38 χρόνια από τη δολοφονία του ήρωα Νίκου Ζαχαριάδη γενικού γραμματέα του ΚΚΕ

38 χρόνια από τη δολοφονία του ήρωα Νίκου Ζαχαριάδη γενικού γραμματέα του ΚΚΕ

Να αρνηθούμε τους δολοφόνους του για να χτίσουμε το νέο κομμουνιστικό κόμμα στα χνάρια του παλιού

Την 1^η Αυγούστου κλείνουν 38 χρόνια από την δολοφονία του γραμματέα του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδη από το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό και τους λακέδες του, τους πολιτικούς πρόγονους του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ.

Η δολοφονία του ήρωα της ελληνικής προλεταριακής επανάστασης ήταν μια κίνηση υποχρεωτική για το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό και για τα σχέδια της ηγεμονίας του στην Ελλάδα. Αν με την επικείμενη πτώση της κλονιζόμενης τότε χούντας ο Ζαχαριάδης κατέβαινε στην Ελλάδα, θα έδινε ένα τεράστιο χτύπημα από το οποίο δεν θα συνερχόταν ποτέ το κάλπικο ΚΚΕ, το βασικό πολιτικό πρακτορείο της Ρωσίας στη Ελλάδα. Ποιος θα ακολουθούσε το μικρό τότε κόμμα του Φλωράκη, του Τσολάκη, του Καλούδη και Σία όταν θα υπήρχε ζωντανός ο θρύλος, ο Ζαχαριάδης, με την τεράστια ακτινοβολία, το κύρος, τη βαθύτατη μαρξιστική του καταρτιση και το κοφτερό πολιτικό μυαλό του. Ποιος θα τολμούσε να σταθεί απέναντί του και να απαντήσει στα ερωτήματα που θα έβαζαν οι μάζες της κομμουνιστικής και δημοκρατικής αριστεράς. Ποιος, το κυριότερο εκτός από αυτόν θα μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια τη μεγάλη μάζα των μαχητών του ΔΣΕ που θα κατέβαιναν μαζί του. Όλα τότε θα ήταν διαφορετικά. Τα στρατηγικά σχέδια του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού για την Ελλάδα θα είχαν κυριολεκτικά τιναχτεί στον αέρα.

