Η ΒΡΩΜΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ «ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ»
Η τελευταία συγκέντρωση (5/6) των «αγανακτισμένων» όπως και οι προηγούμενες δεν ήταν μια συγκέντρωση του λαού. Ήταν μια συγκέντρωση που τη διοργάνωσε το πολιτικό καθεστώς, για την ακρίβεια το πιο ισχυρό κομμάτι του καθεστώτος, και στην οποία συμμετείχε ένα κομμάτι του λαού (αν και πολύ λιγότερο σημαντικό σε αριθμό από όσο ισχυρίζονται οι διοργανωτές της και τα ΜΜΕ). Αλλά το γεγονός ότι συμμετείχε σε αυτή τη συγκέντρωση λαός δεν σημαίνει ότι αυτή είναι υπέρ του λαού. Κάποτε πελώριες μάζες, ίσως ακόμα μεγαλύτερες, συμμετείχαν σε συγκεντρώσεις που τις οργάνωναν κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και μετά η ΝΔ που όμως αποδείχτηκε αργότερα ότι ήταν εχθρικά στο λαό.
Να διδαχτούμε από την αρνητική πείρα των πολιτικών κινημάτων που εμφανίστηκαν σαν υπέρ του λαού
Δηλαδή έχουμε ξαναζήσει περιστάσεις όπου ένας λαός κατεβαίνει σε γιγαντιαίες συγκεντρώσεις εν είδη κινημάτων που νομίζει ότι είναι για το καλό του ενώ αποδεικνύεται αργότερα ότι ήταν για το κακό του. Πχ αρχικά φάνηκε ότι το ΠΑΣΟΚ έσωσε τη Ελλάδα από τη φτώχεια επειδή αύξησε τις παροχές στους φτωχούς. Τώρα έχει αποδειχτεί ότι τότε το ΠΑΣΟΚ δωροδόκησε τους φτωχούς με τα πρώτα λεφτά που πήρε από ξένα δάνεια και έτσι εξασφάλισε τους καίριους ψήφους που το κράτησαν για πολλά χρόνια στην εξουσία. Όσο όμως αυτό καθόταν στην εξουσία η πιο ισχυρή ηγετική του ομάδα σαμπόταρε τη βιομηχανία, τη σύγχρονη αγροτική οικονομία και την έρευνα ενώ ταυτόχρονα με νέα δανεικά ανέτρεφε λίγες υπερφυσικές βδέλλες- εργολάβους του δημοσίου και εκατοντάδες χιλιάδες γραφειοκρατικές διεφθαρμένες ή ιδιωτικές μικροκομπιναδόρικες ακρίδες και στην ύπαιθρο και στην πόλη που έδεναν την ύπαρξή τους με αυτή την εξουσία. Γρήγορα όμως το δανεικό χρήμα στέρεψε, τα πράγματα δυσκόλεψαν για τις μάζες και τότε αυτές στράφηκαν πάλι μαζικά, πάλι με αρκετά μεγάλες συγκεντρώσεις στη ΝΔ που η ηγεσία της, κυρίως επί Καραμανλή, συνέχισε τη συνταγή Α. Παπανδρέου: νέα δανεικά (και πολύ χαμηλότοκα λόγω συμμετοχής στο Ευρώ), σαμποτάζ της παραγωγής και της έρευνας, υπερπάχυνση των βδελλών και των ακρίδων. Τελικά και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ τελειώνουν τώρα την ισχύ τους μέσα στη ντροπή γιατί το χρέος που συσσώρευσαν έσκασε στα χέρια τους, λίγο στον Καραμανλή και πολύ στον Παπανδρέου.
