπε πατώντας
βέβαια πάντα πάνω σε πραγματικά και πλατειά πολιτικά και οικονομικά
ρεύματα. Αυτόν τον εισοδισμό οι δυτικοί φιλελεύθεροι τον λένε
συνωμοσιολογία, που από καθαρό οικονομισμό ποτέ τους δεν καταλαβαίνουν
πως το υπερσυγκεντρωμένο κρατικό φασιστικό μονοπώλιο είναι το μόνο που
μπορεί και το μόνο που είναι υποχρεωμένο να χρησιμοποιήσει καθαρά
πολεμικές μέθοδες για την περικύκλωση και εξόντωση των εχθρών του. Η
καλά, σε βάθος χρόνου και σε διεθνές επίπεδο οργανωμένη συνωμοσία,
δηλαδή η πραγματική συνωμοσία, είναι μια τέτοια πολεμική μέθοδος. Η
ιστορία του Γ΄ Ράιχ, που στα αμερικάνικα κρατικά αρχεία αναφέρεται σαν
χιτλερική συνωμοσία, έχει πολλά να μας διδάξει για αυτό.
Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΕTOIMAZOYNΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΑΝ ΕΧΘΡΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΑΘΟΡΥΒΑ ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΡΩΣΙΑΣ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ
ΕTOIMAZOYNΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΑΝ ΕΧΘΡΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΑΘΟΡΥΒΑ ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΡΩΣΙΑΣ
H πιο μεγάλη
τραγωδία για το λαό μας, μεγαλύτερη ακόμα και από το ότι
ξαφνικά καταστράφηκε η ζωή του, είναι ότι δεν ξέρει ποιος στ
αλήθεια είναι ο φταίχτης για να τον πολεμήσει. Κυβέρνηση και
αντιπολίτευση του δείχνουν σαν βασικό φταίχτη τους δανειστές
και ειδικα τη Γερμανία. Η διαφορά τους είναι μόνο στην
τακτική. Η κυβερνηση παριστάνει τον «ρεαλιστή» και, λέει
ότι πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις στη Γερμανία ωσότου δεν
θα την έχουμε ανάγκη, οπότε θα την υποχρεώσουμε να μειώσει
το χρέος . Η αντιπολίτευση παριστάνει την εθνική αντίσταση
και λέει ότι μπορούμε να πούμε τώρα όχι στη Γερμανία και να
την υποχρεώσουμε τώρα σε μεγάλο κούρεμα του χρέους .
Οι
δανειστές και η Γερμανία έχουν μεγάλη ευθύνη για τα βάσανα
της χώρας καθώς επιβάλλουν τους δικούς τους όρους οικονομικής
διακυβέρνησης κόντρα στις διαθέσεις του λαού. Όμως για την
πρωτοφανή καταστροφή που ζει η χώρα και που θα γινει ακόμα
μεγαλύτερη την βασική ευθύνη την έχουν οι ηγέτες της
κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης και η εγκληματική
πολιτική τους. Αυτή έχει ένα όνομα: ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ. Στόχος αυτής
της πολιτικής είναι να ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ Η ΧΩΡΑ ΑΥΤΑΝΔΡΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ
ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΥΠΟΥΛΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ,ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ (και
δευτερευόντως των κινέζων συμμάχων τους).
Αυτό το
σαμποτάζ το ξεκίνησαν οι Παπανδρέου και Φλωράκης πριν 30
χρόνια και το συνέχισαν οι Σημίτης, Καραμανλής, Γ.Παπανδρέου,
σε συνεργασία με τους αρχισαμποταριστές, επίσης
ρωσόδουλους, ηγέτες του ψευτοΚΚΕ και των ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ.
Αυτό
το σαμποτάζ έγινε και συνεχίζεται να γίνεται με
περιβαλλοντικά, αρχαιολογικά, γραφειοκρατικά και
φιλεργατικά προσχήματα.. Την ίδια ώρα οι σαμποταριστές
δυναμώνανε ένα τμήμα του κεφάλαιου, κρατικοδίαιτο και
δεμένο με τη ρώσικη πολιτική, που του προσφέρανε με
σκανδαλώδεις αναθέσεις τομείς κλειδιά της οικονομίας
(δρόμους, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ορυχεία κλπ).