Ο Ζαχαριάδης αρχικά εμποδίστηκε με φασιστική βία να συμμετέχει στην πολιτική ζωή του κόμματός του του ΚΚΕ και στη συνέχεια το ίδιο το κόμμα του διαλύθηκε με φασιστικές διώξεις των συνεπέστερων επαναστατικών στοιχείων του, που ήταν πρόσφυγες στην ΕΣΣΔ μαχητές του ΔΣΕ. Αυτά έγιναν με τις πιο ύπουλες, πρωτοφανείς, παράνομες και πραξικοπηματικές διαδικασίες που μόνο έμπειροι προδότες διεθνούς επιπέδου μπορούσαν να οργανώσουν. Τέτοιοι ήταν οι σφετεριστές της ηγεσίας του λενινιστικού και σταλινικού ως τότε ΚΚΣΕ, οι προδότες του ρώσικου και του παγκόσμιου προλεταριάτου Σουσλόφ και Χρουστσόφ. Στη συνέχεια αυτοί χρησιμοποίησαν κάποια σιχαμερά τσιράκια τους μέσα στο ως τότε επαναστατικό ζαχαριαδικό ΚΚΕ τους Κολιγιάννη, Παρτσαλίδη κλπ για να φτιάξουν ένα άλλο ΚΚΕ, ένα ομοίωμα του πραγματικού ΚΚΕ και έτσι να εξαπατήσουν τους έλληνες κομμουνιστές. Αργότερα ηγέτες αυτού του ψεύτικου ΚΚΕ έγιναν άλλοι προδότες και τσιράκια των σοβιετικών ψευτοκομμουνιστών όπως ο Φλωράκης και μετά από αυτόν η Παπαρήγα. Ο Ν. Ζαχαριάδης έγινε αιχμάλωτος στη Ρωσία των σοβιετικών και στάλθηκε σε εξορία στην πόλη Μποροβίτσι από το 1956 ως το 1962. Εκεί είχε κάποιο δικαίωμα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο και το αξιοποίησε για να ζητήσει και από τη ρώσικη και την ελληνική κυβέρνηση να γυρίσει στην Ελλάδα και να δικαστεί. Η κυβέρνηση Καραμανλή και οι έλληνες ψευτοκομμουνιστές το αρνήθηκαν. Το δε ΚΚΣΕ θύμωσε και φοβήθηκε τόσο πολύ ώστε έστειλε τον Ν. Ζαχαριάδη σε μια απάνθρωπη εξορία στους πάγους της Σιβηρίας, στο Σουργκούτ και τον κράτησαν εκεί σε απομόνωση και φρουρούμενο διαρκώς από τις δυνάμεις ασφαλείας με προβολείς έξω από την κάμαρά του ώστε ποτέ να μην αποδράσει και σε κανέναν έμπειστο σύντροφό του ή δημοσιογράφο να μη μιλήσει. Εκεί τον κράτησαν επί 11 ολόκληρα χρόνια ώσπου τον κρέμασαν στα 1973 στο δωμάτιο του 3 μιση μήνες πριν το Πολυτεχνείο. Αρχικά οι αρχές είπαν επίσημα ότι πέθανε από καρδιά. Μετά από 17 χρόνια μίλησαν κάποιοι ρώσοι μάρτυρες που είπαν για την κρεμάλα και μετά άλλαξε η επίσημη εκδοχή και έγινε ότι ο Ζαχαριάδης κρεμάστηκε μόνος του. Δηλαδή λένε ότι ένας τέτοιος ήρωας αφού άντεξε στο μαρτύριο της μοναξιάς επί 11 χρόνια κατά σύμπτωση αυτοκτόνησε λίγο μετά την εξέγερση της Νομικής κατά της Χούντας και 3 μιση μήνες πριν από το Πολυτεχνείο. Αυτό λέει και τώρα το ψευτοΚΚΕ που τώρα παριστάνει ότι τιμά και αποκαθιστά το Ζαχαριάδη. Οι ψεύτικοι αυτοί φίλοι η καλύτερα οι ηθικοί συναυτουργοί της δολοφονίας πάνε τώρα στα μνημόσυνα του Ζαχαριάδη. Όμως τους προδίνει το ότι «ξέχασαν» να πάνε στην κηδεία του το 1973 και ποτέ ως τώρα ούτε τώρα δεν ζητάνε από τη ρώσικη κυβέρνηση να ανοίξουν τα αρχεία του ΚΚΣΕ και της Καγκεμπε και να φέρουν στο φως τι λένε γι αυτήν την εξορία, την φυλάκιστη την απομόνωση, το θάνατο του αρχηγού ενός ελληνικού πολιτικού κόμματος του πιο ένδοξου και ηρωικού από κάθε άλλο στη χώρα τους. Αυτό το απαιτούμε εμείς οι έλληνες κομμουνιστές και δεν θα αργήσει πολύ η στιγμή που θα το απαιτεί όλη η Ελλάδα.

Γιατί δεν πρόκειται μόνο για το θάνατο του Ζαχαριάδη. Είναι η εξόντωση του πιο φωτεινού κόμματος αυτής της χώρας και ακόμα περισσότερο είναι η περίπτωση όπου αυτοί που σκότωσαν αυτό το κόμμα ντύθηκαν τη φορεσιά του σκοτωμένου που αντί για φως σκορπάει το απόλυτο σκοτάδι και μετατρέπει σε δηλητήριο κάθε θρεπτικό χυμό αυτού του κόμματος και διαστρέφει οποια καλή ψυχή το πλησιάζει. Τον Ζαχαριάδη τον φυλάκισαν και τον σκότωσαν για να διαλύσουν αρχικά το αληθινό ΚΚΕ με τα πογκρόμ εναντίον των καλύτερων μελών και στελεχών του, με τις φυλακές και τις εξορίες στην παγωμένη Σιβηρία, με τη στέρηση της δουλειάς και των όρων επιβίωσης τους, με την συναλλαγή τη διαφθορά και την αφαίρεση και των πιο στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Έφερναν αυτά τα τέρατα στο σημείο περήφανους μαχητές και στελέχη του ΔΣΕ να τους ζητούν την οποιαδήποτε δουλειά για να ταΐσουν τα πεινασμένα τους παιδιά.