Έτσι ο λαός έμεινε δίχως κόμμα-σωτήρα. Επί ένα χρόνο υποφέρει λόγω χρεωκοπίας από την πείνα και την ανεργία και γι αυτό αποστρέφεται πια τα δύο μεγάλα κόμματα που τον εξαπάτησαν. Όμως αρνιόταν να κατεβεί επί ένα χρόνο πολύ μαζικά στις διαδηλώσεις που οργανώνανε τα δύο αυτοδιαφημιζόμενα ως αντίπαλα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ κόμματα «του λαού», το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ γιατί τα αντιπαθούσε. Και τα αντιπαθούσε γιατί το πρώτο το έχει ταυτίσει με τον αντιδημοκρατισμό στα συνδικάτα και το δεύτερο με τη βία. Κυρίως όμως και τα δύο τα αντιπαθεί για το μίσος τους στην ανάπτυξη και για τη λατρεία τους στον κρατικό γραφειοκρατισμό του οποίου όλοι ξέρουν το πανάκριβο ρεμαλίκι και την καταστροφική διαφθορά. Όμως δεν θα τα αντιπαθούσε απλά, αλλά θα τα μισούσε θανάσιμα αν μάθαινε ότι αυτά τα κόμματα πρωτοστάτησαν επί δεκαετίες στο παραγωγικό σαμποτάζ χτυπώντας τις νέες επενδύσεις και κάθε μεγάλης κλίμακας εγκατεστημένη παραγωγή «από τα κάτω» δηλαδή σαν λαός, όσο οι πιο αντιαναπτυξιακές ηγετικές τάσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τις χτυπούσαν «από τα πάνω», δηλαδή σαν δημόσια διοίκηση. Τέλος δεν ήταν διατεθειμένος να συμπαθήσει και να δει σαν διέξοδο το ΛΑΟΣ παρόλο που αυτό εμφανίστηκε σαν το «αγνό» εθνικό κόμμα αφού ούτε είχε κυβερνήσει ούτε είχε κάνει συνδικαλισμό. Όμως δεν το συμπάθησε επειδή αυτό δεν κατάφερε να κρύψει το φασισμό του και πάνω απ’ όλα τον κραυγαλέο καιροσκοπισμό του, δηλαδή το ότι άλλαζε διαρκώς θέσεις ακόμα και ιδεολογία στα πάντα πχ στο μνημόνιο, με στόχο να έρθει στην εξουσία σκαρφαλωμένο σε πλάτες άλλων κομμάτων.
Το παλιό καθεστώς μεταμφιεσμένο σε αγνό αυτόβουλο λαό
Σε αυτή ακριβώς τη στιγμή που ο λαός είχε αρχίσει να συζητάει και να σκέφτεται για να βρει ποιος και τι ακριβώς έφταιξε και να μελετήσει νέες μειοψηφικές θέσεις και να αναζητήσει νέες διεξόδους, που είναι σε σύγκρουση με τις παλιές χρεωκοπημένες και αντιπαθητικές κομματικές ιδέες και κομματικές γραμμές, ήρθε πάλι το παλιό καθεστώς μπροστά του και του πρότεινε ένα νέο καθαρό αγώνα χωρίς τάχα κομματικές ιδιοτέλειες, χωρίς κομματικές διασπάσεις, χωρίς κομματικούς σωτήρες και αφεντικά, και κυρίως χωρίς βία για να του προσφέρει μια μεγάλη αυτόβουλη δικιά του αυθόρμητη ενότητα. Αλλά για να το πετύχει αυτό το παλιό καθεστώς μεταμφιέστηκε σε αγνό λαό. Προσποιήθηκε ότι έγινε ο λαός που δεν ακολουθεί σωτήρες, δηλαδή ότι έγινε ο ίδιος σαν λαός σωτήρας του εαυτού του.
Επειδή δεν μπορούσε όλο το καθεστώς να μεταμφιεστεί και δεν θα μπορούσε όλο να καταργήσει τα κόμματα του, τους κομματικούς του στρατούς και συμμορίες, τη Βουλή, την Κυβέρνηση και τα συνδικάτα που λειτουργούν σύμφωνα με αυτά, ανέθεσε τη δουλειά της μεταμφίεσης στο πιο επιδέξιο από τα τμήματά του. Αυτό το τμήμα του καθεστώτος είναι το κόμμα που ειδικεύεται στις μεταμφιέσεις, ο ασύλληπτος ΣΥΡΙΖΑ με τα ατέλειωτα πρόσωπα που ονομάζονται συνιστώσες, αυτός ο πολιτικός χαμαιλέοντας που χώνεται παντού και μπορεί να γίνει τα πάντα. Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις πρόσφατα πέτυχε και τον ως χθες αδιανόητο άθλο: ένωσε ένα τμήμα του, βασικά τον «αριστερό αντιεθνικιστή» ΣΥΝ με μια σειρά εθνοφασίστες στο ίδιο πολιτικό μόρφωμα που ονομάζεται ΣΠΙΘΑ και το οποίο παριστάνει το πατριωτικό κόμμα, ενώ είναι το πρώτο πιο ξεδιάντροπο κόμμα του ρώσικου ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα. Προηγούμενα είχε ενωθεί στα πλαίσια του κινήματος του «δεν πληρώνω» και με συνιστώσες της «Χρυσής Αυγής» (δες http://www.oakke.gr/na461/nazi_syn461.htm).
