ΚΑΜΠΟΤΑΖ: ΤΟ ψευτοΚΚΕ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΑΜΠΟΤΑΡΕΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΕΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ

ΚΑΜΠΟΤΑΖ:

ΤΟ ψευτοΚΚΕ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΑΜΠΟΤΑΡΕΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΕΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ

Το καμποτάζ στην κρουαζιέρα, η απαγόρευση δηλαδή της μεταφοράς τουριστών από λιμάνι σε λιμάνι της χώρας με πλοία που φέρνουν σημαία κράτους που δεν ανήκει στην ΕΕ, είναι από τα τελευταία εμπόδια στην ελεύθερη διακίνηση προσώπων εμπορευμάτων και υπηρεσιών που διατηρεί ακόμα στην ΕΕ το φαιοκόκκινο ελληνικό καθεστώς.

“Διατήρηση του καμποτάζ γιατί αλλιώς θα χαθούν θέσεις εργασίας στην κρουαζιέρα” υποστηρίζει το ψευτοΚΚΕ, το ΠΑΜΕ και η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία, ενώ αντίθετα άρση του καμποτάζ κάνουν πως θέλουν τάχα η κυβέρνηση, ο Σαμαράς και το ΛΑΟΣ. Όπως ο Καραμανλής έτσι και ο Παπανδρέου υποστηρίζει την άρση του καμποτάζ στα λόγια και την τορπιλίζει στην πράξη. Στην πραγματικότητα δηλαδή ο ρωσόδουλος αυτός δημιουργεί με το νομοσχέδιο που ετοιμάζει περί της άρσης του καμποτάζ ένα ελληνικού τύπου καμποτάζ, το καμποτάζ του ψευτοΚΚΕ και της ΠΝΟ, που συγκρούεται απόλυτα με το θεμελιώδες ναυτικό δίκαιο της ΕΕ που έχει υπογράψει η χώρα και που υποτίθεται πως υπερισχύει του ελληνικού ναυτικού δικαίου.

Οι προϋποθέσεις που βάζει η κυβέρνηση στο νομοσχέδιό της για να εκτελούν «ελεύθερα» δρομολόγια στις ελληνικές θάλασσες από λιμάνι σε λιμάνι τα κρουαζιερόπλοια με σημαία εκτός των χωρών της ΕΕ, για τις οποίες δεν ισχύει σήμερα το καμποτάζ, είναι να υπογράφουν συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση, να προσλαμβάνουν έλληνες ναυτικούς, να πληρώνουν ένα ειδικό τέλος για το νέο οργανισμό των ναυτικών που δημιουργεί η κυβέρνηση, να παραμένουν υποχρεωτικά 72 ή 48 ώρες στη χώρα, να πιάνουν τρία ή δύο λιμάνια και να παραμένουν σε αυτά τουλάχιστον έξη ώρες. Αυτό που απασχολεί τον σαμποταριστή πράκτορα της Ρωσίας δεν είναι καθόλου τα έσοδα που φέρνει στη χώρα η άρση του καμποτάζ, όπως λέει, αλλά ένα και μόνο ζήτημα.

Αυτά τα μέτρα σημαίνουν τον έλεγχο από το ψευτοΚΚΕ όλων των πλοίων εμπορικών και κρουαζιερόπλοιων μόλις προσεγγίσουν στα λιμάνια της «επαναστατημένης» ενάντια στην ΕΕ Ελλάδας, είτε αυτά φέρουν σημαία ελληνική ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε σημαία κρατών εκτός ΕΕ. Αν αυτό το νομοσχέδιο περάσει το κάθε κρουαζιερόπλοιο για να πλέει στην Ελλάδα θα έχει σαν έναν από τους προσωπάρχες του το ψευτοΚΚΕ και την ΠΝΟ, ενώ κάθε πλοίο ακτοπλοϊκό, κρουαζιερόπλοιο ή εμπορικό θα αιχμαλωτίζεται στα λιμάνια από το ΠΑΜΕ με τη συνεργασία της κυβέρνησης αν ο έλεγχος δείχνει παραβιάσεις των υποχρεώσεών του σε ότι αφορά τη σύνθεση του προσωπικού, το χρόνο του παραμονής στην Ελλάδα κλπ. Έτσι η εικόνα στο εξωτερικό της «επαναστατημένης» Ελλάδας εμπλουτίζεται και συντηρείται με την επίσημη κρατική σοσιαλφασιστική βία που θα ασκείται στους ξένους τουρίστες και τα ξένα πλοία γενικά. Αυτήν την εικόνα χρησιμοποιεί ο διπρόσωπος πρωθυπουργός στους εκβιασμούς του προς την ΕΕ για να ισχυρίζεται ότι τάχα κάνει τα πάντα να ξεφύγει η χώρα από την κρίση αλλά πρέπει να λαμβάνουν όλοι υπ’ όψιν τους και αυτοί της ΕΕ τον «επαναστατημένο» ελληνικό λαό, το κίνημα δηλαδή του σοσιαλφασισμού που γίνεται το πρότυπο των άλλων πρακτόρων, των τροτσκιστών και των πολιτικά άσχετων λαϊκιστών σε όλη την ΕΕ. Ταυτόχρονα με τη βία στα ξένα κρουαζιερόπλοια το καθεστώς με επικεφαλής το ψευτοΚΚΕ και με την υποστήριξη του Παπανδρέου και του Χρυσοχοίδη, καταργεί κάθε έννοια αστικοδημοκρατικής νομιμότητας και απειλεί το λαό δείχνοντας ανοιχτά ότι η πραγματική εξουσία είναι το ψευτοΚΚΕ που εμποδίζει τα πλοία της ακτοπλοΐας να φύγουν την ώρα που αποδεικνύεται ότι αυτά δεν έχουν μέσα τους πολλές φορές ούτε ένα απεργό ναυτεργάτη.