Το επαναστατικό ΚΚΕ ήταν το έμπειρο και δοκιμασμένο κόμμα του αντιφασιστικού αγώνα και της προλεταριακής επανάστασης, το μοναδικό κόμμα στον κόσμο ακόμα και πριν το ΚΚ Κίνας που με τον ηγέτη του τον Ν. Ζαχαριάδη αντιστάθηκε στο χρουτσωφικό αντισταλινικό πραξικόπημα του 1956 και γι’ αυτό δεν ήταν εύκολο να το ελέγξουν οι σοσιαλιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους. Δεν ήταν εύκολο να τσακίσουν την επαναστατικότητα, την μαρξιστική-λενινιστική του ιδεολογία τις αρχές του, την πολιτική και την κομματικότητά του, που καταχτήθηκαν στους ηρωικούς ταξικούς αγώνες ως τα 1940 μετά στον μεγάλο αντιφασιστικό ένοπλο αγώνα 1940-44 και στη συνέχεια στην ένοπλη επαναστατική πάλη για την εθνική ανεξαρτησία και την λαϊκή δημοκρατία ανάμεσα στα 1945-1949. Αυτό το κόμμα δεν μπόρεσε ποτέ ο σοσιαλιμπεριαλισμός να το μετατρέψει ειρηνικά σε ένα κόμμα σοσιαλφασιστικό, πραχτορείο της ρώσικης υπερδύναμης ή ακόμα να μετατρέψει σε ένα αστικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ευρωκομμουνιστικού τύπου και να το στρέψει με οποιονδήποτε τρόπο ενάντια στην επανάσταση στην εργατική τάξη και στο λαό. Γι’ αυτό και το σκότωσαν, το δολοφόνησαν το διέλυσαν πρακτικά διαγράφοντας την πλειοψηφία των μελών του, αφού δεν μπόρεσαν να το ελέγξουν. Το σοσιαλφασιστικό πρακτορείο που κατασκεύασαν στη θέση του, που φέρνει μέχρι σήμερα το όνομα του επαναστατικού ΚΚΕ, είναι η πλήρης άρνησή του. Αυτό είναι το κόμμα της άρνησης της επανάστασης, της άρνησης της εργατικής τάξης και της άρνησης του λαού.

Το ψευτοΚΚΕ είναι το κόμμα που ταυτίζεται σήμερα στρατηγικά με τους κλασικούς φασίστες στην κοινή αντιδυτική και φιλορώσικη γραμμή και συγκροτεί μ’αυτούς στην πράξη το φαιοκόκκινο μέτωπο. Αυτό η στρατηγική συνεργασία σηματοδοτήθηκε στην οικουμενική 89 όταν το ψευτοΚΚΕ μαζί με το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου και τη ΝΔ του Καραμανλή έκαψαν στις υψικαμίνους τους φακέλους της ασφάλειας για να εξαφανίσουν τις ιστορικές ευθύνες του φασισμού αλλά και τις προδοσίες των ψευτοαριστερών. Αυτό το τρομακτικό έγκλημα ενάντια στην ιστορία του λαού και της χώρας την έκανε το ψευτοΚΚΕ για να μπορεί να ενωθεί για πάντα με τους παλιούς φαιούς φασίστες για να φέρουν από κοινού μια μέρα τη νεοτσαρική δικτατορία στην Ελλάδα. Έτσι οι δολοφόνοι του ΚΚΕ εξαφάνισαν τις αποδείξεις κάθε προδοσίας και κάλυψαν κάθε προδότη εθνικό ή ταξικό.