Να τι έκανε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ: έβαλε για λίγο στο υπόγειο τις κομματικές στολές του ίδιου και των ετερόκλητων συνιστωσών του και των φίλων του είτε «αριστερών» (πχ ΑΝΤΑΡΣΥΑ) είτε «πατριωτικών» (ΣΠΙΘΑ), απέσυρε για λίγο τους ψευτοαναρχικούς σπασιματίες και εμπρηστές προστατευόμενους του, και εμφανίστηκε φρέσκος και ειρηνοποιός, αθώα φιλικός με τους απλούς «συμβιβασμένους» ανθρώπους που τόσο απεχθάνεται, μπήκε στο facebook μαζί με όλους τους φαιούς νέους φίλους του και εκεί πολύ εύκολα όλοι μαζί σαν εντελώς ακομμάτιστοι έριξαν τη γραμμή που θα λάτρευαν οι απελπισμένες, φοβισμένες κεραυνοβολημένες και χειραγωγημένες μάζες. Σ’ ένα αναλυτικό πρόσφατο σχετικό άρθρο της ΟΑΚΚΕ (που δημοσιεύεται παρακάτω στο μπλογκ μας) αναλύουμε αυτή την τακτική που συμπυκνώνεται στο εξής: Όλοι οι παραπάνω, παριστάνοντας τους ανεξάρτητους, κάλεσαν τον κόσμο στο Σύνταγμα με ένα κείμενο που δεν έδειχνε αρχικά κανέναν εχθρό, και δεν περιείχε κανένα πολιτικό σύνθημα για να φανεί η κίνηση μη πολιτικά καπελωμένη. Η πρώτη αυτή συγκέντρωση στο Σύνταγμα ήταν πολύ μαζική γιατί την προπαγάνδισαν με πάθος όλα τα κανάλια και όλος ο τύπος. Εκεί οι κρυφοί οργανωμένοι πέταξαν δυο τρία βασικά «αυθόρμητα» συνθήματα μέσα στο ανοργάνωτο πλήθος. Το πιο βασικό σύνθημα ήταν αυτό που προσδιόριζε τον εχθρό των «αγανακτισμένων». Αυτός ήταν ο εχθρός του ΣΥΡΙΖΑ-ΣΠΙΘΑ: η Τρόικα και το μνημόνιό της, δηλαδή η ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ, δηλαδή η ΕΕ σαν κακός δανειστής. Αυτό ακριβώς είναι που ακούει ο λαός εδώ και έναν χρόνο διαρκώς από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και από το μισό ΠΑΣΟΚ, δηλαδή από το πολιτικό καθεστώς. Μετά στήθηκε μια Γενική Συνέλευση όπου κάνει ότι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί 1ον έχει στα χέρια του τον «κύριο εχθρό», οπότε αποκλείεται όποιος είναι με την ΕΕ και το μνημόνιο. Και 2ο ελέγχει το όργανο που διευθύνει τι συζητήσεις και κάνει απίστευτα κόλπα και απάτες ώστε να αποφασίζεται ότι θέλει.
Αυτά συμβαίνουν επειδή οι μάζες που πρωτοκατέβηκαν στο Σύνταγμα δεν πρόλαβαν και δεν μπορούσαν να προλάβουν σε χρόνο μηδέν να φτιάξουν τους ηγέτες τους μέσα από πραγματικά δικούς τους αγώνες. Στην πραγματικότητα και οι πιο αυθόρμητες μάζες δεν κινούνται ποτέ εντελώς χύμα δηλαδή χωρίς κάποιους έστω αυθόρμητους ηγέτες ή εκπροσώπους που να έχουν αναδειχθεί μέσα σε κάποιες έκτακτες περιστάσεις. Ο αγώνας των αγανακτισμένων θα ήταν πραγματικά αυθόρμητος αν ξεκινούσε από τα κάτω, δηλαδή από κάποιες γειτονιές ή χώρους δουλειάς ή έστω σήμερα σε κάποιους ιντερνετικούς χώρους όπου θα γίνονταν κάποιες διαμαρτυρίες κατά κάποιων ή κάποιου συγκεκριμένου αντιπάλου ή με ένα συγκεκριμένο αίτημα ή αιτήματα που προηγούμενα θα ζυμώνονταν στη βάση. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι αυθόρμητοι μερικοί αγώνες θα μπορούσαν κάποια στιγμή να ενοποιηθούν και να συντονιστούν πανελλαδικά. Έτσι θα είχαν τις τοπικές συνελεύσεις τους, τους τοπικούς αντιπροσώπους τους, ή ηγέτες τους, τις κεντρικές συνελεύσεις τους και τους κεντρικούς αντιπροσώπους τους, που επίσης φανερά θα μπορούσαν να συνεδριάζουν και να παίρνουν αποφάσεις, που θα τις βάζανε για αποδοχή στις τοπικές Συνελεύσεις, αντιπροσωπείες κλπ . Αυτό είναι το αυθόρμητο που σταδιακά οργανώνεται κεντρικά, αυτό είναι το αυτοοργανωμένο σε δημοκρατική βάση αυθόρμητο. Ένα τέτοιο αυθόρμητο έχει γνωστούς στη βάση του λαού αντιπροσώπους-αγωνιστές που παίρνουν την ευθύνη να υποστηρίξουν την αποφασισμένη γραμμή μπροστά σε όλο το Λαό και την ευθύνη να εκτελέσουν τις όποιες δημοκρατικά παρμένες αποφάσεις. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι το αυθόρμητο ακόμα και αν οργανωθεί δημοκρατικά μπορεί να γίνει πολιτικά αποτελεσματικό, δηλαδή να νικήσει οποιονδήποτε παλιό πολιτικό κόσμο αν δεν ενωθεί με έναν συνειδητό κομματικό επαναστατικό παράγοντα. Όμως τα λέμε αυτά για να αντιδιαστείλουμε το οργανωμένο αυθόρμητο απέναντι με τους πραξικοπηματίες κρυφοφασίστες που αισχρά χειραγωγούν και χρησιμοποιούν για τους δικούς τους φρικτούς σκοπούς τον πόθο των «αγανακτισμένων» για επιβίωση και δικαιοσύνη.