Η αιχμαλωσία των εμπορικών πλοίων Ro-pax Ι και ΙΙ στην Κόρινθο, από το ψευτοΚΚΕ, με αίτημα την πρόσληψη ελλήνων ναυτικών καταδικάστηκε άμεσα από το πρωτοδικείο Κορίνθου αφού τα πλοία ήταν νόμιμα. Έχουν σημαία Μάλτας που ανήκει στην ΕΕ, απασχολούν προσωπικό Ρουμάνους, χώρα που ανήκει στην ΕΕ, και είναι ιταλοελληνικών συμφερόντων γεγονός που σημαίνει ότι ισχύει σ’ αυτά το ιταλικό εργατικό δίκαιο. Και όμως η υπουργός ναυτιλίας, η Λ.Κατσέλη, μεσολάβησε επανειλημμένα και παρά την απόφαση του πρωτοδικείου που δικαίωσε τους πλοιοκτήτες, απαίτησε «να τα βρουν» η εταιρεία και η ΠΝΟ. Η ιταλική εταιρεία σωστά δεν δέχεται καμία συζήτηση με τους πειρατές του ψευτοΚΚΕ και της ΠΝΟ και τελικά προσέφυγε στα δικαστήρια της ΕΕ εξαιτίας των πιέσεων της κυβέρνησης Παπανδρέου που τάχθηκε ανοιχτά, πολιτικά και διοικητικά, εναντίον της εταιρίας και υπέρ του ψευτοΚΚΕ παραβιάζοντας την ελληνική και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Το ότι τα πλοία κινούνται νόμιμα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο Παπανδρέου δεν βρήκε καμιά παρατυπία και παρανομία, όσο και αν έψαξε η υπουργός του. Καμιά παρατυπία δεν κατήγγειλε επίσης η Κατσέλη στο κρουαζιερόπλοιο Zenith, με αγγλική σημαία, που το αιχμαλώτισε το ψευτοΚΚΕ και η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία στον Πειραιά.

Το ψευτοΚΚΕ διασπαστής της παγκόσμιας εργατικής τάξης, ρατσιστής και οργανωτής των ταγμάτων εφόδου στα λιμάνια.

Για να δικαιολογούν στο λαό τις καταλήψεις και τις αιχμαλωσίες των πλοίων, το ψευτοΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, εμφανίζονται ως διεθνιστές προστάτες των κακοπληρωμένων προλετάριων που τα κινούν! Να τι γράφει ο Ριζοσπάστης στις 13/4/2010:

“Τα αγωνιστικά πυρά των ανέργων ναυτεργατών δέχτηκε χτες το κρουαζιερόπλοιο - πλωτό γκέτο «ΖΕΝΙΤΗ» (το οποίο δένει στην Ακτή Ξαβέρη στο λιμάνι του Πειραιά) και συνολικά η σκληρή αντιλαϊκή πολιτική των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιβάλλει την επέκταση της «μαύρης» ανασφάλιστης εργασίας σε όλες τις κατηγορίες πλοίων για την κερδοφορία των εφοπλιστών”. Και παρακάτω: “Το συγκεκριμένο κρουαζιερόπλοιο έχει πλήρωμα 613 ναυτεργάτες από 27 εθνικότητες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία χαμηλόμισθοι ανασφάλιστοι, που διακινούνται μέσω δουλεμπορικών γραφείων και κυκλωμάτων. Ανήκει στην πολυεθνική εταιρεία «Royal Carebbean». Από τις 29 Μάρτη που ξεκίνησε τα ταξίδια του έχει ως βασικό λιμάνι τον Πειραιά και επί της ουσίας αποτελεί τον «πιλότο» για την επιβολή της μαύρης εργασίας σε όλα τα πλοία αυτής της κατηγορίας με βάση τον εκτρωματικό κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο οποίος απελευθερώνει πλήρως την εφοπλιστική ασυδοσία».