Για τον ίδιο λόγο ο φάκελος Ζαχαριάδη φυλάσσεται από τη Ρωσία, σαν μυστικό υψίστης κρατικής ασφάλειας. Οι διώξεις και η εξόντωση του δεν πρέπει ποτε να σκιάσουν τι ελληνορωσικές σχέσεις ή μάλλον να αποκαλύψουν τις σχέσεις υποτέλειας της Ελλάδας αλλά και του ψευτοΚΚΕ προς τη Ρωσία. Το ψευτοΚΚΕ δημοσίευσε την ιστορία του ΚΚΕ τόμος Β όπου εκτός που αναγνωρίζει την αυτοκτονία σαν αιτία θανάτου του Ζαχαριάδη και για τις συνθήκες της τάχατες αυτοκτονίας δηλώνει ότι ο τόμος δεν φτάνει χρονολογικά σε αυτήν! Οι καγκεμπίτες «αυτοκτόνησαν» τον Ζαχαριάδη ρίχνοντας στον τάφο του και μια σειρά από πλαστογραφήματα που τα εμφανίζουν σαν γράμματά του εδώ και χρόνια για να τον συκοφαντήσουν.Έτσι κατασκευάζουν στη θέση ενός γίγαντα έναν “μικρό Ζαχαριάδη» που τον δέρνουν οι τύψεις και οι συναισθηματισμοί με τους διώκτες και δήμιούς του, που εκθειάζει τα κόμματα που τον βασάνιζαν όπως το ΚΚΣΕ και το ψευτοΚΚΕ, και στα οποία εκθειάζει αυτό το θλιβερό τσιράκι των σοβιετικών και αγαπημένη φιγούρα της ελληνικής αντίδρασης Χαρ. Φλωράκη σαν: «άξιο κουκουέ, με στέρεο κομματικό έρμα, δοκιμασμένο, με κατάρτιση και μυαλό που θα του επιτρέψουν, αφτό το πιστέβω, να τα βγάλει πέρα». Αν τάλεγε αυτά ο Ζαχαριάδης έστω και για ένα δευτερόλπετο δεν θα τον είχαν στον πάγο αλλά θα έκανε τις βόλτες τους στην Μόσχα και μετά στην Αθήνα.

Πρέπει να δούμε τι σημαίνει το ότι ο Ζαχαριάδης παρουσιάστηκε το 1962 στην ελληνική πρεσβεία σhttp://www.blogger.com/img/blank.gifτη Μόσχα για να δικαστεί στην Ελλάδα। Με αυτή του και μόνο την κίνηση ο Ζαχαριάδης έδειξε στην πράξη, για άλλη μια φορά, ότι δεν αναγνώριζε το ρώσικο κράτος και το ΚΚΣΕ σαν τον φυσικό δικαστή του ούτε βέβαια σαν συντρόφους του κομμουνιστές, και ζήτησε ως έλληνας πολίτης και ως κομμουνιστής να δικαστεί από την ελληνική δικαιοσύνη. Να απολογηθεί στην εργατική του τάξη και στο λαό του σε αντίθεση με τους δολοφόνους που απολογούνται στο Κρεμλίνο. Μια τέτοια δίκη θα ήταν καταστροφική και για το ψευτοΚΚΕ και για τους αντικομμουνιστές και τους φασίστες. Η σύμπτωση αυτή φασισμού και σοσιαλφασισμού για την από κοινού αντιμετώπιση του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ είναι και η πρώτη χαρακτηριστική πράξη συγκρότησης του φαιοκόκκινου μετώπου. Από εκεί και πέρα μόνο η παραμονή του Ζαχαριάδη στον πάγο που σημαίνει την άρνησή του να κάνει οποιαδήποτε θετική τοποθέτηση στον τύπο για το ΚΚΣΕ και το ψευτοΚΚΕ δείχνει πόσο βαθιά τους καταφρονούσε και τους μισούσε πολιτικά. Αυτή η στάση και μόνο αυτή μιλάει από μόνη της όσο 100 τόμοι καταγγελιών.

Η συνέχεια εδώ http://oakke.blogspot.com/2011/08/38.html#more