Στους σημερινούς «αγανακτισμένους» λοιπόν δεν υπάρχει καμιά αυθόρμητη οργάνωση αλλά ένα χύμα πλήθος, ένα εντελώς ανοργάνωτο πλήθος που το συγκάλεσε αρχικά ένα πολιτικά ανώνυμο επιτελείο κρυμμένο μέσα στο ίντερνετ. Τώρα αυτό το πλήθος το συγκαλεί πάλι μια άγνωστη σε όλους κεντρική αρχή. Αυτή είναι επιφανειακά η διακοπτόμενη, πάντα ρευστή, σχετικά άμαζη δημοκρατική παρωδία του «1,5 λεπτού με κλήρωση» που αποκαλείται Γενική Συνέλευση στο Σύνταγμα και πίσω από αυτήν μια αληθινή εξουσία, η όλο και πιο ύποπτη στη βάση των συνελεύσεων «Γραμματεία υποστήριξης», που κανείς από το χύμα πλήθος δεν την ξέρει και δεν την ψήφισε ποτέ, οπότε και δεν την ελέγχει. Και δεν θα μπορούσε να την ελέγχει, ακόμα και αν αυτή η Γραμματεία εκλεγόταν από μια πολύ πιο μαζική Συνέλευση. Γιατί και εκεί οι οργανωμένοι του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνανε ότι θέλανε καθώς το «χύμα πλήθος» δεν θα ήξερε αντικειμενικά ποιούς να ψηφίσει αφού όντας ανοργάνωτο τοπικά δεν ξέρει και δεν εμπιστεύεται κανέναν σ’ αυτό τον αγώνα εκτός απ’ τους φίλους και τους συγγενείς του με τους οποίους κατέβηκε στο Σύνταγμα. Χώρια που αν ο κόσμος των συνελεύσεων ήταν πιο πολύς το 1,5 λεπτό θα γινόταν 1,2 δευτερόλεπτα, δηλαδή όσο χρειάζεται για να πει κανείς την φράση: «αγανακτισμένοι σας αγαπώ!».
Στην πραγματικότητα δεν είναι οι μεταμφιεσμένοι καπελωματίες του ΣΥΡΙΖΑ κι οι φίλοι τους της ΣΠΙΘΑΣ ή του ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή οι 300 φασίστες έλληνες που καλούν όλες αυτές τις μάζες. Αυτοί ορίζουν μόνο το που, το πότε, καθώς και το αίτημα των συγκεντρώσεων. Αυτός που καλεί είναι ο κορμός του πολιτικού συστήματος που το απύθμενο βροντώδες στόμα του είναι όλα τα κανάλια, όλα τα ραδιόφωνα και όλος ο τύπος, που όλα σύσσωμα και ασταμάτητα προπαγανδίζουν και εξυμνούν από το πρωί ως το βράδυ το κίνημα των «αγανακτισμένων». Τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, τις συγκαλεί τελικά και τις προπαγανδίζει το ίδιο το κράτος. Εφόσον αυτές τις συγκεντρώσεις τις υποστηρίζουν όλα τα αντιμνημονιακά και αντι-Τρόικα κόμματα και μάλιστα ανοιχτά και όχι στα μουλωχτά, εύκολα πάνε σε αυτές οι οπαδοί τους. Αλλά και το μισό ΠΑΣΟΚ και παραπάνω από το μισό παρατάσσεται με τους αγανακτισμένους, αλλιώς δεν θα έβγαιναν όλα τα ΜΜΕ υπέρ τους. Μόνο τρεις-τέσσερις υπουργοί στο ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν ότι το μνημόνιο είναι αποτέλεσμα της χρεωκοπίας σαν τέτοιο, όλοι οι άλλοι λένε ή υπονοούν ότι το μνημόνιο είναι μια βασικά άδικη εξωτερική υποχρέωση που επιβάλλεται στη χώρα και αυτή δεν μπορεί λόγω αδυναμίας να αντισταθεί.