Οι «διεθνιστές» του ψευτοΚΚΕ καταγγέλλουν τη μαύρη εργασία στα κρουαζιερόπλοια και τα καταγγέλλουν επίσης σαν πλωτά γκέτο, όχι για συμπαράσταση στα δήθεν «ταξικά αδέλφια τους» ναυτεργάτες του τρίτου κόσμου και για να πετύχουν αυτοί ίσο μεροκάματο για ίση εργασία, αλλά για να καταφέρουν να διορίσουν τους δικούς τους ανθρώπους στα πλοία, με τη βοήθεια του Παπανδρέου, να διορίσουν δηλαδή έλληνες «άρειους» εργαζόμενους σ’ αυτά τα δουλεμπορικά, με πολλαπλάσια ψηλούς μισθούς δίπλα στους τριτοκοσμικούς μισθούς για την ίδια δουλειά.

Στην αιχμαλωσία του Zenith, η ΠΝΟ και η Πανελλήνια Ένωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού ΠΕΜΕΝ, όπως και η ένωση των κατώτερων πληρωμάτων μηχανής ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και η ΠΕΣ/ΝΑΤ των συνταξιούχων, (οι τρείς τελευταίες είναι ιδιοκτησία του ΠΑΜΕ και του ψευτοΚΚΕ), αφού «καθάρισαν ταξικά» με την καταγγελία στα λόγια της μαύρης εργασίας στο πλοίο, ζητούσαν στη συνέχεια την πρόσληψη και ορισμένων ελλήνων ναυτεργατών στο Zenith και υπεράσπιζαν «το δικαίωμα τους στη δουλειά», με «συγκροτημένα δικαιώματα», με τη μαζική πρόσληψή τους «στο γκέτο» όπως το κατήγγειλαν. Αν αυτό που απαιτεί το ψευτοΚΚΕ συμβεί, τότε θα δουλεύουν δίπλα-δίπλα οι πραγματικά κακοπληρωμένοι ναυτεργάτες του τρίτου κόσμου με τους «ταξικά ανώτερους» εργάτες του προνομιούχου έθνους, που έχουν «συγκροτημένα δικαιώματα». Και αυτήν την αισχρή και ξεδιάντροπη ταξική διάσπαση που θα διαιωνίζει τη χειρότερη εκμετάλλευση για τους πιο κακοπληρωμένους εργάτες και την ταξική αλλοτρίωση για τους καλύτερα πληρωμένους, το ψευτοΚΚΕ την ονομάζει δικαίωμα στην εργασία! Να τι γράφουν στο κάλεσμά τους οι ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και ΠΕΣ/ΝΑΤ: «Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ 23 Ιούνη 2010…..Οι πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου, ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. – ΛΑΟΣ – ΣΥΡΙΖΑ, τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, επιτίθενται λυσσαλέα στους αγώνες των ναυτεργατών (ZENITH – ROPAX I & II) που διεκδικούν το δικαίωμα στη δουλειά με συγκροτημένα δικαιώματα, ενάντια στην άρση του Cabotage που προωθείται σ’ όλες τις κατηγορίες πλοίων, μετατρέποντας τα πλοία σε «γαλέρες» με «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας για την κερδοφορία των εφοπλιστών».