Πρόκειται για τη ρωσόδουλη κρατικο-ολιγαρχία τύπου
Κόκκαλη (που τελικά πούλησε την Ιντρακόμ στη Ρωσία),
Μπόμπολα, Κοπελούζου, Μυτιληναίου, Γερμανού, Βγενόπουλου
και άλλων.
Είναι το
σαμποταζ που έφερε το πελώριο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών
και τελικά την υπερχρέωση, την τρόικα και τα μνημόνια. Για να
μην βλέπει ο λαός ποιος φταίει για την χρεωκοπία οι
σαμποταριστές πέρασαν αρχικά στο λαό τη «θεωρία» ότι
φταίνε οι διεφθαρμένοι πολιτικοί . Ανάμεσα στους πιο
διεφθαρμένους πολιτικούς είναι αυτοί της Κίνας, αλλά αυτή δεν
χρεωκόπησε γιατί και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί ζουν από το
παραγωγικό κεφάλαιο και δεν το καταστρέφουν συστηματικά.
Μετά, όταν ήρθαν τα μνημόνια περάσανε τη θέση ότι φταίνε οι
δανειστές. Έτσι στείλανε ένα κομμάτι του λαού στον
αντι-κοινοβουλευτικό φασισμό στο όνομα της πάταξης της
διαφθοράς ή το έκαναν να συμπαθεί τις φασιστικές Ρωσία και
Κίνα σαν αντίβαρα, τάχα, στην απείρως πιο δημοκρατική και με
ευνοϊκότερες συνθήκες διεξαγωγής της ταξικής πάλης
Ευρώπη.
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑΖΕΙ
Η
«θεωρία» που πλασάρει το μέτωπό των ρωσόφιλων
αντιευρωπαίων είναι ότι οι Γερμανοί χρεωκοπούν τη χώρα για
να την αγοράσουν τζάμπα. Αλλά αυτοί που αγοράζουν τζάμπα τα
βασικά οικονομικά νευρικά γάγγλια της χώρας είναι οι ρώσοι
και κινέζοι ολιγάρχες.
Είναι ο
ρώσος ολιγάρχης Νέσις που αγόρασε στην αρχή της κρίσης το
σχετικά μεγαλύτερο πακέτο της Τράπεζας Πειραιώς και από
τότε αυτή καταπίνει τα πάντα με σκοτεινές διαδικασίες .
Έτσι μπήκαν στο σακί της η ΑΤΕ, η Δωδώνη, η τραπεζα ΚΥΠΡΟΥ, η
Μιλλενιουμ κλπ . Μετά ο Ιβάν σαββίδης αγόρασε τον ΠΑΟΚ, την
ΣΕΚΑΠ, ξενοδοχεία και ακριβή τουριστική γη και άλλοι ρώσοι
ολιγάρχες αγοράσανε τον ΟΠΑΠ. Είναι τερατώδες πώς ομόφωνα
τα 6 κόμματα και οι ναζί βοηθάνε τη Ρωσία με τους
φορολογικούς νόμους να αποκτήσει φθηνά την πιο ακριβή γη στην
οποία ήδη εχει ξεχυθεί αγοράζοντας. Ο τελευταίος νόμος
προβλέπει τόσο ψηλή φορολογία για τα ψηλής αξίας οικόπεδα
ώστε να μην μπορούν να τα κρατάνε οι ιδιοκτήτες τους, και να τα
πουλάνε όσο-όσο στους βασικους αγοραστές γης σήμερα, που
είναι οι ρώσοι και κινέζοι αστοί. Μάλιστα για να διευκολύνουν
τους τελευταίους μειώνουν κατά 50% τους φόρους μεταβίβασης
αλλά αφήνουν ψηλούς τους φόρους γονικής παροχής (!). Ήδη
ψήφισαν ένα νόμο που θα δίνει άδεια μόνιμης παραμονής σε
όσους ανατολικούς αγοράζουν γη αξίας 250.000 Ευρώ και πάνω,
δηλαδή θα διευκολύνει τον εποικισμό της χώρας από τους