Γιατί το κίνημα των «αγανακτισμένων» είναι αντιδραστικό και εθνοφασιστικό στην ηγεσία και στη γραμμή του
Αν το κίνημα των «αγανακτισμένων» ήταν στην πολιτική του κατεύθυνση πραγματικά κίνημα του λαού, του αδικημένου λαού που είναι προδομένος ή εγκαταλελειμμένος από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, κι αν ήταν αυτή η αιτία που μουντζώνει τη Βουλή, τότε τα ΜΜΕ και όλα τα κόμματα θα το είχαν πνίξει κυριολεκτικά, δηλαδή δεν θα το εμφάνιζαν στις ειδήσεις ή αν κατάφερνε και αποκτούσε κάποιο εύρος θα το είχαν κατασυκοφαντήσει παρουσιάζοντας όλες τις ασχήμιες του, τις πιο αδέξιες ή λαθεμένες τοποθετήσεις των χιλιάδων συμμετεχόντων σ’ αυτό, τις πιο αρνητικές ιδιότητες, ιδίως τους κομματικούς δεσμούς όσων θα παίζανε ένα δραστήριο ηγετικό ρόλο σ’ αυτό. Επίσης θα στηλίτευαν άγρια κάθε βία που έχει σχέση μ’ αυτό το κίνημα και κυρίως θα γελοιοποιούσαν αποτελεσματικά τα βασικά του αιτήματα και συνθήματα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αν αυτό το κίνημα ήταν επαναστατικό, θα κάγχαζαν για το αίτημα «δεν πληρώνω το χρέος» που είναι το ουσιαστικό πρακτικό αίτημα των διοργανωτών και είναι το μόνο που ταιριάζει πραγματικά με το «κάτω οι δανειστές». Αντίθετα όλοι αυτοί επικροτούν το «κάτω οι δανειστές» και αφήνουν το πραγματικά αντιδραστικό στις δοσμένες συνθήκες και πρακτικά γελοίο σύνθημα «δεν πληρώνω το χρέος», στο απυρόβλητο.
Στην πραγματικότητα το σύνθημα «κάτω η Τρόικα» σαν κεντρικό σύνθημα και η προβολή του μνημόνιου σαν της βασικής εξήγησης της πείνας του λαού και της βαθιάς κρίσης της παραγωγής, είναι βαθιά αντιδραστικά. Με αυτόν τον τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ, το ψευτοΚΚΕ, ο Σαμαράς, το ΛΑΟΣ και ένα ηγετικό στο βάθος τμήμα του ΠΑΣΟΚ, αντιστρέφουν την αιτία και το αποτέλεσμα δηλαδή αντί να πουν ότι τη φτώχεια τη φέρνει η χρεωκοπία, λένε ότι οι δανειστές και το μνημόνιο φέρνουν τη φτώχεια του λαού και η φτώχεια του λαού τη χρεωκοπία. Αυτό το κάνουν για δύο λόγους: ο ένας είναι να ενοχοποιήσουν την Ευρώπη και να την κάνουν μισητή στη χώρα μας, για να φέρουν στη θέση της τους ρώσους και κινέζους φασίστες υπερεκμεταλλευτές, που οι ίδιοι υπηρετούν, και ο άλλος είναι για να αθωώσουν τον εαυτό τους, που πολιτικά αυτός είναι ο βασικός υπεύθυνος της χρεωκοπίας της χώρας οπότε και της σημερινής πείνας του λαού. Η βασική αιτία της χρεωκοπίας της χώρας είναι το παραγωγικό σαμποτάρισμα, ιδιαίτερα εκείνο της μεγάλης βιομηχανίας, της σύγχρονης αγροτικής παραγωγής και της έρευνας στο οποίο έχουν επιδοθεί εδώ και 30 χρόνια τα ρωσόδουλα κόμματα και φράξιες, ιδιαίτερα το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ για να συντρίψουν το ντόπιο και δυτικόφιλο κεφάλαιο. Μέρος και εργαλείο αυτού του σαμποτάζ ήταν και είναι η δημιουργία του ελληνικού κρατικογραφειοκρατικού διεφθαρμένου στρατού και μιας κρατικοδίαιτης μεγάλης αστικής τάξης που είναι δεμένη με τη Ρωσία (Κόκκαλης, Μπόμπολας κλπ).