Το ίδιο αισχρό ρατσιστικό αίτημα των πιο ξεπεσμένων από την τάξη τους εργατών, διατυπώνεται από το σοσιαλφασισμό και για τα αιχμαλωτισμένα πλοία της Κορίνθου και το προωθούσε η Κατσέλη στην Adriatic Lines η οποία δεν δέχτηκε καμιά συζήτηση και διαπραγμάτευση με το ψευτοΚΚΕ και την ίδια. Οι διασπαστές της εργατικής τάξης, οι κρυφορατσιστές υποστηρικτές του άνισου μεροκάματου για την ίδια δουλειά ανάμεσα σε μετανάστες και έλληνες εργάτες στη στεριά δεν μπορεί να έχουν διαφορετική γραμμή στους ναυτεργάτες της ακτοπλοΐας. Γιατί είναι εχθροί της εργατικής τάξης, γιατί υπονομεύουν την ενότητα των συμφερόντων των εργατών απέναντι στα ενιαία ταξικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Δεν είναι τυχαίο ότι στην οικοδομή την περισσότερο συστηματική διάσπαση του μεροκάματου την έχουν επιβάλει από τις πρώτες εποχές της μαύρης μεταναστευτικής εργασίας τα μέλη και οι οπαδοί εργολάβοι του ψευτοΚΚΕ. Ακόμα και στις καταλήψεις του ΠΑΜΕ στο λιμάνι του Πειραιά, οι «απεργοί» του κινούνται συντεταγμένοι σε φάλαγγα για να υπογραμμίζουν την απόλυτη ανεξαρτησία τους από την εργατική τάξη, το λαό και τους εργαζόμενους της χώρας. Ο ρωσόδουλος «προστάτης» του πολίτη Χρυσοχοΐδης και όλες οι κρατικές υπηρεσίες εγκαταλείπουν με εντολή του Παπανδρέου πρόθυμα το λιμάνι του Πειραιά και τα πλοία στο ΠΑΜΕ για να παίζει εκείνο το ρόλο του λιμεναρχείου και να αποφασίζει πότε θα ελευθερωθεί το λιμάνι και πότε θα αναχωρήσουν τα πλοία. Η Κατσέλη μάλιστα γυρίζοντας από την Κίνα όπου υπέγραφε τις αποικιοκρατικές συμφωνίες δήλωσε ότι δεν γνωρίζει τι έγινε στο λιμάνι του Πειραιά γιατί έλειπε σε ταξίδι! Αυτά έγιναν στην κατάληψη του λιμανιού από το ΠΑΜΕ στις 23/6. Μετά από αυτό είχαμε μια μίνι εξέγερση των ταξιδιωτών και πριν από αυτούς των ναυτιλιακών, εμποροβιοτεχνικών και τουριστικών δυνάμεων της ντόπιας αστικής τάξης, ειδικά αυτής του Πειραιά και των νησιών, που κατάλαβαν ότι η φαινομενικά περιθωριακή δύναμη που λέγεται ψευτοΚΚΕ είναι μέρος της βαθιάς κρατικής εξουσίας αφού το λιμενικό και το υπουργείο ναυτιλίας στήριζαν τους καταληψίες τραμπούκους του ΠΑΜΕ και τους προστάτευαν από την οργή των ταξιδιωτών και τις αποφάσεις των δικαστών. Ήδη υπήρχε η αντίθεση στον αποκλεισμό του λιμανιού, από κάποια ισχυρά ΜΜΕ βασικά από το ΣΚΑΙ του εφοπλιστή Αλαφούζου και μετά από το ΜΕΓΚΑ και όλοι μαζί ζήτησαν από το Χρυσοχοΐδη μετά τις 23/6 να εφαρμόσει τις δικαστικές αποφάσεις και να διώξει τους καταληψίες του ΠΑΜΕ από τους καταπέλτες των πλοίων. Αυτός υποσχέθηκε ότι θα το έκανε στις 29 του Ιούνη αλλά και τότε φρόντισε να αφήσει μια πόρτα ανοιχτή από την οποία μπήκε το ΠΑΜΕ της Αθήνας και κατέλαβε τους καταπέλτες. Κάποια πλοία πάντως πρόλαβαν και φύγανε αποδεικνύοντας έτσι ότι τα πληρώματα δεν συμμετέχουν στις απεργίες-κατοχές του ψευτοΚΚΕ.

Η μη άρση του καμποτάζ σαν στρατηγική του σοσιαλφασισμού αλλά και σαν τακτικό πρόσχημα

Η άρση του καμποτάζ είναι στρατηγικό ζήτημα για τους έλληνες ρωσόδουλους και κινεζόδουλους αφού τα κρουαζιερόπλοια είναι σήμερα κυρίως δυτικά πλοία. Μόνο αυτή τη στιγμή το βασικό για το ψευτοΚΚΕ, τον Παπανδρέου και τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα είναι το να χρησιμοποιήσουν τον αποκλεισμό του Πειραιά σαν μέσο για την σκηνοθεσία του «αγώνα» ενάντια στην ψήφιση του ασφαλιστικού και των εργασιακών. Τους είναι απαραίτητο να εμφανιστεί στην ΕΕ η εικόνα ότι βγαίνει ο «επαναστατικός λαός» από τα «κάτω» και καταλαμβάνει πλοία και λιμάνια, για να είναι διατεθειμένη η ΕΕ να διαπραγματευτεί μια αλλαγή του μνημόνιου και μέσω αυτής να αποδεχτεί τελικά και μια αναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους πράγμα που όπως εξηγούμε στο κεντρικό μας άρθρο θα εξυπηρετήσει τα διεθνή σχέδια του ρωσοκινεζικού άξονα. Αυτό το βρώμικο παιχνίδι το οργανώνει ο Παπανδρέου μέσα στο ΠΑΣΟΚ που ενώ ψήφισε το μνημόνιο τώρα οργανώνει από ότι φαίνεται τη μάλλον οριακή καταψήφιση κάποιων από τα σημεία του μνημονίου. Η τελευταία νέκρωση του λιμανιού του Πειραιά από την ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ έγινε στο όνομα της καταψήφισης του ασφαλιστικού και όχι υπέρ της διατήρησης του καμποτάζ. Στην απεργία της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ στις 29 αυτού του μήνα τα γνωστά ναυτεργατικά σωματεία-ιδιοκτησία του ψευτοΚΚΕ επικεντρώνουν επίσης στο ασφαλιστικό και στα εργασιακά και απλά αναφέρονται στο καμποτάζ. Η ΠΝΟ, στην οποία το ψευτοΚΚΕ μειοψηφεί, είναι μάλλον η μοναδική ομοσπονδία που δεν συμμετείχε στην απεργία της 29ης Ιουνίου. Και αυτό γιατί ο Παπανδρέου θέλει να καθησυχάσει τους εφοπλιστές που αντιδρούν στην εξουσία του ΠΑΜΕ στα λιμάνια ότι δεν είναι εναντίον τους. Το ΠΑΜΕ στα λιμάνια είναι όμως ο αληθινός στρατός βίας του αληθινού Παπανδρέου και του αληθινού Χρυσοχοΐδη.