ανατολικούς αστούς κατακτητές. Τώρα η Ρωσία διεκδικεί τον
ΟΣΕ και το λιμάνι της Θεσσαλονικης για να αποκτήσει μιας
ιστορικής, στρατηγικής σημασίας χερσαία έξοδο στη
Μεσόγειο,
ΤΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ «ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ»
Είναι
λόγω του συστηματικού σαμποτάζ της παραγωγής ακόμα και
μέσα στην κρίση και με πρόσχημα την κρίση που μόνο η Ελλάδα από
όλες τις χώρες με «τρόικες» βρίσκεται σε τέτοια παραγωγική
ύφεση (ως 75% τα 3 τελευταία χρόνια πτώση σε πολλούς
βιομηχανικούς κλάδους), με τόσο ανοδική ανεργία, με πτώση
εξαγωγών (αν αφαιρεθούν τα πετρελαιοειδή), με τόσο
επίμονο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Κυβέρνηση και
αντιπολίτευση κρύβουν ότι Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ «ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ» στα λίγα χρόνια της κρίσης.
Εκατοντάδες δηλαδή βιομηχανίες έχουν κλείσει και από αυτές
που έχουν απομείνει το 86 % ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΕΣ και πάνε για
κλείσιμο (ΙCAP 2013), ενώ οι άλλες χώρες του Νότου της ΕΖ
βγαίνουν από την κρίση ακριβώς γιατί ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΤΙΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ
ΤΟΥΣ, ειδικά η Ιρλανδία και η Ισπανία.
Το
σαμποτάζ με πρόσχημα την κρίση γίνεται με τον ίδιο τρόπο με τον
οποίο μέσα σε έναν πόλεμο οι ποινικοί εγκληματίες βγαίνουν
στους δρόμους και εμφανίζονται σαν μαχητές. Ενα βασικό πράγμα
πχ που απαιτούν οι δανειστές είναι να μην παράγεται νέο
χρέος. Αυτό γίνεται με μειωση των εξόδων του δημοσίου και
αύξηση των εισπράξεων. Υπάρχουν χίλιοι τρόποι να γίνει αυτό.
Η τρόικα δεν νοιάζεται ποιος είναι ο τρόπος. Τη νοιάζει να
βγαίνουν τα ποσά . Το ποιος και πόσο θα πληρώσει το κανονίζουν οι
κυβερνήτες. Αυτοί λοιπόν κανονίζουν να βγουν οι φόροι από
συντριπτική, αυξανόμενη και με γιουρούσια φορολόγηση των
βιομηχανιών, αντί να αδειοδοτήσουν τις πάμπολες
μπλοκαρισμένες επενδύσεις ώστε να ανεβεί αμέσως ο όγκος
των συλλεγόμενων φόρων ή να πουλήσουν μεγάλη κρατική
περιουσία που σαπίζει αναξιοποίηστη, πχ Ελληνικό,
ολυμπιακά ακίνητα ή αντί να κυνηγήσουν τους συστηματικούς
φοροφυγάδες ολιγάρχες και επαγγελματίες. Αντίστροφα ενώ
για να μειώσουν τα έξοδα του δημοσίου υπήρχαν χίλιοι τρόποι
αυτοί διάλεξαν να καταργήσουν το ΙΓΜΕ, να μειώσουν τον
Οργανισμό Εξαγωγών, να τσακίσουν τη μέση τεχνική παιδεία,
απολύοντας τους καθηγητες της, να κλείσουν το ταμείο
οδοποιίας και να μισοπεθάνουν την ΕΑΣ που οι ίδιοι
σαμπόταραν επί δεκαετίες.