Γι’ αυτούς τους λόγους δεν θα βρει κανείς στο κίνημα των «αγανακτισμένων» ούτε ένα σύνθημα, ούτε έναν υπαινιγμό για το χτύπημα της παραγωγής, για την αποβιομηχάνιση, για τον όγκο και τη διαφθορά της γραφειοκρατίας, για το έλλειμμα στο εξωτερικό εμπόριο, για την κρατική αρπακτική ολιγαρχία. Γενικά δεν θα βρει κανείς τίποτα για τις παραγωγικές δυνάμεις και για την εσωτερική ταξική σύγκρουση. Το μόνο που θα βρει στο βάθος είναι ο εξωτερικός εχθρός δηλαδή το «κάτω η Δύση, ιδιαίτερα η Ευρώπη», και πιο ιδιαίτερα το «κάτω η Γερμανία» που είναι η καρδιά της Ευρώπης. Στο εσωτερικό θα βρει κανείς μόνο ενός είδους εχθρούς: Αυτούς που είναι υπέρ του μνημόνιου, και που γι αυτό είναι προδότες του έθνους επειδή είναι πράκτορες της ΕΕ και των ΗΠΑ. Αφού ο εχθρός είναι εξωτερικός και οι εσωτερικοί εχθροί είναι μόνο πράκτορες των εξωτερικών, τότε δεν υπάρχει εσωτερική ταξική πάλη, οπότε μόνο το έθνος ενωμένο μπορεί να νικήσει τον εξωτερικό εχθρό, οπότε δεν χρειάζονται κόμματα σε αυτή τη μάχη και κομματικές σημαίες που μας διασπάνε. Χρειάζεται λοιπόν σύμφωνα με αυτήν την λογική ένα «εθνικό μέτωπο», ιδιαίτερα ένα «εθνικό κόμμα» όπως είναι η ΣΠΙΘΑ που σταματάει τον ιστορικό διχασμό και ενώνει την «αντιιμπεριαλιστική» δεξιά και την αριστερά στην Ελλάδα, και τελικά υψώνει ένα και μόνο ένα σύμβολο του κοινού εθνικού αγώνα, την ελληνική σημαία. Αυτός είναι ο εθνικοφασισμός. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία για την οποία με τόση λύσσα κυνηγιούνται τα κόμματα, οι κομματικές σημαίες, οι κομματικές προκηρύξεις, ακόμα και οι συνδικαλιστικές σημαίες στο Σύνταγμα. Ο βαθύτερος λόγος δηλαδή δεν είναι για να νοιώσουν οι μάζες το θετικό αίσθημα ότι δεν τους κάνουν τα κόμματα ότι θέλουν, αλλά για να καταργηθούν τελικά τα μη εθνικά κόμματα επειδή «διασπούν το λαό». Αυτό είναι το κοινό σημείο που ενώνει την πάνω πλατεία (την Αμαλίας) με την κάτω πλατεία (καθαυτό πλατεία Συντάγματος). Στην πάνω πλατεία κυριαρχούν οι εθνικοφασίστες με τη γαλανόλευκη που μαζεύουν τον πιο πολύ και πιο πλατύ κόσμο. Αυτοί ελέγχουν την περιφρούρηση που διώχνει τους μετανάστες και τα κόμματα (πχ το ΚΚΕ μ-λ που διώχτηκε κακήν κακώς επειδή μοίραζε κομματικές προκηρύξεις που ήταν υπέρ των «αγανακτισμένων»). Στην κάτω πλατεία στα οργανωτικά υπόγεια του κινήματος αρκετά μακριά από τις πλατειές μάζες είναι η ψευτοαριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ, που αποτελεί το μηχανισμό που αποφασίζει τη γενική γραμμή του κινήματος. Στην ουσία η ηγεσία αυτού του κινήματος έχει ένα φαιό και ακροδεξιό κορμί και ένα ψευτοαριστερό κεφάλι. Ο βαθύτερος λόγος γι αυτό τον καταμερισμό ρόλων -που σε επίπεδο βάσης καταντάει διχασμός του φαιοκόκκινου μετώπου της πλατείας Συντάγματος, είναι ότι η βασική γραμμή στην οποία κινείται και συσπειρώνει το κίνημα των «αγανακτισμένων» είναι ο εθνικισμός αλλά το πιο έμπιστό πολιτικό απόσπασμα των σοσιαλιμπεριαλιστών που μπορούν να κινούν όλο αυτό το κίνημα είναι οι «κόκκινοι». Αυτοί είναι οι πιο παλιοί και γι αυτό οι πιο έμπειροι πολιτικά και οι πιο έμπιστοί πράκτορες που τους δένει με τα ρώσικα αφεντικά τους η από κοινού διάλυση του παλιού ηρωικού ΚΚΕ και η δολοφονία του αρχηγού του Ζαχαριάδη στη Σιβηρία. Για να δημιουργηθεί ένας Αλαβάνος πνευματικό παιδί ενός Φλωράκη χρειάζονται 50 χρόνια εκπαίδευσης στην προδοσία, δηλαδή στην παραπλάνηση και στα πισώπλατα χτυπήματα. Ακόμα