Από στρατηγική άποψη η μη άρση του καμποτάζ είναι βασική προτεραιότητα του σοσιαλφασισμού. Αυτός με τους πρωθυπουργούς του Σημίτη, Καραμανλή και Παπανδρέου συνεχίζουν να κρατούν το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο για την κρουαζιέρα που κανονίζει επίτηδες συνθέσεις πληρωμάτων με υπεράριθμους εργαζόμενους, δηλαδή με εργαζόμενους που περισσεύουν σήμερα στα πλοία εξαιτίας της τεχνολογικής εξέλιξης των πλοίων και που επιβαρύνουν το κάθε κρουαζιερόπλοιο που κινείται στις ελληνικές θάλασσες τόσο ώστε να μην είναι ανταγωνιστικό. Να τι αναφέρει στο ίδιο κείμενο ο Ριζοσπάστης: «Οι ναυτεργάτες συγκεντρώθηκαν το πρωί μπροστά στην πύλη της Ακτής Ξαβέρη, με πρωτοβουλία των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και ...απαίτησαν το κρουαζιερόπλοιο να ασφαλιστεί στο ΝΑΤ, να ισχύσει η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η σύνθεση του πληρώματός του να καθοριστεί με βάση το ΠΔ 177/74, που αφορά την οργανική σύνθεση των επιβατηγών πλοίων και να ναυτολογηθούν Έλληνες άνεργοι ναυτεργάτες, δηλαδή ναυτεργάτες με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα».

Όταν το ψευτοΚΚΕ, οι ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ καταγγέλλουν το νόμο της ΕΕ για τη σύνθεση των πληρωμάτων ότι υποστηρίζει τάχα τη μαύρη εργασία, και υποστηρίζουν τον υπάρχοντα ελληνικό νόμο, στην ουσία υποστηρίζουν το σαμποτάρισμα της ελληνικής κρουαζιέρας, των επενδύσεων των πλοιοκτητών και των επενδύσεων στα λιμάνια καθώς και τις χαμένες χιλιάδες στην πραγματικότητα θέσεις υψηλά αμειβόμενης εργασίας στα ελληνικά κρουαζιερόπλοια από την πολιτική των δοσιλόγων.

Από το Κέρδος, 27/6/2010 διαβάζουμε ότι: «Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 10 -12 κρουαζιερόπλοια με ελληνική σημαία, τα περισσότερα από αυτά εκτελούν μονοήμερες κρουαζιέρες και μόνο η Louis Hellenic Cruise διαθέτει επτά κρουαζιερόπλοια με ελληνική σημαία που κάνει κυκλικές κρουαζιέρες σε ελληνικά νησιά. Ο πρόεδρος της εταιρείας κ. Κ. Λοΐζου υποστηρίζει ότι παρά γεγονός ότι «το πλοίο με ελληνική σημαία έχει ένα κόστος επιπλέον από τις ξένες σημαίες γύρω στο ένα εκατομμύριο ευρώ, ωστόσο αυτό που προέχει είναι να υπάρχουν πλοία με ελληνική σημαία στο Αιγαίο». Ο Λοΐζου όμως έχει δεμένα τα συμφέροντά του με το σοσιαλφασιστικό καθεστώς της Κύπρου από την εποχή ακόμα που ζούσε ο Παπαδόπουλος αλλά και με την τοπική ρωσόφιλη εκκλησία. Έτσι μπορεί, όπως και ο Βγενόπουλος, να εμφανίζεται ως εθνικό κεφάλαιο, που πληρώνει παραπάνω για τη «μητέρα πατρίδα» και τον έλληνα ναυτικό 1,5 εκατ ευρώ (και όχι ένα), για τη λειτουργία των πλοίων του υπό ελληνική σημαία. Αυτό όμως δεν είναι καπιταλιστικός ανταγωνισμός αλλά κεφάλαιο έξω από τον ανταγωνισμό, είναι παρόμοιο κεφάλαιο με αυτά των Βγενόπουλου, Κόκκαλη, Μπόμπολα και Μυτιληναίου, γι’ αυτό και ο Λοΐζου δεν έχει κανένα πρόβλημα από το ψευτοΚΚΕ, την ΠΝΟ και τον Παπανδρέου.