Την
ίδια ώρα φόρτωσαν στη ΔΕΗ τα απλήρωτα χαράτσια , τα
πανάκριβα φωτοβολταικά και τις άλλες ανανεώσιμες πηγές και
το σαμποτάρισμα του φτηνού λιγνίτη. Μετά αφήσανε τη ΔΕΗ να
μετακυλίσει αυτά τα κόστη στη βιομηχανική ενέργεια.
Ταυτόχρονα αυξήσαν την τιμή της μη ηλεκτρικής ενέργειας
βάζοντας φόρο στο πετρελαιο 30%. Το χειρότερο είναι ότι σε
συνεργασία με την Γκαζπρομ ανέβασαν την τιμή του αερίου 40%
πάνω από την υπόλοιπη Ευρώπη στη βάση μιας παράνομης και
σκανδαλώδους σύμβασης. Έτσι κλέψανε από την μισοπεθαμένη
ελληνική βιομηχανία εκατοντάδες ζωτικά εκατομμύρια
Ευρώ και τα δώσανε στην Γκάζπρομ. Πολλές ευρωπαιϊκές χώρες με
ανάλογες συμβάσεις πήγαν στη διαιτήσια και όχι μόνο μείωσαν
την τιμή του ρώσικου φυσικού αερίου αλλά πήραν αναδρομικά
από την Γκαζπρομ μερικά δις Ευρώ . Η Ελλάδα, σαν ΔΕΠΑ αρνείται
να πάει στη διαιτησία!
Να
γιατί μόνο η Ελλάδα δεν βγαίνει από την κρίση. Ο απατεώνας
Σαμαράς ισχυρίζεται το αντίθετο διατυμπανίζοντας τα περί
πρωτογενούς πλεονάσματος. Αυτό είναι τεχνητά
κατασκευασμένο για να κρύβει τη κρίση και να επιτρέπει στην
κυβέρνηση να ζητιανεύει νέα κουρέματα χρέους. Λέμε τεχνητό
αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα γιατί προκύπτει από φόρους που δεν
βγαίνουν από το πλεόνασμα της παραγωγής, αλλά από
παραγωγικό κεφάλαιο που καταστρέφεται. Δηλαδή πάγια και
κυκλοφοριακά κεφάλαια εργοστασίων εξαφανίζονται για να
γίνουν φόροι. Έτσι βγαίνει πχ το 2014 πλεόνασμα, αλλά το 2015
δεν θα μπορεί να ξαναβγεί.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Επειδή
κάποια στιγμή ο ελληνικός λαός θα καταλάβει ποιοι
πραγματικά τον καταστρέψανε και θα εξεγερθεί ενάντιά τους,
σύσσωμο το καθεστώς προστατεύει τη ναζιστική “Χρ. Αυγή” η
οποία καλεί το ρώσικο στρατό να εγκατασταθεί στην Ελλάδα.
Είναι φυσικό λοιπόν που το ρώσικο υπουργείο εξωτερικών την
υποστήριξε με δημοσίευμα του (http://voiceofrussia.com/2013_09_30/Greek-government-fears-a-military-coup-2038/)
ονομάζοντας τη «ριζοσπαστική» ενώ στάθηκε στο πλευρό των
εφέδρων που διαδήλωσαν υπέρ της! Η κυβέρνηση κάνει πως την
κυνηγάει για να καθησυχάσει την Ευρώπη, όμως το ρωσόδουλο
περακράτος σκότωσε με τους σοσιαλ-φασίστες του και 2 μέλη της για
να της προσφέρει θύματα-μάρτυρες και να την ανυψώσει σε
κανονικό πατριωτικό κόμμα.
Η
ΟΑΚΚΕ καλεί το λαό να σχηματίσει ένα πλατύ δημοκρατικό και
πατριωτικό μέτωπο ενάντια στο παραγωγικό σαμποτάζ, στην
εθνική λεηλασία, στα μέτρα πείνας και πάνω απ όλα ενάντια
στη σοσιαλφασιστική δικτατορία που έρχεται με τη βία
κυρίως των ναζί αλλά όχι μόνο.
Αθήνα 26/11/2013
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)