πιο βαθειά: Μόνο ένα ιδεολογικό παιδί των ψευτοκομμουνιστών δολοφόνων του πραγματικού ΚΚΕ μπορεί να ενωθεί τόσο στενά με τα ιδεολογικά παιδιά των ταγματασφαλιτών, που τότε ήταν υπηρέτες των Γερμανών ναζί και τώρα είναι υπηρέτες των Ρωσοκινέζων νεοναζιστών και μόνο ένα τέτοιο παιδί μπορεί να τα χρησιμοποιήσει στον κοινό αγώνα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Στα χέρια αυτών των τεράτων βρίσκεται το κίνημα των «αγανακτισμένων» και τους δικούς τους βρώμικους σκοπούς υπηρετεί αντικειμενικά. Οι άνθρωποι που συμμετέχουν σ’ αυτό το κίνημα είναι στην πλειοψηφία τους καλοί άνθρωποι, δεν είναι φασίστες και πρέπει να τους μιλήσουμε υπομονετικά για την παγίδα στην οποία έχουν πέσει και να τους βοηθήσουμε να βγουν. Αλλιώς με το να κάθονται εκεί αυτοκτονούν οι ίδιοι και χωρίς να το καταλαβαίνουν σκοτώνουν τη χώρα. Πρέπει ιδιαίτερα να τους καλέσουμε να διδαχτούν από την πείρα του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ ξεπήδησε σα μεγάλο κίνημα αρκετά ξαφνικά και έγινε σύντομα γίγας. Αυτό συνέβη γιατί είχε υποστήριξη από κομμάτια του παλιού καθεστώτος και πανίσχυρα κομμάτια του ιμπεριαλισμού. Το κίνημα των «αγανακτισμένων» έχει μια ακόμα πιο θεαματική άνοδο γιατί έχει ακόμα πιο μεγάλη υποστήριξη από τον παλιό κόσμο και τον ιμπεριαλισμό, και το χειρότερο από το φασιστικό ιμπεριαλισμό.
Δημοκράτες που συμμετέχετε ακόμα στους «αγανακτισμένους»
Εσείς οι δημοκράτες που συμμετέχετε ακόμα στο κίνημα των «αγανακτισμένων» που αγαπάτε αυτή τη χώρα και το λαό της δεν πρέπει να αφήσετε το τέρας να γεννηθεί μέσα και από τα δικά σας σπλάχνα. Δεν πρέπει να αφήσετε τους εαυτούς σας να γίνουν όργανα των σαμποταριστών, αυτών δηλαδή που σας έριξαν στη φτώχεια και στην απελπισία. Τώρα δα που φωνάζουν ενάντια στους δανειστές οι σαμποταριστές που αποφασίζουν για σας χωρίς εσάς στα υπόγεια του Συντάγματος καταστρέφουν τη βιομηχανία και τις επενδύσεις. Εμποδίζουν τώρα δα μέσα στην πείνα 2 επενδύσεις συνολικά 2 δις Ευρώ που θα βγάζανε πάνω από 30 δις Ευρώ πανάκριβο χρυσάφι από τα βουνά της Χαλκιδικής και της Ροδόπης. Εμποδίζουν τις γεωτρήσεις στις θάλασσες φυσικού αερίου στο κοίτασμα Ηρόδοτος κάτω από την Κρήτη εκτιμώμενης αξίας 300 δις Ευρώ. Εμποδίζουν ομολογημένα και άλλες επενδύσεις 20 δις Ευρώ. Είναι ασύλληπτοι εγκληματίες. Ασφαλώς είναι σωστό να διεκδικεί μια πατριωτική και ακόμα περισσότερο μια λαϊκή δύναμη καλύτερους όρους από τους δανειστές της χώρας όταν αυτή χρεωκοπεί. Αλλά αν αυτή δεν κυνηγήσει πρώτα απ όλους τον εχθρό που είναι μέσα στη χώρα και δεν τους εμποδίσει να καταστρέφουν διαρκώς την όλο και πιο αδύναμη παραγωγή, τότε οι δανειστές θα παίρνουν τα λεφτά τους από όση λίγη σάρκα έχει μείνει. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι πιο μεγάλοι χασάπηδες της εθνικής σάρκας είναι οι ίδιοι οι διαπραγματευτές μας. Ο Παπανδρέου είναι προβοκάτορας διαπραγματευτής. Παριστάνει τον φιλοευρωπαίο και είναι ρωσόδουλος. Γι αυτό κάνει σαμποτάζ στην παραγωγή και μετά δείχνει στους ευρωπαίους δανειστές σαν μόνο διαθέσιμο κρέας, το κρέας του λαού. Και αυτοί το κόβουν και λόγω των ταξικών τους συνηθειών αλλά και γιατί δεν έχουν τη δύναμη να συγκρουστούν με το ελληνικό παραγωγικό σαμποτάζ που σημαίνει να συγκρουστούν με το ηγεμονικό πολιτικό μπλοκ στην Ελλάδα, πράγμα που τελικά σημαίνει οξύτατη πολιτική πάλη με όλους τους ρωσόφιλους μέσα στην ΕΕ.