Ίσο μεροκάματο για ίση δουλειά είναι η βάση της ταξικής ενότητας των εργατών ή τι θα έκαναν τα πραγματικά ταξικά συνδικάτα με τα κρουαζιερόπλοια

Οι νόμοι φυσικά της ΕΕ δεν επιβάλλουν την μαύρη εργασία και τον αφανισμό των μισθών στα κρουαζιερόπλοια. Αυτή την επιβάλλουν στα πλοία οι εταιρείες και το διεθνές εφοπλιστικό κεφάλαιο εφόσον δεν υπάρχει ένα ισχυρό ναυτεργατικό κίνημα σε μια σειρά βασικές παράκτιες χώρες στις κρουαζιέρες της βόρειας Μεσογείου. Το πρόβλημα της μαύρης εργασίας και των τριτοκοσμικών μισθών, ειδικά στα κρουαζιερόπλοια των χωρών εκτός της ΕΕ είναι πραγματικό, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τους μισθούς του «ξενοδοχειακού» προσωπικού τους (καμαρώτοι, καθαρίστριες κλπ). Κάτω από την ίσαλο γραμμή ζει το προσωπικό από τον τρίτο κόσμο με 12ωρη και 14ωρη εργασία, ανασφάλιστο και με μισθούς τριτοκοσμικούς. Γι αυτό στα κρουαζιερόπλοια αντιστοιχούν κατά μέσο όρο δύο επιβάτες σε κάθε εργαζόμενο ενώ ταυτόχρονα τα έξοδα του επιβάτη είναι μικρά! Ταυτόχρονα η καταπίεση των εργατών του τρίτου κόσμου από το ανώτερο προσωπικό υποστηρίζεται από την εργοδοσία για να μην υπάρχει περίπτωση ενότητας των εργατών του πλοίου. Στο κομμάτι του πλοίου που χρησιμοποιούν οι επιβάτες περισσεύει η χλιδή και ο πλούτος και τελικά προσφέρεται από τις εταιρείες ένα φτηνό προϊόν στην εργατική αριστοκρατία και στα μεσαία στρώματα της Δύσης, μια υπερπολυτελής ζωή για λίγες ημέρες.

Τη γραμμή της διάσπασης της εργατικής τάξης που θέλει να εφαρμόζει στα κρουαζιερόπλοια το ψευτοΚΚΕ την υποστηρίζει και στα ελληνικά χερσαία ξενοδοχεία αλλά και συνολικά στην εσωτερική αγορά. Γιατί η ενότητα των εργαζομένων σε ένα χώρο δουλειάς, όπως δεν κουραζόμαστε να το επαναλαμβάνουμε, χτίζεται πάνω στο ίδιο μεροκάματο για την ίδια δουλειά ανεξάρτητα από εθνικότητα. Και αυτό το σύνθημα είναι εχθρικό και για το ΠΑΜΕ και για το ψευτοΚΚΕ που συσπειρώνουν πάντα το πιο καθυστερημένο πολιτικά κομμάτι των εργαζομένων με υποσχέσεις για δουλειά και ειδικά προνόμια που θα τους δώσει το καθεστώς καθώς και με τα καλέσματα για εφόδους στα κρατικά ταμεία. Οι κυβερνήσεις των ρωσόδουλων πρωθυπουργών τροφοδοτούν τις προσδοκίες αυτού του κομματιού της εργατικής τάξης και των εργαζομένων που συσπειρώνει το ψευτοΚΚΕ, και το προστατεύουν, όπως σαν παράδειγμα οι προσπάθειες της Κατσέλη να διορίσει στα πλοία της Κορίνθου αυτούς που βρίσκονταν στον καταπέλτη, όπως ακριβώς κάθε κυβέρνηση υποστηρίζει το παράνομο συνδικαλιστικό καθεστώς στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη για να είναι ο κνίτης αφεντικό και να βάζει στη δουλειά τους δικούς του. Όπως ακριβώς το καθεστώς προστατεύει το καθεστωτικό ανατολικού τύπου κεφάλαιο εξασφαλίζοντας τα κέρδη του έξω από τον ανταγωνισμό με τις αναθέσεις έργων και τις δωρεάν παροχές κεφαλαίων με απάτες, έτσι υπόσχεται και στους εργαζόμενους, ότι θα τους προστατεύσει από τον ανταγωνισμό των συναδέλφων τους εργατών και θα τους εξασφαλίσει μόνιμη δουλειά και με μεγάλες αποδοχές με την προστασία του ψευτοΚΚΕ, του ΣΥΝ και των διακομματικών σοσιαλφασιστικών συνδικαλιστικών οργανώσεων. Αυτή η ενότητα δεν είναι ταξική ενότητα, όπως εξαπατά τα χαμηλόβαθμα μέλη του και τους οπαδούς του το ψευτοΚΚΕ, αλλά ενότητα συμμοριών και ταγμάτων εφόδου ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και ενάντια στην απελευθέρωση της κοινωνίας από το κεφάλαιο.

Το άνοιγμα των συνόρων χερσαίων και θαλάσσιων είναι αναπόφευκτο στην περίπτωση της τουριστικής κρουαζιέρας που είναι φυσικό να γίνεται διαδοχικά μέσα σε ένα ταξίδι σε πολλές παράκτιες χώρες μιας κλειστής θαλάσσιας λεκάνης όπως είναι η Μεσόγειος και ακόμα περισσότερο το Αιγαίο. Γι’ αυτό δεν είναι η διατήρηση του καμποτάζ η λύση αφού αυτή σημαίνει στεγανοποίηση των χωρών και των συγκοινωνιών αλλά το να εξασφαλιστεί η ταξική ενότητα των εργαζομένων στα πλοία που κινούνται σε μια θαλάσσια περιοχή που ενώνει περισσότερα από ένα κράτη. Αν η ΠΝΟ ήταν ταξική συνδικαλιστική οργάνωση θα είχε εδώ και χρόνια λύσει σε μεγάλο βαθμό με παρατεταμένους αγώνες και σε συνεννόηση με τα αντίστοιχα συνδικάτα των μεσογειακών ευρωπαϊκών χωρών το ζήτημα της μαύρης εργασίας και του άνισου μεροκάματου για ίση δουλειά, τουλάχιστον στα κρουαζιερόπλοια, πράγμα που είναι σχετικά πιο εύκολο να ελεγχθεί από ότι στα ποντοπόρα εμπορικά πλοία. Ο χρόνος υπήρχε από το 1992 που δημιουργήθηκε η αντίστοιχη νομοθεσία από την ΕΕ. Όμως από τότε η ΠΝΟ και ο σοσιαλφασισμός παίρνουν την πιο αντιδραστική αντιμαρξιστική θέση για τη διατήρηση του καμποτάζ και ενάντια στην νομοτέλεια της εξάπλωσης της ανθρώπινης επικοινωνίας που δρα με την ισχύ φυσικού νόμου. Η αγορά της κρουαζιέρας στη Μεσόγειο είναι σε τελική ανάλυση ενιαία, γι’ αυτό και ενιαία θα είναι τελικά και η αγορά της εργασίας. Το κάθε πλοίο με την άρση του καμποτάζ μπορεί να φέρει πλήρωμα από οποιαδήποτε χώρα γι’ αυτό και οι ναυτικές ομοσπονδίες των μεσογειακών χωρών αλλά και των άλλων χωρών της ΕΕ ενωμένες θα έπρεπε να έχουν βάλει εδώ και χρόνια, και μπορούν να το κάνουν από σήμερα, ως αδιαπραγμάτευτο όρο τον έλεγχο της μαύρης εργασίας και των ίσων μισθών για ίση εργασία. Τον έλεγχο αυτό μπορούν να απαιτήσουν από τα παράκτια κράτη να τον ασκούν με τη δύναμη της ταξικής τους διεθνικής τους οργάνωσης αλλά και της οργάνωσης τους σε κάθε μια ξεχωριστά από τις παράκτιες χώρες μιας κρουαζιέρας. Τέτοια συνδικαλιστικά όργανα μπορούν να απαιτήσουν από τα κράτη και την ΕΕ να επιβάλλουν τη νομιμότητα και να τηρήσουν τις υπογραφές τους στις ναυτικές συμφωνίες της ΕΕ. Στα δουλεμπορικά πλοία να κηρύσσεται εμπάργκο, όχι αυτό του άσχετου με τη ναυτική εργασία κνίτη, αλλά των ίδιων των ναυτεργατών που θα έχουν εξασφαλίσει την πιο πλατιά συμπαράσταση των εργαζομένων και των δημοκρατών, ντόπιων και ευρωπαίων για τα δίκαια αιτήματά τους, και ειδικά αυτών στον τουρισμό και στα ξενοδοχεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ στα ξενοδοχεία και στα νοικιαζόμενα δωμάτια όλης της χώρας ανθίζει σήμερα το χειρότερο δουλεμπόριο του προσωπικού αυτό το δουλεμπόριο ποτέ δεν εμποδίζει το ψευτοΚΚΕ που ελέγχει, όσο ελέγχει και με τη βία, το κλαδικό σωματείο σφραγίδα των ξενοδοχο-υπαλλήλων. Το ψευτοΚΚΕ θέλει το δουλεμπόριο στα στεριανά ξενοδοχεία αλλά καμώνεται πως δεν το θέλει στα πλωτά, που είναι τα κρουζιερόπλοια, επειδή αυτά ανήκουν σε ένα κεφάλαιο με προπέλα που το ελληνικό σοσιαλφασιστικό καθεστώς δεν μπορεί με κανέναν άλλο τρόπο να τα υποτάξει και γι αυτό τα διώχνει.

Μόνο με δικιά του ενιαία οργάνωση και ενιαία αιτήματα το στρατόπεδο της εργασίας- ναυτεργάτες και ξενοδοχοϋπάλληλοι- θα μπορεί να αντιμετωπίσει τα ενιαία ταξικά συμφέροντα της εργοδοσίας στον τουρισμό. Με αυτό τον τρόπο και οι τιμές των διακοπών στα ξενοδοχεία, τα χερσαία ή τα πλωτά, θα έρθουν στα φυσιολογικά τους ύψη, δηλαδή θα είναι υψηλότερες από τις σημερινές γιατί οι σημερινές όλο και περισσότερο διαμορφώνονται από το δουλεμπόριο (στα χερσαία ξενοδοχεία σαν προσφορά του κράτους στους ξενοδόχους σε αντιρρόπηση του παραγωγικού σαμποτάζ που αυτό διεξάγει ενάντια στις επιχειρήσεις τους σε όλα τα άλλα επίπεδα) . Σε ότι αφορά την κρουαζιέρα ειδικά συμπαραστάτης στον αγώνα των ναυτεργατών θα είναι και ο ίδιος ο πελάτης της κρουαζιέρας όταν μάθει από αυτούς –και μπορεί να μάθει με ενημέρωση σε κάθε λιμάνι από τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία- ότι οι πολυτελείς και φτηνές διακοπές του στηρίζονται στην κακοπληρωμένη εργασία ανθρώπων που ζουν κάτω από την ίσαλο γραμμή του πλοίου. Συμπαραστάτης θα είναι λοιπόν κάθε πολιτισμένος ταξιδιώτης που θα ενημερωθεί ότι η ξεκούραση και η διασκέδαση των διακοπών του σε ορισμένα πλοία και τουριστικούς προορισμούς στηρίζεται στην απάνθρωπη εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού που τον εξυπηρετεί. Όταν μάθει ότι οι υπηρέτες του πληρώνονται ακόμα και 50 ευρώ το μήνα, γιατί τους κρατούν τάχα ενοίκιο και τροφή, όταν μάθει ότι κάθε ανθρώπινο δικαίωμα στο πλωτό και στο χερσαίο ξενοδοχείο καταπατείται από την πλοιοκτήτρια εταιρεία και την ξενοδοχειακή επιχείρηση. Όταν μάθει ότι την αποκτήνωση των κατώτερων πληρωμάτων την καλλιεργεί με μέθοδο η εργοδοσία για να μην μπορεί το πιο ψηλά αμοιβόμενο και σχετικά ειδικευμένο ναυτεργατικό προσωπικό να προσχωρήσει στην πρόοδο και στο επαναστατικό συνδικαλιστικό κίνημα αφού έχει δοκιμάσει ένα κομμάτι από τη σάρκα των συναδέλφων του. Αλλά και να μην μάθει τίποτα από όλα αυτά ο ταξιδιώτης τουρίστας.

Μια καλά οργανωμένη και παρατεταμένη συνδικαλιστική δουλειά των συνδικάτων των παράκτιων χωρών θα ενώσει και θα ενθαρρύνει τελικά το πολυπληθέστερο κατώτερο προσωπικό των κρουαζιερόπλοιων να απαιτήσουν τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα. Άρα το μυστικό της ανύψωσης των μισθών στην κρουαζιέρα στη βόρεια Μεσόγειο δεν βρίσκεται στην κατάργηση των πλοίων, όπως θέλουν οι σαμποταριστές στην υπηρεσία της Μόσχας και του Πεκίνου, αλλά στην αλλαγή της ξεπουληματικής, διασπαστικής φύσης των συνδικάτων των παράκτιων χωρών και εν προκειμένω της Ελλάδας που συμβαίνει να έχει τα ωραιότερα νησιά της Ευρώπης και τους χειρότερους συνδικαλιστές. Η αντίφαση μπορεί να λυθεί με το να καταργηθούν από τον ελληνικό λαό αυτοί οι συνδικαλιστές.

http://www.oakke.gr/na457/cabotaz457.htm