Δημοκράτες και πατριώτες «αγανακτισμένοι» ο μεγάλος εχθρός είναι μέσα στη χώρα. Μην πιστεύετε τους πράκτορες του Ρώσικου και του κινέζικου φασισμού που ήδη άρχισαν να πουλάνε στη Ρωσία τον πλούτο της χώρας. Ήδη μέσα στην αναμπουμπούλα πουλήσανε τζάμπα ένα στρατηγικό ποσοστό της στην «Πειραιώς» σ’ ένα ρώσο ολιγάρχη. Ως τώρα ΚΑΜΙΑ Γερμανία δεν αγόρασε ελληνική τράπεζα. Επίσης μόνο η Ρωσία και η Κίνα αγοράζουν τώρα δα ασταμάτητα τζάμπα τεράστιες εκτάσεις γης σε όλη την Ελλάδα.
Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Είναι ο φασισμός, η πολιτική διχτατορία που μας ετοιμάζουν. Δέστε. Έχουν αρχίσει χρησιμοποιώντας την αγανάκτησή σας, σαν επιχείρημα να ασκούν βία σε βουλευτές, ευρωβουλευτές και κυβερνητικά στελέχη. Κανονικά το κίνημά σας έπρεπε να καταγγείλει πρώτο αυτές τις πράξεις για να μην προβοκαριστεί, μιας που χρωστάει σε μεγάλο βαθμό τη μαζικότητά του στον ειρηνικό του χαρακτήρα. Όμως οι άγνωστοί σας «διοργανωτές» και οι Γενικές συνελεύσεις στο Σύνταγμα δεν έβγαλαν ούτε μια ανακοίνωση καταγγελίας των τραμπουκισμών. Στο βάθος θέλουν να σας χρησιμοποιήσουν για μια σειρά πολιτικά πραξικοπήματα με το βασικό επιχείρημα ότι και η πείνα που ασκείται στο λαό και σε πολλούς από εσάς είναι επίσης βία. Άρα μια μικρή βίαιη απάντηση στη μεγάλη βία της πείνας και της ανεργίας από κάποιους «ακραίους αγανακτισμένους» ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ. Ήδη οι «διοργανωτές» σας έχουν αποφασίσει για σας και χωρίς εσάς μια μεγάλη περικύκλωση μπλοκάρισμα της Βουλής στις 15 του μήνα. Αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο διαμαρτυρία αν όμως σημαίνει αποκλεισμό τότε μιλάμε για μαζική βία στο Κοινοβούλιο και αυτό είναι μια άλλη ιστορική ποιότητα. Αν το επιχειρήσουν σας καλούμε να μην το επιτρέψετε.
Νομίζουμε ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ πως έγινε το Γ΄ Ράιχ. Μια νικημένη και καταχρεωμένη Γερμανία αντί να βγει με τις δικές της δυνάμεις από τη δυστυχία ανακάλυψε ότι οι ξένες δημοκρατίες και τα ντόπια δημοκρατικά κόμματα ήταν οι εχθροί της και ακολούθησε τελικά έναν αγανακτισμένο και κομπλεξικό λοχία που έγινε αρχικά υπηρέτης και τελικά αρχηγός των πιο επιθετικών γερμανικών μονοπωλίων. Αυτά τα μονοπώλια έδωσαν αρχικά στον πεινασμένο λαό λίγο ψωμί και μετά τον έκαναν χασάπη και τελικά σφαχτάρι στο μεγαλύτερο πόλεμο που γνώρισε ο κόσμος. Στην Ελλάδα δεν κινδυνεύουμε από έναν έλληνα Χίτλερ γιατί η Ελλάδα είναι μια μικρή γενικά εξαρτημένη χώρα. Στην Ελλάδα κινδυνεύουμε να γίνουμε η ορντινάτσα ενός ξένου Χίτλερ, δηλαδή να είμαστε δούλοι με ιδεολογία μεγάλου αφεντικού, δηλαδή τραγικοί και γελοίοι ταυτόχρονα.
Μπορούμε να σωθούμε από όλα αυτά αν η αγανάκτηση συνδυαστεί με τη λογική και έτσι ανακαλύψουμε σαν λαός τον πραγματικό εχθρό και όχι αυτόν που ο πραγματικός εχθρός εξωλογικά προσπαθεί να υποδείξει στο υπονομευμένο από τον ίδιο και καταπτοημένο έθνος μας. Έτσι μπορούμε να βρούμε τη διέξοδο και να σώσουμε τη ζωή μας και την αξιοπρέπειά μας σα λαός και σαν χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου